{BTS & you} Jungkook x you ทูนหัวครับรับรักผมหน่อย

หมดเวลาเล่นแล้ว

ช้าวของวันถัดมาพอตื่นขึ้นมาวันนี้ฉันกลับรู้สึกแปลกที่ไม่พบฮยอนจินมาจ้องมองตอนหลับเหมือนทุกๆวัน ใช่แล้วละตั้งแต่วันนั้นมาฮยอนจินก็พาฉันมาอยู่ด้วยเค้าทำเรื่องลาพักเรียนให้ฉัน สวนห้องพักของฉันนั้นมันเป็นแผนของฮยอนจินเอง ตอนแรกนึกว่า ป้าเจ้าของจะเอาเสื้อผ้าฉันทิ้งไปแล้วแต่ฮยอนจินกลับบอกว่า เสื้อผ้าของใช้ฉันยังอยู่ครบแค่ทำป้ายติดเท่านั้นกันไม่ให้คนมา ขโมยของ

ทุกอย่างมันเริ่มเหมือนจะดีขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายของฉันแข็งแรงขึ้น ฮยอนจินและพ่อบ้านคนนั้นดูแลฉันดีมาก แต่ฮยอนจินเป็นคนเดียวที่ดูแลฉันทางกายและจิตใจ 

แต่หากจะให้มันรักษาให้หายเหมือนเป็นบาดแผลเล็กๆที่ถูกมีดบาดมันก็คงยังไม่ใช่ เพราะสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นเค้าทำกับฉันนั้นมันมากเกินกว่าจะ เยียวยาให้หายในไม่กี่ สัปดาห์

ตอนแรกฉันกลับกลัวว่า จองกุก จะตามหาฉันเจอแต่มันกลับไม่ใช่แบบที่ฉันคิด พ่อของฮยอนจินเค้ารักฮยอนจินมาก มาเสียกว่าอะไรเค้าเลยให้ลูกน้องมากมายมาคุมกันลูกชายของเค้าไว้แทบจะเต็มบ้าน แถมฮยอนจินก็มาอยู่เป็นเพื่อนฉันแทบตลอดเวลา มันเลยทำให้ความกังวลนั้นหายไปเล็กน้อยแล้ว

เสียงของพ่อบ้านและฮยอนตอนที่คุยกับดังมาจากห้องครัวขึ้นเป็นระยะๆ ฉันไม่ได้อยากรู้เลยนะว่าพวกเค้าคุยอะไรกันแต่นี่มันกลับมี ชื่อของฉันอยู่ด้วยนะสิ

พวกเค้าจะพาฉันไปไหนนะ

"เราจะไปไหนหรอ ฮยอนจิน"
ฉันเอ่ยพูดออกไปจนทำให้ทั้งสองคนหันมามองยังฉันเป็นสายตาเดียว พ่อบ้านยิ้มให้ฉันอย่างอบอุ่นก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องอาหาร แต่ฮยอนจินนี่สิ มองยังกับไม่เคยเห็นคน

"มองหน้าเราทำไม"

"อรุณสวัสดิ์"

"｡◕‿◕｡"

"ตื่นแล้วก็มานั่งกินข้าวกัน"

"นายยังไม่บอกนะ ว่าเราจะไปไหน"