TEK SEÇENEK

5.BÖLÜM:TEK SEÇENEK

Selammm,ben geldiğmm!!!

Bölümü yazdıktan sonra burayı dolduruyorum,okuyacağınız her bir satır ileride karşınıza çıkacak.Dikkatli okuyun,en temel bölümlerden birisi.Kurgunun gidişatı için çok önemli bir bölüm.Her şeyin yanında,şu ana kadarki yazarken en eğlendiğim bölüm bu oldu.Aslında,bu daha çok gerilebileceğiniz aksiyon dolu bir bölüm.Ama yine de bir karakteri yazarken çok keyif alıyorum,ne yapayım pxmodğwskıxpelksos.Neyse bölüm bittiğinde anlarsınız👉👈.

Emeklerim için bölümü oylarsanız ve bol bol yorum yaparsanız,beni çok mutlu edersiniz.Ayrıca yeni bölüm attığı zaman bildirim gelmesi için beni de takip etmeyi unutmayın.Panomda yeni bölüm attığımda duyuruyorum😀.Şimdiden çok fazla teşekkür ederim❤️.

Öyleyse sizi bölüme alıyorum.✨

Keyifli okumalar canlarımmmmmmmm.🥰

....................................

Kapının kolunu avuçlarım arasına aldım ve,son bir kez derin bir nefes alıp ittirdim.Gözlerim kapalı yaptığım ve tamamladığım işlem sonucunda gözlerimi açtım.Her şeyin çıkabileceğinin farkındaydım ancak önümde,üç tane dikilmiş insan profili görmeyi asla beklemiyordum.

Bedenimi ele geçiren korku bile bir anlık şok etkisiyle,yerini hiçliğe teslim ettiğinde bir şey hissedemiyordum.Dedim ya,her şeyi beklerdim ama en öndeki gülümseyerek duran siyah saçlı kadını asla beklemezdim.Bizi bekliyordu,evet bizi bekliyordu.Daha doğrusunu söylemek gerekirse bekliyorlardı.Her ne kadar arkada baştan beri kımıldamaya bile tenezzül etmeyen iki şahıs da olsalar,sonuç olarak onlar da bizim tuzağa düşmemeze yardım etmişti.

Kahretsin,nerede hata yapmıştık?

Ben planın tıkır tıkır ilerlediğini düşünürken,asıl tıkır tıkır işletilen bizim olmamızın ağırıma gitmesinin yanı sıra buradan çıkamayacak olmanın ihtimali de kafamı meşgul eden düşüncelerdendi.Neyse,bu ikincisini her zaman yaptığım gibi bir şekilde bastırabilirdim ama ilkini nasıl aşacaktım?İşte bunu bilmiyordum.

Belki de Erim olmasa,içimizden birisinin ölüsü çıkmadan bozulmayacak derecede uzun süre devam eden sessizlik kendisi sayesinde bozuldu.

"Siz kimsiniz?"diye sordu Erim.Gözleri karşımızdaki üç kişiyi gördüğünden beri o kadar donuktu ki,ne olduğunu çok merak ediyordum.

"Tek seçeneğiniziz."diye cevap verdi öndeki kadın.Ve bunu yine gülerek yapmayı tercih etmişti ama neden geldiğinden beri sırıtıyordu, bunu bilmiyordum.

"Ne alaka?dedim şaşırmış gözlerle.Yine öndeki kadının bana cevap vereceğini anladığımda,gözlerimin içindeki duyguyu asla değiştirmeden onunkilere değdirdim.

Bu sefer de bana bakarak "Tek seçeneğinim." diye yanıtladı.Evet,yüzündeki alaylı ifadesi yine düşmemişti.

"Nasıl inanacağız buna?"diye tısladı Batuhan.Baktığım boşluktan kendimi kurtarıp Batuhan'a doğru yöneldiğimde, gözlerindeki korkuyu görmüştüm;tıpkı benim şu an baktığımda geri gelenine benzeyininden.Neden şimdi geri gelmişti,emin olamıyordum.Belki de ona duygumuzu birleştirip eşlik etmek istemiştim.Veya onun gözlerindeki ateşten korkup,kendiminkini oluşturmuşumdur?Herhangi birine net yanıtlar veremesem de,bir gün oturup hepsiyle cebelleşeciğimi varsayıyordum.Yani,en azından bunun için bir günüm kalırsa.

"Başka bir şansınız yok,tek kurtuluş yolunuz biziz,değil mi?"diye alaya alarak cevap verdi,veya benim geçekten sinirlerim bozulmuştu ve her şeyi dalgaymış gibi düşünerek biraz olsun rahatlıyordum.Ne olursa olsun,şimdiki en büyük parçam korkudan ibaretti.