10 MONTHS LATER:
SAOROS'
"Jusko, Saoros! Ano ba iyang ginagawa mong bata ka?!" Hysterical na sabi ni Manang Nelda. Naabutan niya kasi ako na naglalaba kaya dali-dali itong lumapit sakin at pinatayo ako.
"Bakit ka naglalaba? Alam mo bang bawal iyan sayo?" Bakas sa mukha nito ang labis na pag-aalala kaya naman napayuko nalang ako at lihim na nikagat ang aking pangibabang labi. I heard her sigh. "kakapanganak mo palang, Saoros. Bawal sayo ang gumalaw dahil baka mabinat ka"
"Pasensya na po, Manang. Wa-wala kasi akong magawa dito kaya-"
"Huwag ka nang magsinungaling sa akin, Saoros. Alam ko ang mga nangyayare" pagputol nito sa dapat sana'y sasabihin ko. I hardly bit my lower lip to prevent my tears from falling. Gusto kong yakapin ngayon si Manang Nelda at sabihin sa kanya ang lahat... But I'm so scared! Wala pa akong lakas ng loob sa ngayon.
"Kahit anong galit sayo ni Liam, sana ay hindi ka parin nya dapat pinapahirapan nang ganito. Tignan mo ang sarili mo, Saoros. Ako na ang naaawa d'yan sa kalagayan mo ngayon" ang naiiyak na saad nito habang pinapasadahan ng tingin ang aking buong katawan na may mga pasa at sugat. Ito ang nagpapatunay sa mga karahasan na ginagawa sa akin ni kuya.
It's been ten months simula noong nagsubok akong tumakas. Maayos na sana, tuluyan na sana akong makakawala sa impyernong buhay na meron ako... But something unexpectedly happened!
Nawalan ako ng malay sa gitna nang aking pagtakas. Naalala ko pa kung paano dumaloy ang dugo sa aking mga hita. Dumating si kuya at binuhat ako... That's the last thing I remembered at that day.
"She's one month pregnant. Mabuti nalang at kaagad nyo syang naitakbo dito sa hospital, dahil kung hindi, there's a big possibility na makunan ang pasyente. Mahina ang kapit ni baby, so please, mag-iingat kayo sa susunod"
Parang may kung anong patalim ang bumaon sa aking dibdib matapos ko iyong marinig mula kay doktora. Sarit-saring emosyon ang nararamdaman ko ngayon at isa na duon ay ang takot... Takot dahil kamuntik nang mawala sa akin ang anghel na unti-unting nabubuo sa aking sinapupunan.
"Kuya-"
"You almost lost my child, Saoros! Fuck!" His voice thundered inside the room. Gusto ko syang lapitan at mag-sorry, I want to explain my side... Pero natatakot ako. He's deadly dangerous right now. Mahigpit na nakakuyom ang kanyang kamao habang ang mga ay nanlilisik sa galit.
Tanging paghikbi nalang ang aking nagawa. Silent filled us for a couple of minutes, walang nagsalita ni isa hanggang sa tumayo si kuya at naglakad patungo sa may pinto.
"Pagbabayaran mo 'to, Saoros. Oras na mailabas mo na ang anak ko ay sisiguraduhin ko na maghihirap ka. I will make your life living in hell... Again!"
****
Nandito ako ngayon sa may kitchen, I was busy preferring kuya's breakfast when I heard footsteps approaching my direction.
A smile formed my lips when I heard Gianneri's sweet cooing. My baby...
Karga-karga Ito ngayon ni kuya at mukhang kakagaling lang nila sa labas, pinaarawan nito si baby.
Akma ko na sana silang lalapitan nang biglang nagtama ang mga mata namin ni kuya. He was looking at me, dangerously. Napako ako sa kinatatayuan ko, hindi ko alam kung lalapitan ko ba sila o huwag na. But in the end, napag-pasyahan ko nalang na ihanda ang breakfast namin.
"A-akin na muna si Gianneri, para naman makakain ka ng maayos" ang mahinang sabi ko dahil mukhang hirap si kuya na gumalaw, karga nya parin kasi ang baby namin at mukhang wala itong balak na ibigay sakin si Gia.
He turned to face me at ang malalamig nyang mga mata ang sumalubong sa akin. I secretly bit my lower lip then looked away. He's stares were kinda intimidating.
"I don't need you, so get lost"
BINABASA MO ANG
My Brother's Obsession (MBO)
Romance"you are mine, Saoros! Akin kalang at walang ibang aangkin sayo kundi ako lang!" Kung dika mapapasaakin, dikarin mapapasakanya, mark my words! Saoros (saw-ros)
