My Brother's Obsession (MBO)

Chapter 7

SAOROS'

"Enrico!"

I excitedly run towards him at ginawaran ito ng isang mahigpit na yakap. He hugged me back at kalaunan ay dinumog na sya ng mga bata.

Mahina naman akong natawa saka ako bumalik sa may kusina upang ihanda ang dinner namin. I also invited Enrico to join us na kaagad naman nitong sinang-ayunan.

"I'm so sorry kung ngayon lang ulit kita nadalaw. I was really busy preparing for the upcoming wedding, you know. My schedule's been really hectic right now" ang paunang sabi ni Enrico. He's apologizing, while in fact, he doesn't have to. Naiintindihan ko naman kung busy talaga sya, visiting me here isn't his obligation. There are other important things he'd have to do but still, he makes time for me at duon palang ay masaya na ako.

"Don't be sorry, Rics. Dapat nga ay ako pa itong humingi ng sorry sayo dahil masyado na kitang naaabala. I know how busy you are, but still-"

"Magda-dramahan ba ulit tayo?" Ang natatawa nitong pagputol sa dapat sana'y mga sasabihin ko.

Napanguso nalang ako dahil duon. I heard him chuckled saka nito ginulo ang aking buhok. "you're so cute, love. Parang gusto na tuloy kitang halikan" pang-aasar nito na kaagad kong ikinangisi.

"Sige nga, halikan mo 'ko..." I said teasingly. Kita ko naman sa mukha nya na para syang nasusuka at dahil duon ay humagalpak ako ng tawa.

"Ang epic ng mukha mo! Hahaha"

Inasar ko pa ng kaunti si Enrico bago ko sya inaya sa hapag. We were happily eating together with the kids, kung ano-ano ang mga pinag-uusapan namin hanggang sa umabot ang 8:30 ng gabi. Nagpaalam na Ito na uuwi na sya dahil maaga pa daw ang trabaho nya bukas.

"Hindi ka ba talaga sasama sa akin sa maynila?" There's a hint of sadness in his voice while asking me that question.

Saglit akong natigilan ngunit kalaunan ay ngumiti din. "hindi na muna. Maybe next time" I said, trying to put a genuine smile on my lips.

I heard him sigh. "Kailan ka ba magiging handa, Saoros? Kapag huli na ang lahat? Baka magsisi ka, ikaw din..."

That was the last thing I heard from him bago sya tuluyang nakaalis.

Wala sa sariling kinapa ko ang aking dibdib, I can feel my tears started streaming down my cheeks at isang katanungan ang nabuo sa aking isipan.

Kailan nga ba ako magiging handa?...

***

Nakangiti ako habang pinagmamasdan ang mga bata na masayang naglalaro.

Nandito kami ngayon sa may playground, nagpaalam kami ni Jadah kina Sister Gina at Sister Alma na kung pwede ay ipapasyal namin ngayon ang mga bata. Mabuti nalang at pumayag sila kaya heto kami, enjoying the moment.

"Si ate Saoros na ang taya!" Sigaw ni Ravie saka ito kumaripas ng takbo, ganun din ang ginawa ng iba.

I smile and started chasing after them. Halakhakan at asaran ang namayani sa buong lugar. Lahat sila ay masaya puwera lang sa isang tao... Ako.

I may be smiling pero sa likod ng mga ngiting iyon ay may nakatagong lungkot at pangungulila.

As days passed by, ay mas lalo kong naramdaman ang pananabik ko sa anak ko. Gusto ko syang yakapin at halikan, gusto ko syang alagaan just like what mother's do. I want to be by her side in every possible way... Pero nakahanda na nga ba talaga ako?

Hindi lang si Gianneri ang iniisip ko kundi pati na din si kuya. Hindi ko alam kung ano ang magiging kahihinatnan kung sakaling lumantad ulit ako sa kanila. Tatanggapin kaya nila ako despite sa ginawa kong pag-iwan sa kanila?

"Ang lalim naman ng iniisip mo, baka malunod ka nyan!"

"Ay takte!"

Gulat akong napabalikwas dahil sa boses na iyon na bigla-bigla nalang sumasabat sa gitna ng aking malalim na pag-iisip.

Nilingon ko kung sino man ang nagmamay-ari ng boses na iyon... I was shocked when I saw a gorgeous man standing proudly in front of me.

"Surprise, wifey! Come and give your hubby a hug!" He excitedly stretched his arms kaya naman hindi na ako nag-aksaya ng oras at niyakap ko na Ito.

"Hubby! Oh my gosh... Na miss kita!" Puno ng galak na saad ko. I heard him chuckled saka nito ginulo ang buhok ko.

"I'm here now, wifey..."

Vote and comment for the next chapter 🦋