Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🐾
Rahatsız edici bir haftanın sonuna gelmiştik. Sasuke günlerdir gece gündüz çalışıyordu. Eve nadiren uğruyor onun dışında hep şirketteydi. İhalelerin sonuncusu da bugün halledilecekti. Bundan sonra koşturmacası bitiyordu o yüzden mutluydum.
Karinle tüm gün aynı evde oturmak delirmeme sebep olacaktı. Kaç sefer kızı öldürmeye çalıştığımı bilmiyorum bile... Sinirlerimi bozuyordu. Sasukeyi paylaşmaktan nefret ettiğim kadar hiçbir şeyden nefret etmiyordum.
Her ne kadar Sasuke kıza yüz vermiyor olsa da Karin arsızdı. Ayrıca benden bir yaş büyüktü. Reşit olduğu için kızgınlığa giriyordu... Ve inanın bana o anlarda etrafında olmak istemezdiniz. Bilinçli yapmadığını bilsemde yinede benim evimde benim sevgilimin adını inlemesi...
Neyse ki Sasuke o kadar yoğundu ki eve gelmiyordu. Birde o etrafta olsa ne halt ederdim bilmiyorum. Sabrım taşmak üzereyken odamdan çıktım. Aşağıda televizyon izleyen kıza kısa bir bakış atıp mutfağa gittim. Kendime bir şeyler hazırlarken bana seslendi.
"Naruto? Babam bugün eve geliyor mu?"
Dudaklarımı birbirine bastırıp sakin kalmaya çalıştım.
"Hayır"
Aslında geliyordu... Ama ona söylemek gibi bir niyetim yoktu. Şimdiden geleceğini düşünüp kendini kızgınlığa sokarsa hoş olmazdı. Gerçekten haline acımıyor olsaydım çoktan kapı dışarı etmiştim.
Her gün böyle geçiyordu. İstisnasız her sohbetimiz Sasuke hakkındaydı. Ve cidden kendimi zor kontrol ediyordum. Küçükken istemsizce şeytan formuma giriyorken artık bununla baş ediyordum ancak Karin sınırlarımı fazlaca zorluyordu. Tekrar o forma girersem kesinlikle canından olurdu.
Yemeğimi alıp tekrar odama çıktım. Ardımdan kapıyı kapatıp Sasukeye mesaj attım.
Naruto Ölüp kalacak elimde bu kız... Ne zaman kurtulacağız bundan ?
