အတင်းအဖျင်း! အရှက်မရှိတဲ့ မင်းသားနဲ့ နဂါးတို့အတွဲ ✔️

Chapter 13 (U)

တကယ်တော့ ငါနန်းတော်ကို ဖိတ်ကြားခံခဲ့ရတာ နဂါးလေးနဲ့ ငါ့ကြားက ခင်မင်ရင်းနှီးမှုကြောင့်ပဲ။

မင်းသားရဲ့ ဖိတ်ကြားမှုက နဂါးလေးတိုက်တွန်းလို့ဆိုပေမယ့် အရေးမကြီးပါဘူး။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီတာဝန်ပြီးရင် ငါကပြန်သွားမှာပဲဟာ။

မင်းသားနဲ့ နဂါးလေးတို့နှစ်ယောက်နဲ့အတူ ငါနန်းတော်ထဲဝင်သွားတော့ နေရာတိုင်းက လူတွေအများကြီးထွက်လာတာကြောင့် ငါအံ့အားသင့်သွားရတော့တယ်။

သူတို့က ပန်းတွေကိုင်ရင်း ရယ်ကာမောကာ ပြေးလာကြလေရဲ့။

သူတို့ စကားသံတွေကိုလည်း ကြားလိုက်ရတယ်။

“ ကြည့်ပါဦး ! မင်းသားလေးက မင်းသမီးအလှလေးကို ပြန်ခေါ်လာပြီ။ ”

“ ဘုရားရေ မင်းသမီးလေးက ဒဏ္ဍာရီပုံ​ပြင်တွေထဲကလား။ လှလိုက်တာ !”

“ အချောဆုံး၊ အလှဆုံး မင်းသမီးလေးကို ကျွန်တော်မျိုးတို့ တိုင်းပြည်ကနေ ကြိုဆိုပါတယ်။ ”

ဒီလိုချီးကျူးသံတွေကိုကြားလိုက်ရတော့ ငါလေး ဂုဏ်ယူမှုအပြည့်နဲ့ ခေါင်းကိုမော့ကာ ဂုဏ်သိက္ခာရှိတဲ့ ကိုယ်ဟန်နဲ့ လက်ကိုဝေ့ယမ်းရင်း ပြုံးပြကာ ဆိုလိုက်တယ်။  

“ အရမ်းတွေ စိတ်လှုပ်ရှား​နေစရာ မလိုပါ....ဘူး..... ”

လူအုပ်ကြီးက ငါ့ကိုဝင်တိုက်သွားကြတယ်။ ငါလေး ​ကြက်​​သေ​သေသွားပြီး အဲ့ဒီလူတွေ မင်းသားနဲ့ နဂါးလေးတို့ဘေးမှာ ဝိုင်းရပ်လိုက်တာကိုသာ ကြောင်ကြည့်နေမိတော့တယ်။

ငါ့မှာ အသံတောင်မထွက်နိုင်တော့ဘဲ မင်းသားနဲ့နဂါးလေးကိုဘက်ကို လက်ညှိုးထိုးလိုက်၊ ငါ့ကိုယ်ငါ လက်ညှိုးပြန်ထိုးလိုက်နဲ့ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်ကျန်နေခဲ့ရတယ်။

“……”

မဟုတ်ဘူးလေ

ဒီလူတွေအကုန်လုံး မျက်လုံးကန်းနေကြတာများလား။

မင်းသမီးအစစ်က ဒီမှာ မတ်တပ်ရပ်နေတယ်လေ။  အိုကေ...

ငါ ရှော့ရနေတုန်းမှာ ဘဏ္ဍာစိုးတစ်ယောက်က ငါဆီကို လျှောက်လာတယ်။

အဆင်ပြေတယ်... အဆင်​ပြေပါတယ်။ အနည်းဆုံးတော့ ဒီတိုင်းပြည်မှာ အမှန်တရားကိုမြင်နိုင်​သေးတဲ့ လူတွေ ရှိနေသေးသားပဲ။

ဘဏ္ဍာစိုး ငါ့ရှေ့ရောက်လာရင် အရိုအသေမပေးခိုင်းဘဲ အမြင်အာရုံကောင်းတဲ့အတွက် ချီးကျူးပေးရမယ်။

အဲ့ဒီနောက်မှာတော့ သူ့ပြောလိုက်တာက
“ မင်းက သန့်ရှင်းရေးအသစ်လား။ ဘာလို့ ဒီလောက်ဟောင်းနွမ်းစုတ်​ပြတ်နေတဲ့ အင်္ကျီအစုတ်တွေ ဝတ်ထားရတာလဲ။  ”

‘ဘာလို့ ဒီလောက်ဟောင်းနွမ်းစုတ်​ပြတ်နေတဲ့ အင်္ကျီအစုတ်တွေ ဝတ်ထားရတာလဲ။’

‘ အင်္ကျီအစုတ်တွေ ’

???

ငါ့အဝတ်အစားတွေကို ငုံ့ကြည့်လိုက်မိတော့ တကယ်ကို ပေါက်ပြဲနေတာပဲ။ ရင်ဘတ်ပေါ်မှာလည်း ဆီပေနေတဲ့ လက်ဝါးရာကြီးက ရှိနေဆဲပဲ။ ပြီးတော့ မြင့်မြတ်လှတဲ့ မင်းသားနဲ့ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ဝတ်စားထားတဲ့ နဂါးလေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိတော့ ငါ ပြောစရာစကားမဲ့သွားရတယ်။ 

ဟင်း....

ဒီနေ့လည်း အရှက်ကွဲတဲ့နေ့ပါပဲ။