RELATİON (BAĞ) - Eren x Okuyucu x Levi

Mektup

  Sevgili Y/n,
Biliyorum şuan bana çok kızgınsın ama yapabileceğim bir şey yoktu sana yemin ederim.
Kimseye söyleyemezdim sana bile. Bunların olmasını ben istemedim. Lütfen bana kızma olur mu. Senin gibi yakın bir arkadaşımın benim hakkımda kötü fikirlerle kalmasını istemem.
Ve eğer olanlar yüzünden seni hiçbir zaman arkadaşım olarak görmediğimi sanıyorsan yanılıyorsun kızım. Bu bıraktığım at da bunun bir sembolü olsun. Sen ve Sasha beni bu iğrenç dünya da bile mutlu etmeyi başardınız. Bu arada Christa' yı da asla unutmayacağım. Eğer bunlar başımıza gelmeseydi onla evlenmeye karar vermiştim hatta şahitlerimiz bile hazırdı ama olamadı. Bunun içinde çok üzgünüm. Çantada onun için de bir mektup var ona bu mektubu lütfen ulaştır.
Eğer bunu okuyorsan belki bir kaç saat sonra hayatta olmayabilirim nedenini öğreniceksin ama şimdi değil.
Sizi gerçekten çok seviyorum umarım ilerde çok mutlu olursunuz. Sakın ağlama ya da ağlamıyosan bana kızma. Hem seni tanıyorum büyük bi ihtimalle herkesin içinde ağlamazsın ve bu sayede Kaptan la dertleşirsin. Bu arada yanında ki Kaptan'a selamlar ;-). İkiniz de umarım birbirinizi anlarsınız.
Elveda.... Dur elveda çok klasik oldu. Ne yazacağımı bilmiyorum, çok kısa zamanda yazmak zorunda kaldım.
Sağlıcakla kalın. Bu da hiç bana göre değil.
Bay bayyy!
                            En sevdiğin insan
                                     Ymir

Bu mektup tam ona göreydi. Bunu okurken onun sesiyle okumamak mümkün bile değildi resmen.

Sonunu ne kadar anlamasam ya da anlamamak istesem bile...

En çok üzüldüğüm şey ise Christa ile onun geleceğiydi. Birbirlerini sevdikleri o kadar belliydi ki. Onların aşkı resmen soğuk, etrafı çöple dolu bir kaldırım kenarından çıkan güzel bir çiçeği andırıyordu. Çok yakışıyorlardı. Acaba Christa bunu öğrenmiş miydi?
Off bu olanları haketmemişlerdi. Kimse haketmemişti.

Ağlıyordum ama bir yandan kahkaha atıyordum. Hala şaka yapabiliyordu. Hem hayatta olmayabilirim derken neyden bahsediyordu. Çok karışık, çok karışık. Kafam hiç bir şeyi basmıyor. Neden böyle şeyler oluyor neden insanlar ölüyor. Neden neden neden.

Levi'ın Gözünden:

Y/n'nin halini görünce kendimi kötü hissettim çok kötü. Onu üzen herşeyi parçalamak istiyordum.

Daha fazla dayanamadım ve ona sarıldım. Sımsıcaktı. Ona sarılınca iyice ağlamaya başladı.

En son ne zaman birine sarılmıştım. Ben birisine sarılmış mıydım? Hatırlamıyorum.

Elimi başına götürdüm ve ipek gibi saçlarını okşadım. Sesi çıkmıyordu. Şaşırmış olmalıydı. Açıkçası ben de bu davranışıma şaşırmıştım. Yaptığım doğru bir şey mi bilmiyorum.

Ya sarılmamdan rahatsız olduysa. Olsaydı iterdi dimi? Eğer sorarsa sadece bir dost olarak onu sakinleştirmek için sarıldığımı söylerim.

Ona sarılmak cenette olmaktan farksızdı. Uzun zamandır böyle hissetmemiştim. Onla tanıştığımdan beri hiç hissetmediğim şeyleri hissetmiştim zaten. Bu duyguların hepsi bana yabancıydı.

Ondan çekildiğimde şaşkın suratına baktım. Çok tatlı gözüküyodu. Hemen başını başka tarafa çevirdi.

-Ben böyle ağlamamalıydım ö-

Tek kaşımı kaldırdım ve özür dilemesini engelledim. Sanırım hiç anlamıyacak.

Önüme döndüm.

-Deh! (Ne yazabilirim ki amk.)

İlerlemeye başlayınca sarsıntıyla Y/n nin ellerini belimde hissettim. Levi önüne bak. Sakin kal.