Opowiadanie jest moją kontynuacją dzieła: Lumity ~ Artist Soul autorstwa @_laureta_
"Luz... Mam do ciebie tylko jedną prośbę... Rozsyp moje prochy na Dachu Świata." Te słowa wypowiedziała Luz, kiedy zakomunikowała Amity, że musi wyjechać, aby spełn...
Mimo że dzisiaj była niedziela to wstałam dość wcześnie nieco po 8 głównie dlatego, aby zdążyć, się ogarnąć coś zjeść i być, a to tylko po to, aby być gotowa do wyjścia, kiedy Luz zadzwoni i napisze.
Po ogarnięciu się i zjedzeniu lekkiego śniadania składającego się bajgla i jogurtu wysłałam Luz wiadomość, w której zadeklarowałam chęć wspólnego spędzenia dnia w jej towarzystwie.
Kiedy to zrobiłam na zegarze, wybiła godzina 10:00.
Czekając na odpowiedź, postanowiłam pójść do salonu. Była w nim moja mama oglądała w swoim fotelu program kulinarny, który poleciła jej znajoma.
Co prawda oglądała go z internetu, bo mój brat i Ian nauczyli ją jak to robić, więc teraz ogląda, co chce i kiedy chce, a że sam program był w obcym języku, to możliwość włączenia napisów bardzo ją cieszyła. O samym programie wiem nie wiele, ale powstał, za nim się urodziłam no i kolejną ciekawostką wartą wspomnienia, że gospodarz tego programu jest w swoim kraju bardzo memiczną i lubianą postacią, a to głównie za jego podejście do życia i to, że podobno sprawia wrażenie bardzo poczciwego i godnego zaufania i być może to nakłoniło moją mamę do oglądania jego materiałów na youtube. Jaka nie byłaby prawda to mama zdawała się świetnie bawić i to na tyle dobrze, że nie musiała mieć w tym celu włączonych napisów, bo sam ton w jakim mówił, sprawił, że i ja parę razy się uśmiechnęłam.
Z ciekawości sprawdziłam w internecie i na pierwszym miejscu pojawił się filmik o tym, jak prowadzący, karmi psa koperkiem, co prócz tego, że samo w sobie miało potencjał komediowy i było śmieszne, to jeszcze śmiech prowadzącego jeszcze potęgował to uczucie, a po przetłumaczeniu niektórych komentarzy widać było jak ludzie, zachwycali się tym, co zrobił i dziękowali za to, że wywołał uśmiech na ich twarzach, czyniąc ich dzień nieco weselszym.
Chciałabym móc sprawić to samo. Jeśli nie dla wszystkich to chociaż dla moich przyjaciół i Luz... Zwłaszcza dla Luz.
Przez chwilę stałam i oglądałam razem z mamą program, ale w. pewnej chwili na mój widok Precel, kot mamy, zeskoczył z jej kolan.
Najwyraźniej wbił się przy tym pazurkami w uda mojej mamy, bo ta krzyknęła i wzdrygnęła się lekko.
Precel miauknął i podszedł do mnie dostojnym krokiem z uniesionym ogonem i otarł mi się o nogę.
Schyliłam się, aby podrapać go za uszami.
Sam Precel był kotem (a to niespodzianka)
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Emiri i po części Edrica, ale kot jak kot to on jest tutaj panem, a nie na odwrót.
Emira uprosiła mamę, aby pozwoliła jej adoptować tego kota. Było to krótko po tym, jak poznała Iana, który doradził jej, gdzie można takowego adoptować.
