Dancing With Cinderella (Cordova Empire Series 3)

CHAPTER 13

Chapter Thirteen

Audition

It was already jampacked when we got inside the auditorium. Good thing Ivana convinced someone to switch numbers with me. Hindi pa rin kami magkasunod pero magkalapit na rin kaya ayos na.

I was overwhelmed by the crowd. Simula itaas hanggang sa ibaba patungo sa stage ay puno iyon ng tao.

My eyes automatically scanned for familiar faces. Kahit nakatalikod, alam ko nang ang mga Cordova ang nasa mahabang lamesa sa harapan ng stage. They were the judges for this round.

"Siguro tapos na ang klase nila kaya sila na mismo ang mag-ja-judge at mamimili. We have to really give our best now." Si Ivana habang hila-hila ako sa numero ng upuan namin.

"Akala ko kaunti lang ang mag-a-audition. Parang mas marami pa akong nakitang estudyante rito kaysa sa field."

She chuckled at that. "I'm not from here, but I was familiar with these people. For sure naman hindi lahat ng mga narito ay dancer. Ang iba niyan ay gusto lang makita ang magpipinsan. You know, magpapapansin lang."

"That exists?"

"Yeah, just look around you."

Sinundan ko siya sa upuan nang mahanap niya ang pwesto namin. The auditorium was loud pero kapag may nakasalang sa stage na interesting at magaling ay kusang nahihinto ang usapan ng lahat ng mga naroon.

"It's your first time, 'no?"

Naipilig ko ang ulo pabalik kay Ivana. "What?"

"First time mo kakong mag-audition?"

"Obvious ba ulit?"

Natawa siya bago tumango. "You look tensed. Parang gusto kong kabahan sa kabang nararamdaman mo ngayon. I could feel it and it's intense, RZ."

Napakurap-kurap ako't wala sa sariling napabaling pabalik sa ibaba kung saan naroon ang mga judges.

Ang totoo, wala pa akong piyesa para sa audition ko. And even if I have, hindi rin ako kakabahan doon. Kahit never akong nagka-dance crew o napabilang sa ganito, dancing for me was just natural, a hobby, my passion and I love doing it. Kaya naman ako kinakabahan at hindi mapakali ay dahil kay Nicolaus.

He seemed pissed. Sa kanilang magpipinsan ay siya lang ang hindi pumansin sa akin kanina. I don't know why he hold some grudges for me when his cousins were okay with me ghosting them, pero wala na akong magagawa. All I have to do now is to get closer to him... kausapin siya if pwede at magpaumanhin na rin.

Sa buhay ko kasi ngayon ay ayaw ko na nang maraming diskusyon. I don't want to argue with anyone at mas mabuti na ring walang kaaway para magaan ang puso ko. With that, mas mag-fa-function ako ng mas maayos sa aking pag-aaral.

Habang palapit nang palapit ang numero namin ay mas lalong nanlalamig ang mga kamay ko sa kaba, but I was entertained when a girl did a chicken dance on the stage.

Sumambulat ang tawanan sa audience pero nanatiling tahimik ang mga judges. My heart jumped a bit when I saw someone from the crowd cheering for the girl who was on the verge of breaking down.

"G-go Zoey! Go Zoey! Go go go!" pumalakpak ito ng mas malakas dahilan para magtinginan sa kanya ang mga natitirang estudyanteng naghihintay ng kanilang mga turn.

I was giggling inside. Kahit kasi alam niyang sobrang nakakahiya na ng ginagawa niya ay hindi niya itinigil para lang bigyan ng lakas ng loob ang kaibigang nasa stage.

Ivana and I kept giggling because of her. She was adorable. Nagulat ang lahat nang makapasok ang kaibigan niyang totoo namang hindi magaling sumayaw pero okay na rin dahil sa pagtatalunan nila nang makababa ito sa stage at makabalik sa kaibigan. Seeing them so happy makes everyone at the auditorium happy.