Psikopat Sevgilim (DÜZENLENİYOR)

17. BÖLÜM ~ MERİÇ'İN VURULMASI

Arabayı doğruca hastaneye sürdüm. Hastaneye gelince hızla arabadan inip.

"Yardım edin yaralı var !" Diye bağırıp arka kapıya gidip kapıyı açtım. Gözleri kapalıydı.

"Meriç gözlerini aç, Meriç aç gözünü yalvarırım nolur" beni geri çektiler arabanın içinden çekip sedyeye yatırdılar ve içeri götürdüler. Peşlerinden içeri girdim. Yoğun bakıma aldıkları için koridorda bekledim. Aklıma diğerleri geldi onlara haber vermem lazım. Telefonumu cebimden çıkarıp Ekin'i aradım.

"Alo Masal noldu güzelim"

"Ekin, biz hastanedeyiz"

"Niye, kime ne oldu "

"Meriç vuruldu nolur gelin" dedim ve telefonu kapattım mesaj yerine girip hastanenin adını yazdım ve yolladım.

1 SAAT SONRA;

Meriç'i ameliyata almışlardı. Dizlerimi kendime çekip yerde oturdum. Kafamı dizlerimin üstüne koyup ağlamama devam ettim gözlerimi her kapatışımda o anlar geliyor gözümün önüne. Biri yanıma çöküp oturdu kafamı kaldırıp baktım Ekin'miş sarıldı bende ona sarıldım.

"Masal'ım hadi ağlama iyi olucak, Meriç bu be kalkar o ayağa yine, güçlü o hem senin ağladığını görürse üzülür. Makyajın falanda hep akmış çok çirkin olmuşsun tipe bak"

Yüzüne kaşlarımı çatarak baktım.  Ve "nasıl teselli ediyorsun ya" diyip omzuna vurdum. Onur yanımıza geldi.

"Masal seninle konuşcaklarımız var hadi gel bitanem" diyip beni yerden kaldırdı. Dışarı çıktık beni arabaya bindirdi yanımızda Ege'de geliyordu. Eve gelmiştik. Hemen içeri girdik. Kolumdan tuttu bodruma götürdü beni.

"Onur ne oldu ne konuşacağız ?"

"Otur şuraya önce"

Arkamdaki sandalyeye oturdum.

"Polisler senin ifadeni alacak ama onlara demeden önce senin nasıl anlatman gerekiyor onu söyliyeceğim sana"

"Tamam"

"Beni tekrar et,  arabayla gidiyorduk önümüzü kestiler Meriç arabada kalmamı söyleyerek indi arabadan ve herşey çok hızlı oldu adamlar Meriç'i vurdular"

"Arabayla gidiyorduk önümüzü kestiler Meriç arabada kalmamı söyledi ve indi arabadan herşey çok hızlı oldu adamlar Meriç'i vurdular"

*** *** *** ****

Polislere ifademi vermiştim. Yine yerde dizlerimi kendime çekip oturuyordum. Ekin tam önümde durdu.

"Yerden kalk üşütürsün" dedi. Yaramaz çocuklar gibi omzumu silktim. Bana doğru eğildi ellerini kollarımın altına koyup beni kaldırdı. Pes edip sandalyeye oturdum bağdaş kurdum,  sandalye iki kişilik olduğundan Ege yanıma gelip yanımda yayıldı kafasını omzuma koydu.

Meriç'in ameliyatı bitmişti ama şuan yoğun bakımda. Ve uyanmasını bekliyorduk. Bir kadın geldi koşarak.

"Oğlum o nasıl ? O iyi mi ?" Dedi. Hepimiz kadına bakıyorduk. Arkada kahvesiyle beraber gelen Mete kadını görünce elindeki kahve yere düştü.

"A- anne" dedi. 

"Oğlum" dedi kadın gözleri dolarken. Mete'ye doğru adım atacakken Mete eliyle dur işareti yaptı.

"Bunca zaman sonra neden karşımıza çıkıyorsun"

"Beni babanız zorladı lütfen beni affedin"

Mete kafasını eğdi. Ağlıyormuydu o. Geldiği yöne doğru gitmeye başladı koşarak. Kadında ağlayarak gitti. Meriç'in dediği geldi aklıma "yine görmek isterdim". Meriç'e Anne'sini göstermem lazım çok mutlu olurdu. Ayağa kalktım ve kadının peşinden koştum. Tam arabasına binip gidiyordu ki arabaya binmeden kolundan tuttum.

"Hanımefendi bir şey sorabilirmiyim ?"

"Evet"

"Siz Meriç ve Mete'nin Annelerisiniz değil mi ?"

"Ben Masal,  Meriç'in sevgilisiyim" dedim elimi uzatırken.

"Bende Senem, tanıştığımıza memnun oldum"

"Size adresimi versem bana akşam yemeğine gelir misiniz ? Hem ben Meriç'le konuşurum, sizde konuşmuş olursunuz"

"Aslında çok iyi olur, çünkü gördüğün gibi Mete konuşmuyor en azından Meriç'in gönlünü alırsam Mete'de afeder"

Kafamı sallamakla yetindim. Kesinlikle Meriç Annesini görünce çok sevinecekti. Adresimi verdim.  Kadın arabasına binip gitti.

3 GÜN SONRA;

Meriç hâlâ uyanmamıştı. Çok az uyuyordum ve burdan hiç bir yere gitmedim. Ege yanıma geldi.

"Bi eve git allah aşkına ya, hiç tipine baktın mı, ulan Meriç'in yerinde olsam aşık olmaktan vazgeçerim, yürü git eve kızım, saçlar yağlı, göz altlar mor, hadi ya nolur eve git bi uyu dinlen banyo yap rahatla uyanıcak merak etme hadi" dedi

O ara Ediz'de gelip "Ne saçmalıyorsun lan" diyip kafasına vurdu sonra "ama aynen gel bi eve götürelim seni"

Hiç gidesim yoktu ama zorla götürdüler.

İlk duşa girmiştim. İyi de gelmişti aslında. Yatağıma yatıp uyudum.

*** *** *** ***

Gözlerimi açtığım an Meriç'i yanımda yatarken buldum. Bir an şoka girdim. Parmağımı ona doğrultup gerçek olup olmadığını kontrol ettim. Ufak bi çığlık attım. Ama sonra Meriç birden kayboldu.

Ve gerçekten uyandım.

Yataktan kalkıp dolaptan giyecek şeyler çıkardım. Siyah tayt, beyaz "artic monkeys" t-shirt ve siyah superga ayakkabı saçımı rasgele bi topuz yaptım. Aşağı inip kahvaltılıklardan atıştırdım. Olurda Meriç uyanırsa diye onun için kıyafet alıp çantama koydum anahtarlarımı ve telefonumu alıp evden çıktım.

Hastaneye geldiğim zaman yoğun bakım yerine doğru ilerledim bizimkiler yoktu ve Meriç'in yattığı yerde Meriç de yoktu. İçimi bir korku kapladı. Danışman'a gittim. Meriç Dinçer nerde diye sordum.

"Siz neyi oluyorsunuz ?" Dedi aşırı makyajlı sarışın kadın bana ukalalıkla bakarken.

Vurgu yaparak "karısıyım" dedim. Karısıyım derken içimde bir sevinç oldu.

"4. Katta 302 numaralı odada" dediği an asansöre fırladım.

Asansör kata geldiğinde odayı aradım. Bulduğumda içeri girdiğim de Meriç'i uyanık şekilde gördüm. Herkes burdaydı. Meriç bana gel işareti yaptı yanına gidip yatağının kenarına oturdum. Elini yanağıma koydu. Canını acıtmak istemediğim için hafifçe sarıldım.

İşte herşey yoluna girmişti. Sanırım. Bu aralar daha ne yaşayabiliriz ki. Umarım bir şey olmaz ve az da olsa nefes alabiliriz. Umarım.