Just One Night*PJM

9

Hayatimi zorlastirmak mi? Neden bahsediyordu bu adam boyle.

Donup kalmistim. Korkuyordum ama kendime gelmeliydim de...

- Bay Park bakin. Derin bi nefes almistim. Lutfen kendinize gelin. Ben bir avukatim ve bu yaptiginizin bir suc oldugunu size hatirlatmak isterim. Tehdit ve adam alikoyma ciddi suclardir.

Yerinden hafifce kipirdandi. Ukalaca gulumsedi.

-Bayan Im. Sirketin sahibi olsam da ben de bir avukatim. Nelerin suc olabileceginin de farkindayim. Ama...

-Ama ne..

- Ama demem o ki kimseyi alikoymayacagim. Cunku kendi rizanla benimle kalmayi seve seve kabul edeceksin.

-Anlamadim...

- Anlamasan daha iyi olur belki de... Sadece teklifimi kabul et ve bir sure sonra gitmene izin veriyim.

-Sacmalik. Suan ne soylediginizin farkinda degilsiniz.

Kapiya dogru adim attim. Bu sacmaliga daha fazla katlanamazdim. Elim kapi koluna degdigi anda lanet olasica konusmaya basladi.

- Jejuda ailenin kucuk bir lokantasi var sanirim.

Bunu soylerken ickisini tazeliyordu.

Soyledikleri dikkatimi cekmisti. Kanimin cekilmeye basladigini hissediyordum. Serefsiz devam etti sozlerine...

-Iki tane de kardesin var ikiz.

- Ne demeye calisiyorsunuz Bay Park? Sadede gelin.

- Lokantaniz bir sekilde kapanirsa ve sen de issiz kalirsan ve sansina hicbir yerde is bulamazsan borclariniz yuzunden annene bir sey olsun istemeyiz degil mi Minah?

Beynimden vurulmusa donmustum. Adi herif herseyi arastirmisti ve beni ailemle tehdit ediyordu.

Icimi endise dumani kaplamaya baslamisti. Dudaklarimi sıkıp aglamamaya calisiyordum. Aglamayacaktim.

-Sen asagilik herifin tekisin Park Jimin.

-Bana ismimle hitap etmen ne guzel Minah.

Artik dayanamiyordum. Bagirmaya baslamistim.

  - Kes sesini pislik herif. Lanet olsun sana... Sen ne adi bir insansin.

Kelimeler bogazimda dugumlenmeye baslamisti. Burnum sizliyordu ve bu adamin karsisinda aglamak istemiyordum.

Kapinin biraktigim kolunu tekrar tuttum ve kendimi kosar adimlarla disari attim.

Disari ciktigimda soguk havayi icime cektim. Dizlerimin ustune coktum cunku artik tasiyamiyordum kendimi.

Gozumde yaslar dokulmek icin sabirsizlaniyordu ama kendimi eve atana kadar tutmaliydim onlari.

-Dayan Minah... kendimi harekete gecirmeye calistim. Birazcik kalmis olan enerjimi de kullanarak buyuk malikanenin cikis kapisina yoneldim.