ก็แค่...อยากเจอคนที่รัก

381 2 2
                                    

นึงเดือนต่อมา

ฉันยังคงอยู่กับจองกุก อยู่ในบ้านของเค้า และไม่รู้ว่าช่วงนี้จองกุกมีงานอะไรหรือเปล่า เพราะเค้าดูจะวุ้นๆ ทุกๆคืนหลังจากที่ฉันหลับได้ไปไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้วจองกุกถึงจะมานอน พอตื่นมาฉันก็ไม่เห็นเค้าอีกแล้ว บางวันฉันก็ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาเพราะโดนเค้าล่วงเกินแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอนกจากนอนนิ่งๆ

"นาย..." ฉันพูดกับจองกุกในตอนที่เดินเข้าไปหาเค้าที่ห้องทำงานแทฮยองที่พอเห็นฉัน ปรากฏตัวขายาวก็รีบยกมันลงจากโต๊ะทันที ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉันคนเดียวจนฉันรู้สึกประหม่า

"...." เค้าผละสายตาจาก เอกสารกองใหญ่ที่อยู่ด้านหน้าแล้วเงยหน้าขึ้นมามองฉันเชิงสายตาที่บอกว่า ฉันมีเรื่องอะไรก็รีบๆพูด

"ขอคุยด้วยหน่อย" ฉันว่ากับเค้า

"ย่าส์...คิดถึงจองกุกมันน่ะสิครับ" แทฮยองพูด ตัดบทก่อนจะฉีกยิ้มบานไปให้จองกุก ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ได้พูดอะไร ฉันรีบหันหลังแล้วเดินหนีออกมาจากห้องทำงานของเค้า ไปนั่งรอจองกุกที่ห้องนอนแทน

ฉันไม่ได้อยากจะให้เค้าเข้าใจผิดว่าฉัน คิดถึงเค้าเหมือนกับที่แทฮยองพูด

ไม่มีทาง

ไม่มีวัน

ที่ฉันจะรู้สึกดีกับคนประเภทนั้นแน่นอน

"มีรัย" ทันทีที่ขายาวก้าวเข้ามาภายในห้องแล้วปิดประตู จองกุกก็ถามถึงเหตุผลที่ฉันอยากเจอเค้าทันที

"ฉันอยากเจอพ่อแม่" ฉันพูดแล้วมองหน้าเค้า

"...." จองกุกเลิกคิ้วขึ้นนิดๆ เค้าไม่ได้ตอบว่าที่ฉันถามมันหมายความว่าไง มีแค่มองหน้าฉันกลับ แล้วเดินเข้ามาหา ร่างของเค้าโน้มตัวลงมาแล้วใช้มือทั้งสองข้างยันลงบนที่นอน คร่อมตัวฉันไว้ ฉันไม่ได้หันหน้าหนี ไม่ได้ขยับตัวไปไหนเลยด้วยซ้ำ แค่อยู่นิ่งๆแล้วจ้องหน้าจองกุก ฉันอยากให้เค้ารู้ว่า ฉันจริงจัง

{BTS & you} Jungkook x you ทูนหัวครับรับรักผมหน่อยWhere stories live. Discover now