AHTERSEZA

4

O küçük kız çocuğu bir daha ağlamayacak, çamura bulanmayacak, asla kendini bataklıkta hissetmeyecekti.

-Ahter Seza Hazeran.

-

"Günaydın hayatımın yalgısı."

Onu nasıl bırakmıştım, nasıl dayanmıştım ışıksızlığa?

"Günaydın Seza."

Kırgınlığı henüz geçmemişti. Bana baktığında hep gidişimi görecekti. Tam olarak anlatmadığım için hep bir soru işareti olacaktı kafasında.

Karen kalkıp alnını uzunca öptü. Puşt herif!

"Günaydın abi."

Bana Seza, Karen'e abi ha?

"Hazırlanıp aşağı gelin."

Odadan çıkıp mutfağa indim. Hazır olan masaya kahveleri koydum. Lotus savaş boyalarını sürüp gelmişti. Karen de oturduğunda Lotus kollarını masaya koydu.

"Seni dinliyorum Seza Hazeran."

Büyümüştü. Benim Elis'im, hayatımın yalgısı büyümüştü.

"Kahvaltını yap, konuşacağız Lotus. Söz."

Meydan okuyan bakışlarını üzerimde gezdirdi. Hoşlanmıyordu sürekli ertelememden.

"Engin Demirkan'ın ve bizim ortak bir düşmanımız vardı."

"Silah ticareti yapmaya zorlanıyorduk."

"İstemediğimiz için Demirkanlarla güçler birliği yaptık."

"Asım Hazeran ve Engin Demirkan bir depoda buluştular onlara karşı plan yapmak için."

"Bu Engin Demirkan'a bir tuzakmış, Asım Hazeran örgütle bir olmuş."

Asım Hazeran'dan haberim olsaydı, durdururdum.

"Engin Demirkan o depoda ölmüş, Asım Hazeran ise örgütün dediği şeyi yapmış."

"Örgüt bir seferle sınırlı kalmamış Asım Hazeran yapmak istemeyince bizimle tehdit etmiş. Benim de o zaman haberim oldu."

"Gitmek zorundaydım. Sizi uzaktan korumak, onlara karşı güçlenmek ve onları bitirmek zorundaydım."

Basit bir mevzu değildi. Örgütü karşıma almam, onları bitirmem uzun sürecek ve fazlasıyla güç gerektirecek bir şeydi. Karen, Lotus'un elini tuttu.

"Bizim için."

Lotus'un ne düşündüğünü biliyordum.

"Sana zarar verdiler mi?"

Gülümsedim. Bunu özlemiştim, saçlarını usulca okşadım.

"Merak etme, sorun yok."

Büyümüştü, genç güzel bir kadın olmuştu ama gözümde hâlâ sürekli yıldızları izlemek isteyen o çocuktu.