My Gay Boss Made Me Pregnant

Chapter 36

Rosana’s Pov:

2 months later…

Hindi ako makapaniwala na dalawang buwan ng nakalipas magbuhat noong nalaman ni Kyade ang sakit ko

At sa dalawang buwan na yun patuloy ang paglaban ko sa sakit ko tulad ng pangako ko sakanya kahit mahirap kahit ang totoo ay pagod na pagod na ako pero alam ko patuloy ang pagsuporta nila sakin at alam ko nasa lahat ng laban ay kasama ko sila

Si Kyade halos hindi na umuwi

Hindi pumasok sa trabaho kahit na ibinigay na ng dad nya ang clothing company nila sakanya tila wala itong pakialam ang importante lang dito ay maalagaan ako nito

At isa ito sa dahilan kung bakit ayaw kong malaman niya ang sakit dahil nagsisimula ng masira ang buhay niya ng dahil lang sakin

Alam kong puyat sya dahil halos hindi na ito matulog mabantayan lang ako pero ito pa rin siya sa tabi ko

Napatingin ako sakanya na kasalukuyang nagliligpit ng pinagkainan ko at itinatabi ang mga gamot ko

Alam kong may posibilidad na hindi ko na siya maalagaan hanggang pagtanda,hindi ko na sya mapagsilbihan hanggang sa aking huling hininga at maaaring hindi ko na masusubaybayan ang paglaki ng mga anak namin at ang sakit isipin ng lahat ng yun

May mga oras na gusto ko ng sumuko pero dahil sakaniya,sa mga anak ko,sa kapatid ko at sa buong nagmamahal sakin ang nagiging dahilan kung bakit hanggang ngayon ay nandito pa ako at lumalaban

Madaling sabihin na kakayanin ko pa ito dahil pagsubok lang toh at alam kong darating ang araw malalagpasan ko rin ito ang kaso ang hirap lalo na kung mismong sariling mong katawan ang umaayaw na kaya minsan gusto ko ng bumigay at ang hirap lang isipin na maaring dumating ang panahon na iiwan ko rin sila kahit ilang beses kong sabihin sa sarili ko na alam kong makakaya rin nila balang na wala na ako kahit ilang beses kong sanayin ang sarili ko ngunit isipin palang lahat ng iyon ay hindi ko yata makakaya kaya habang walang tao habang walag nakakaalam ay iniiyak ko nalang lahat ng sakit

“why are you looking at me like that hon hmm?”paglalambing ni Kyade at yumakap sakin kaya napapikit ako isa ito sa mga mamimiss ko

“rooftop”mahinang sabi ko dito

“what did you say?”tanong nito sakin kaya hinawakan ko ang pisngi nito at pinagmasdan ang mukha ng bakla na hindi ko akalain ay mamahalin ko ng lubos

“I want to go at the rooftop”sabi ko dito kaya napatango ito

“ok…by the way your getting good at speaking english”sabi nito kaya natawa ako

“magaling ang nagtuturo eh”sabi ko dito sabay kindat kaya nakita ko ang pamumula nito at tinulungan akong makasakay sa wheel chair at inayos ang cannula ko or nasal oxygen dahil hindi na normal ang pagpump ng puso ko at humihina na rin ito dahil kung bakit ako nahihirapan makahinga dahil limitado lang ang mga bagay na pwede kong gawin dahil konti nalang malapit nalang bibigay na rin ang puso  ko

Pagkalabas namin ng elevator ay nakita ko agad ang ganda ng rooftop napatingin ako sa langit na ngayon ay may makikinang na bituin at maliwanag na ilaw na nagmumula sa buwan agad akong tinulungan ni Kyade namaupo sa bench na nandito pagkaupo rin nya agad akong sumandal sa kaniyang balikat kaya agad niya akong inakbayan

Habang nakatingin sa langit ay panay ang buntong hininga nito dahilan upang tignan ko ito

“Kyade ano yun?”takang tanong ko dito

“kwentuhan mo nga ako kung paano mo nalaman na may sakit ka can you do that for me?”pakikiusap nito kaya napatango ako at bago magsalita ay huminga muna ako ng malalim dahil nahirapan muli akong makahinga ngunit hindi ko ito pinahalata

“I was just like 12 years old nung naramdaman ko ang pagkirot ng dibdib ko ngunit dala ng kahirapan hindi ko ito pinansin ngunit nung may nasasalat na ako na parang bukol ay ayun nabahala na ako dahil baka ano ito at iniisip ko baka madamay ang mga anak natin and there I found out na may cancer pala ko I was diagnosed with stage2B Invasive Lobular Carcinoma”kwento ko dito at kahit nakatingala sa kalangitan ay alam kong nakatingin ito saakin

“and then just before we want into the hospital I always cough and it makes me feel hard to breathe but that day is different than the usual dahil may kasamang dugo ang ubo ko at nung nasa hospital na tayo doon ako nagsinungaling sayo para mapatingin kung ano nga ba ang sakit ko and when the result came out they found out that I hae two heart disease and the only treatment is heart transplant but in my case I just only have 50% to be successful,I’m sorry”sabi ko bago tumingin sakanya nakita ko kung pano tuluyan bumagsak ang luha nito

“no pls”umiiyak na sabi nito at kahit mas maliit ako sakanya ay yumuko ito atsaka sumubsob sa dibdib ko at dun humagulhol ng iyak kaya niyakap ko ito

“it’s so *sob.. unfair”umiiyak na sabi nito kaya pati ako ay nagsimula na ring umiiyak

“kasi ganun ang buhay Kyade *sob…hindi lahat ng gusto mo o hiling mo ay pwedeng matupad”umiiyak na sabi ko dito kaya mas lalo itong humagulhol ng iyak kaya napahinga ako ng malalim bago ko ito hinarap at hinawakan ang pisngi nito

“shh tama na Kyade diba nangako ako na kakayanin ko? Tutuparin ko yun ha kakayanin ko”sabi ko dito kaya napatango ito

“are you in pain? Are you tired?”tanong nito kaya agad akong umiling

“no,I’m okay”pagsisinungaling ko dito kaya pinakatignan nito ang mukha ko

“you sure? Your ok?”tanong nito kaya tumango ako

“ayos lang ako Kyade wag kang magalala sakin”sagot ko dito kaya pinakatigan muli nito ang mukha ko na  para banag pinagaaralan kung totoo ba ang sinasabi ko kaya napabuntong hininga nalang ako

“Kyade alam kong hindi ko maihihiling sayo na kalimutan mo na may sakit ako kaya ang hihilingin ko nalang sayo ay itrato ako na para bang hindi pa ako mamatay”sabi ko sakanya na kaagad nyang inilingan

“ I don’t think your dying,Ana you’ve just got a touch of cancer”sabi nito kaya pilit akong tumango atsaka pinagdikit ang mga noo namin

“I love you”bulong ko dito habang nakatingin ng deretcho sakanyang mga mata

“I love you more honey”bulong din nito sakin