"นายอยากปล่อยให้คุณพูรินกลับไปหาครอบครัวมั้ยครับ"
เสียงของลูกน้องคนสนิทเอ่ยขื้นมาภายในห้องที่เงียบไปหลังจากที่เจ้าของห้องนี้ได้รับข่าวจากหมอประจำตระกูล
ร่างสูงยังคงยืนอยู่หน้ากระจกใบใหญ่ สายตา เหม่อลอยคู่นั้นก็ทำให้ลูกน้องคนสนิทคนนี้ก็อ่านยากว่าเจ้านายของเค้ากำลังคิดถึงอะไร....แต่สิ่งที่เค้าแน่ใจคือ เจ้านายกำลังจะมีทายาทกับผู้หญิงที่เจ้านายรัก
"ไม่มีทาง...พูรินจะต้องอยู่กับฉัน"
จองกุกตอบสวนออกไปได้เร็วราวกับว่านั่นคือความต้องการของหัวใจ ไม่รู้ทำไมเค้าก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันเค้ารู้สึกเบาโหวงในหัวใจเมื่อคิดว่าจะต้องปล่อยเธอไป
"แล้วนายจะแน่ใจได้ยังไงครับว่าคุณพูรินจะไม่ทำร้ายตัวเองและลูก"
"แล้วถ้าหากฉันปล่อยเธอไปฉันจะหมั่นใจได้ไงว่าเธอจะเลี้ยงดูลูกของฉันได้ดีเท่ากับฉันที่เป็นพ่อ....ฉันรู้จักพูรินดีกว่าใคร..เธอไม่กล้าทำแบบนั้นหรอก"
"....."
18 : 30
เงาร่างสูงใหญ่ที่ทาบทับเข้ามาในห้องโดยที่ไม่มีการเคาะประตูเป็นสิ่งที่บอกแก่พูรินได้ดีว่า ผู้มาเยือนที่เธอไม่เห็นหน้าคนนี้จะเป็นใคร และ ไม่จำเป็นที่จะต้องหันหลังกลับไปมอง เธอก็รู้แน่แก่ใจดีว่ามีเพียงเค้าคนเดียวเท่านั้นที่จะทำแบบนี้ได้ จอน จองกุก
แววตาสวยโศกเผชิญกับแววตาคู่คมทันทีที่อีกฝ่ายเปีดไฟให้สว่างไปทั่วทั้งห้อง ร่องรอยความหวาดหวั่น วิตกกังวลฉายชัดจนซ่อนเร้นไม่มิด...เธอไม่รู้ว่าจะตัดสินใจอย่างไรกับเรื่องที่เกิดขื้น
มือบางวางทาบทับที่หน้าท้องมันสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้
"เธออยากจะให้ฉันทำยังไงบ้างกับสิ่งที่เกิดขื้น"
ใบหน้างดงามยังคงก้มหน้านิ่งไม่ได้ตอบกลับคำถามของเค้า จนมือหนาเอื้อมมาบีบกระซับ
ที่ปลายคางมน บังคับให้เธอเผชิญหน้ากับเค้าอย่างที่ชอบทำ
"อันที่จริงแล้วเธอจะพูดหรือไม่ก็ตาม มันก็ไม่ได้มีความหมายต่อการตัดสินใจของฉันเลยสักนิด ถ้าเธอกำลังคิดหวังว่าเรื่องที่เธอขู่จะทำร้ายตัวเองและลูกแล้วฉันจะยอม ก็เลิกหวังไปได้เลย เพราะฉันกำหนดทางเดินไว้เพื่อเธอและลูกแล้ว"
เธอหนีไปจากฉันไม่ได้แล้วหรอกพูริน เพราะลูก
"ฉะ...ฉันรู้"
และถึงแม้ว่าชีวิตนี้เธอจะไม่เคยมีประสบการ การเป็นแม่มาก่อน แต่ความผูกพันในสายเลือดที่กำลังเติบโตอยู่ในท้องมันก็ทำให้เธอ...รู้สึกรักในชีวิตน้อยๆคนนี้ตั้งแต่ยังไม่ได้เห็นหน้า....รักชีวิตที่แสนจะบริสุทธิ์ที่กำลังใช้ลมหายใจร่วมกันกับเธอ....เธอหวงแหนสายเลือดนี้ตั้งแต่วันที่เธอได้รับรู้การมีตัวตนของอีกคนที่อยู่ในท้อง ในเมื่อความรู้สึกรักและห่วงใยมันก่อเกิดมากมายชนาดนี้แล้วเธอจะตัดใจทำร้ายเด็กคนนี้ได้อย่างไร..แค่คิดว่าเมื่อถึงเวลาที่ต้องหันหลังเดินจากไปโดยทิ้ง
ชีวิตน้อยๆนี้ไว้ภายใต้ความมืดมนนี้เพียงลำพังเธอจะทำมันได้ยังไง
หัวใจเธอไม่ได้เย็นชามากพอที่จะทำได้แบบนั้น ทำไม่ได้จริงๆ
"นาย..นายปล่อยฉันกับเด็กคนนี้ไปเถอะนะ"
จองกุกเบือนหน้าหนีแววตาร้าวรานที่พยายามอ้อนวอนเค้าอยู่แทบเท้าอย่างไร้ความหยิ่งยโส แต่ก่อนภาพแบบนี้ไม่เคยมีผลต่อจิตใจของเค้าเลยสักครั้ง แต่...วันนี้มันสั่นไหวจนเค้ากลัวที่จะมองหน้าเธอ
"ฉันไม่ได้มีทางเลือกอื่นให้เธอหรอก เธอก็น่าจะรู้ดีว่าฉันต้องการมีลูก แต่ถ้าเธอจะใจดำถึงขั้นที่ต้องทำร้ายตัวเองและลูกของฉันละก็ เตรียมพ้อมที่จะรับผลที่ตามมาได้เลย พ่อ..แม่เธอ ทุกคนในครอบครัวเธอจะต้องชดใช้ให้กับเด็กคนนี้ จำไว้"
จองกุกหันหลังเดินออกไปจากห้องทันทีที่ทิ้งคำพูดอันโหดร้ายไว้ทำร้ายความรู้สึกของหญิงสาวเค้ารู้ดีว่าเธอรักครอบครัวเธอมาก..มากเหมือนที่ตอนนี้เค้ารักเธอและลูก
และเธอคงจะไม่มีวันกล้าทำร้ายลูกเค้าแน่นอน เค้ารู้ว่าสิ่งไหนสามารถขีดเส้นบงการให้เธอยอมเป็นฝ่ายโอนอ่อนสนองให้เค้าตามที่เค้าต้องการได้ คนแบบ จอน จองกุก รู้ทันเธออยู่แล้ว ขอเพียงแค่เธออย่าพลาดพลั้งทำร้ายชีวิตน้อยๆ นี้ก่อนที่จะมีโอกาสลืมตาดูโลกเท่านั้น
.......ขอเพียงเท่านั้นจริงๆ
โปรดติดตามตอนต่อไป
ยังไม่ได้แก้คำผิด
YOU ARE READING
{BTS & you} Jungkook x you ทูนหัวครับรับรักผมหน่อย
Romanceเธอคนนี้คือคนที่เค้าอยากลิ้มลองเป็นเจ้าของมานานนับเดือน.เธอคือคนเดียวที่กรีดหัวใจเค้าให้เป็นหนองจนถึงขั้นพุพองแต่ก็ยังเป็นคนเดียวที่ครอบครองทุกพื้นที่ของหัวใจ หากวันนี้ สวรรค์ ได้เปิดทางเข้าข้างให้เค้าได้ลิ้มลองเป็นเจ้าของ แล้วหลังจากนี้ละ..เค้าจะยอ...
