*DÜZENLENDİ*
Merhaba ben Masal Ulusoy 18 yaşındayım, İstanbulda yaşıyorum. Şimdi ise ev yolunu tuttum eve gidiyorum. Arkadaşıma gitmiştim, şuan saat 11:55 nerdeyse gece yarısı olucak. Bizim eve çıkan ara sokağa girdiğimde nedense çok ıssızdı, evler zaten eskiydi, hiç birinin ışığı yanmıyordu. Sabahları cıvıl cıvıl olan sokak şuan korku filmlerindekini aratmıyordu. Korkmaya başladım ve takip ediliyormuş gibi hissediyordum, arkama baktığımda kimse yoktu. Bu saatte tek başıma, bu sokakta yalnızdım ve eğer gerçekten takip ediliyorsam üstelik kötü biriyse veya sarhoşsa bana neler yapabileceği aklımdan bir senaryo gibi geçti. Neler düşünüyorum ben böyle, iyice paranoyak gibi düşünmeye başladım. Diğer sokağa girecekken biri beni kolumdan tutup duvara itti. Kaçmaya kalkıştığımda yeniden tuttu ve duvara kollarımı başımın üstünde duvara sabitledi.
"Bırak beni sana yalvarırım lütfen bırak" diye yalvardım bırakmasını ümit ederek.
"Olmaz güzelim, olmaz. Çünkü bana lazımsın"
"Bırak beni, lütfen bana zarar verme" dedim çaresizlik ve korku barındıran sesimle.
Başka bir ses karıştı karanlığın içinden.
"Şansını biraz daha zorlama istersen. Şimdi çek o pis ellerini benim kızımın üstünden"
"İntikamımı alacağımı biliyorsun. Er ya da geç bunu unutma"
"Ona dokunmana izin vermeyeceğimi biliyorsun. Eğer ona dokunursan sana neler yapabilceğimi de biliyorsun, bence bu işe kalkışma"
Orda duvarda şok içinde onları dinliyordum. Neler oluyordu böyle. Korkumun yerini birden şaşkınlık almıştı. Kollarımı kendime doladım.
"Boşversene, bana neler yapacağın umrumda değil artık" ters dönüp bir iki adım attıktan sonra sadece kafasını çevirerek. "Yakında tekrar görüşmek üzere Masal." Dedi ve dönüp gitti.
Gözlerimi yüzü, mükemmel denilecek kadar güzel olan mavi gözlü çocuğa çevirdim. Saçları çok hoştu. Yüzü bembeyazdı.
"Beni takip et." dedi. Çok hızlı yürüyordu ona yetişemiyordum. Bu yüzden yarı koşar haldeydim.
"Beni kurtardığın için teşekkür ederim" dedim o güzel yüzüne bakmaya çalışarak. Hiç bir şey söylemedi.
"Beni nereden tanıyordu ?" Dedim bir anda. Ama sadece göz devirmekle yetindi.
"Konuşmayı sevmiyor musun ?" Dedim yine bir soru yönelterek.
"Boşver bunları şimdi, hadi arabaya bin." Dedi. Açtığı kapıya ve ona baktım "Sana neden güvenip arabaya bineyim ki ?"
"Çünkü orda seni kurtaran kişi benim" dedi güven verircesine. Arabaya bindim, arabanın çevresinden dolanıp koltuğa oturdu.
"Nereye götürüyosun beni ?" Dedim yüzüne bakarak.
"Evine." Dedi hafif soğuk çıkan sesiyle.
"Adresini söylerim." Diyerek camdan bakmaya başladım.
"Adresini biliyorum." Diyince bir anda ona döndüm. Nerden biliyordu ki adresimi.
"Soru sorma sakın." Diyince yerime sindim. Bir kaç dakika sonra evimin önüne gelmiştik. Bana dönüp yaklaştı elini yanağıma koyup yanağımı okşadı "Dikkat et" dedi. Bir şey demeden arkamı dönüp arabadan indim. Evimin kapısını açtım. Onu bir daha görmeyeceğimi düşünüyordum. Son kez bakıp eve girdim. Odama çıkıp üstümdekilerden kurtulduktan sonra kendimi yatağa attım. Bu gece olanları düşünememeye çalışarak uyumaya çalıştım ve başarılı olup kendimi uykunun keyifli kollarına attım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Psikopat Sevgilim (DÜZENLENİYOR)
Chick-LitO çok ilgi çekiciydi ve güzeldi onu bırakamadım. ~ O çok karanlıktı ve mükemmel derecede bir yüzü vardı. Sanırım dikkatimi çeken şeyde buydu. Beni kurtardığı günden itibaren onu bırakamadım. ~ Onu o gün kurtarmasaydım belki de hiç onunla tanışmak iç...
