Kanlı Öpücük

Bölüm 4

Gözlerime inanamıyordum resmen.Salon darmadağın olmuştu ve yerlerde damla damla kan izleri vardı.Neler olmuştu burda? ''Anne'' diyerek bağırdım ses yoktu.Ortalık dağıtılmıştı evet eğer bu bir cinayet olsaydı cesetler burda olurdu ahh neler düşünüyordum ben.Ailem neredeydi?Hemen telefondan Annemin telefonunu tuşladım.Çalan telefon sesi bana yakından bir yerden geliyordu.Sesi takip ettim salon doğru ilerlerken basamağa dikkat ettim.Koltuğun önünde durdum ve sesin yerden geldiğini hissederek eğildim.Telefon koltuğun altında duruyordu.Yavaşça aldım.Tanrım,ailem nerdeydi?Gözlerim göz yaşlarımdan dolayı bulanıklaşmışlardı.Elimin tersiyle gözlerimi sildim.Bu sefer telefona babamın numarasını tuşladım.Ama telefonu kapalıydı.Şu iki günde hayatım nasılda alt üst olmuştu.Kendime artık eski kendim gibi hissetmiyordum.Acı keskinleşmişti artık benim için tüm duyularım gibi.Üst kattan sesler gelmeye başladığında kafamı merdivenlere çevirdim.Bir gölge hızlıca geçti.''Anne?'' diye bağırdım ve sesler aniden kesildi.Evet kalbim deli gibi çarpıyordu.Yukarı çıkmalıymıydım? Eğer yukardı kişi her kimse burda neler olduğunu biliyordu ve ailemede.Yavaşça basamaktan çıktım ve merdivenin önünde durdum.Kalbimin sesini kulaklarımda duyabiliyordum.Gözlerimi kapattım.Hadi ama Irina yapabilirsin.Kendimi okadar saldırgan hissediyordum ki hayatımda daha önce hiç böyle bir duygu tatmamıştım.Gözlerimi yavaşça açtım ve merdivenin yukarısına kitlendim.Bir gölge geçti hayatımda hiç görmediğim bir hızla.Tam geriye bir adım atıyordum ki sol ayağım havada kaldı.Ve merdivenin birinci basamağına bastım.Sonuçta tehlike seven biriydim neden tehlikeden kaçıyım? Üstelik vücudumun her hücresi oraya gitmeyi bukadar çok istiyorken.DIşarıdan biri görse nekadarda yürekli der hadi ama şuan korkudan titriyorum.

 Merdivenin son basamağınada adımımı atınca karanlık olan koridoru aydınlatmak için ışığı açtım.Her odaya teker teker gezdim birşey yoktu tabi bir oda hariç.Odama yavaşça girdim.Karanlık odayı daha görebilmek için ışığın düğmesine bastım ama yanmadı.Daha dün güzel çalışıyordu şimdi ne olmuştu?Ne olur ne olmaz diye elime hemen bir vazo aldım.Ve yatağıma doğru ilerledim.Etrafıma bakındım fakat anormal birşey yoktu.Bir an da korku duyum hareketlendi.Odadan hızlıca çıkmak için arkamı döndüm ve donakaldım.Odamın kapısının eşiğinde biri duruyordu.Karanlık olduğu için yüzü görünmüyordu.Boyu uzundu ve gölgesi koridora doğru uzanmıştı.Yüzü bana dönüktü.''Sen kimsin?'' diye sordum sesim korktuğum için kırık çıkmıştık.Sorumu duymamızlığa verip ıslık çalmaya başladı.''Hey sana diyorum sen kimsin ve evimde ne işin var?'' elimdeki vazoya daha sıkı sarıldım.''Ben senin yeni ailenim'' dedi.Sesinden anlaşıldığı gibi bu bir erkekti.Evet çok korkuyordum ama oldukça sinirlenmiştimde.''Şakamı bu ? Evimde ne işin var? Burda neler oldu ? Sen kimin? Ailem nerde'' sorularımı üst üste sıraladım nefesimi kontrol edemiyordum korkudan nefesim kesilmişti.Çocuk kahkaha atmaya başladı.''Şakamı ? Sence şaka gibimi duruyor? Ne çok soru soruyosun öyle''.Ahh yeterince katlanmıştım bu zırvalıklara.Çocuğa doğru koşmaya başladım elimdeki vazoyu sıkıca tutrak çocuğun kafasını dağıtmak üzere vurdum. Ama bişey olmamıştı çocuk hızlıca bir hareketle kaçtı ve vazo yerde parçalara ayrıldı.Bende yerdeydim üstüme aniden biri çıktı.''Düşündüğümden biraz daha fazla sinirleniyosun.Sanırım kanım vücudunda fazla hızlı hareket ediyor''.Çocuk kahverengi gözleriyle bana bakıyordu yüz hatları oldukça kusursuzdu yüzüne bakmaktan söylediklerini tam olarak algılayamadım aptal aptal yüzüne baktım.''Kendini artık tanıyamadığın oldumu?'' diye sordu.Bu sorunun cevabımını oıldukça iyi biliyordum.başımı sallayarak '' Evet oldu''dedim.Bana muzip bir gülümsemeyle baktı '' Benimle gelip kendini yeniden tanımak istermisin?'' diye sordu.Hemencecik bir cevapla ''Hayır''dedim.Yüz hatları gerildi ''Nedenmiş o?'' diye sordu.Manyakmıydı bu çocuk onu tanımıyordum bile niye onunla bi yerlere gidecektim üstelik ailem ortalarda yokken.''Seni tanımıyorum bile'' dedim.''Sana soruyu naziklikten sordum zaten tabii ki benimle geliceksin.''dedi ve takip edemeyeceğim seri bir hareketle beni sırtına aldı.''Nereye götürüyosun bırak beni,ailemi bulmam gerek'' diye bağırarak sırtına vurdum.''Aileni görmek istiyorsan benimle gelmesin.Ama bu seni yeni ailene götürmeyeceğim anlamına gelmiyor ve orası oldukça eğlenceli''dedi ve gülümsediğini hissettim.Bu çocuğa direncim kalmamıştı oldukça güçlüydü.Ailemi bulmak için ona katlatcaktım.Aslında ona inanmıyordum ama içimden bir ses sabret diyordu bende kendimi ona bıraktım.