Dancing With Cinderella (Cordova Empire Series 3)

CHAPTER 6

Chapter Six

Bolero

I knew it was Nicolaus. Nababaliwan nga lang ako kung paano niya nakuha ang number ko gayong wala naman akong pinagbigyan ni isa sa kanila kagabi.

I bit my lip as I start typing my reply.

Ako:

Roses are red. Violets are blue. Hindi ko kailangan ng boyfriend, who you?

Wala pang kalahating minuto ay tumunog na ulit ang telepono ko. Speed.

Unknown number:

Fine, but if you need one, nasa unahan ako ng pila.

Ako:

I don't need a boyfriend. Mas lalong hindi kita gustong maging boyfriend Nicolaus.

Unknown number:

So you know it's me, huh?

I was entertained by him so I continued replying. Ayos na rin dahil nawawala ang badtrip ko sa mga nangyari kanina sa hapag.

Ako:

Sino pa ba?

Unknown number:

Save my number then.

Ako:

Lol. I-block kaya kita.

Unknown number:

Mawawalan ka ng poging stalker.

Ako:

Stalker lang, you mean?

Unknown number:

Sus haha. Wait, ang bilis mo mag-reply ah? Hindi halatang na-miss mo 'ko.

Wala sa sariling napairap ako. Gaya ng sabi ko, marami na akong nakilalang katulad ni Nicolaus pero siya yata ang bukod tanging nagpangiti sa akin imbes na inis. Yes, he can be irritating sometimes, but I don't know. There was something in him that I just couldn't ignore.

Ako:

Asa ka. I'm just bored. Pampalipas ka lang ng oras.

Unknown number:

Okay na rin 'yan. Time is precious and you're giving me time now. Next time baka iba na ibigay mo. Ready na agad.

Dumapa ako sa kama dahil nangangalay na ang kamay ko kaka-type ng reply sa kanya.

Ako:

Natural ka talagang malandi 'no? Ganito ka mambola ng mga babae?

Unknown number:

First of all, mapagmahal ako at hindi malandi. Second of all, hindi kita binobola. It's not my fault you're my type, Zabryna. Hindi ko kasalanang sobrang ganda mo para hindi magustuhan.

Ako:

Ang sarap mong i-block.

Unknown number:

Mahalin mo na lang. Masarap din naman 'yon.

Nicolaus became my regular text mate. At sa bawat pag-uusap namin ay hindi nawala rito ang mga pangungulit na ikinatutuwa ko. At least he could make me smile. Buong araw na lang kasi akong nakasimangot lalo na kapag kaharap ang mga anak ni Papa.

Isang linggong hindi ko nakita ang magpipinsan. Bukod sa bahay, isang beses lang rin akong nakalabas nang sumama akong mamalengke kasama ang mga Ate. I don't know where else to go.

Nicolaus and his cousins were on their home in San Antonio. Sa kabilang town pa iyon at ilang oras rin simula rito sa Buenavista. Naiilang rin ako sa bago kong bodyguard dahil hindi ako sanay pero ayaw ko namang tanggihan ang hiling ni Daddy. In short, wala akong kaibigan, wala akong alam na puntahan kaya natuto akong manahimik.