Dancing With Cinderella (Cordova Empire Series 3)

CHAPTER 9

Chapter Nine

Happy New Year

I never imagined myself being close to my father because of the time that we had lost, but he made me feel loved and wanted.

Tuluyan nang nabura sa utak ko ang mga salita ni Mommy na hindi namin siya kailangan. Kung noon ay maniniwala ako isang sabi niya lang, now that I've experience being his daughter I realized that I needed him. Hindi man siya kailangan ni Mommy pero ako ay kailangan siya. I don't want to invalidate my mother's feelings, but I have the right to be with him... to be finally with him.

Wala naman talaga akong sama ng loob kay Papa dahil wala naman akong alam sa nangyari sa kanila ni Mommy bukod sa alam kong nagkasakitan silang dalawa ng sobra, pero hindi ko mapigilang magtanong.

I couldn't bare the sight of him being so happy because of me without knowing the reason why he abandoned us. Why he hurt my mom. Pakiramdam ko kasi ay may mali at maraming kulang.

Katatapos lang naming pag-usapan ang mga mangyayari sa party ko. Everything was already settled. He rented another resort for that pero napilit ko naman siyang huwag na masyadong gumastos dahil alam kong ilang milyon na ang nawaldas niya sa party ni Essa. Gayunpaman, engrande pa rin ang magiging party ko at imbitado pa rin ang lahat ng kanyang mga kakilala hindi lang sa buong Buenavista kundi sa buong bansa.

Nang mapansin ni Papa ang pananahimik ko't hindi paggalaw sa aking inuupuan kahit tapos na kami ay hindi na niya napigilang magtanong.

"Do you need anything else, Roshlin?" May pag-aalalang untag niya sa akin.

Wala sa sariling napatitig ako sa kanya. Nahihiya ako sa sarili ko mga salitang gustong kumawala sa labi ko. Talaga ngang sabik ako sa buong pamilya. All my life I've been dreaming of him being with us. Lumaki ako sa inggit dahil wala siya and it's all coming back to me now.

"Bakit mo kami pinabayaan ni Mommy, Papa? Bakit mo kami iniwan?" Hindi ko na napigilang itanong.

My question made him swallow the bile on his throat. Hindi niya iyon inasahan. Nagawa niyang luwagan ang kanyang suot na neck tie na tila nahirapang makalanghap ng hangin. Napainom pa siya ng alak bago ako nagawang sagutin.

"Hindi ko gustong mapalayo sa 'yo Roshlin, but your mother... she took you away from me," panimula ni Papa.

Dama ko ang bigat sa bawat salitang binitiwan niya.

"Maniwala ka at sa hindi ay hinanap ko kayo ng Mama mo, anak. I am nobody when she took you away from me, but I spent every penny I had just to search for the both of you. You're nowhere to be found. Maging ang Tita Heatherly mo na siyang tanging pamilya ng Mama mo ay hindi ko mahanap. I never lose hope... Alam kong isang araw ay magkikita rin tayo. Hindi man ako ang makahanap sa 'yo ay alam kong gagawa ang Diyos ng paraan magkatagpo lang tayo dahil walang araw na hindi iyon laman ng mga dasal ko."

Ilang beses akong napalunok sa kanyang mga sinabi, but I felt like that wasn't enough.

"Mayaman ka na ngayon Papa. Why did you stop searching for us?"

Nanubig ang mga mata niya sa mapait kong tanong. Unti-unti ay nararamdaman ko ang kirot sa puso ko lalo na sa parte ni Mommy.

All those years I knew my mother remained faithful. Hindi ko alam kung ano ang eksaktong dahilan ng paghihiwalay nila pero alam kong sobrang nasaktan si Mommy. Gayunpaman, hindi niya nagawang palitan si Papa sa puso niya.

"I did not," napaangat ang tingin ko upang titigan ang kanyang nanlalabong mga mata. "Walang araw na hindi ko ginustong makita at mayakap ka pero nawalan na ako nang pag-asa nang mabalitaan ko ang aksidenteng kinasangkutan n'yo ng Mommy mo. Heatherly told me you died at kritikal naman ang Mommy mo."