Yıldız Haritası

YILDIZ HARİTASI

Selaaamm... Bugün nasılsınız? Hep iyi olun olur mu? İnsanların sizi üzmesine izin vermeyin. Hiçkimsenin gününüzü mahvetmesine izin vermeyin kendiniz mahvedin WÜFMWPSWÖİKAND

Şaka bir yana hep gülün. Ben 2 gündür bitkin hissediyorum ve ya yayınladığımda tepkiler gelirse beğenilmezse yine görünmez olursam ve kimse varlığımdan haberdar bile  olmazsa diye korkuyorum. Bu yüzden bitkin hissediyorum. Görünmez olan ve çaba gösteren herkesin anlayacağını umuyorum. Ama yılmayacağım ve sonuna kadar geleceğim. Ya öyle olursa diye vazgeçmeyeceğim. En azından denedim derim kendime değil mi?

Fazla konuştum farkındayım ama burası inanılmaz rahatlatıyor beni. Ve inanılmaz içimi dökme hissi doğuyor içimde.

Hadiii bölüme geçelim. Yukarıdaki müziği açmayı unutmayın. Hepinize kucak dolusu sevgileeeerrr...
 ***

Berkay aramamıştı. Ama ben arayacaktım. O benim dostumdu ve ben onu kaybedemezdim. Balgamlı ketçap yazısına gülümseyip arama tuşuna bastım. Ama telefon çalmıyordu bile. Fazla uğraştığımdan söz edebilirsiniz ama ben ortada her ne varsa ondan duymak istiyordum.
Uykum bir türlü gelmek bilmiyordu. Aklıma gelen fikirle hemen ayağa fırladım. Üzerime sweatimi geçirdim. Altımada şortumu giydim. Telefonumu kaptığım gibi fırladım.
Annem salonda oturuyordu. Babamsa o kavgadan sonra ortalıkta gözükmemişti. Annemle göz göze geldiğimizde nereye gittiğimi söyleme gereği duydum.
"ben dışarıya çıkıyorum. Berkayla buluşacağız."
"ne söylememi bekliyorsun?" herşeye rağmen akıllanmıyordum. Annemin normal bi anne olmadığını idrak edemiyordum. Ne bekliyorduk ki?
"ben sadece merak etmemen için haber vermek istedim." yapma bunu hayır yapma. Şuan olmaz. Şuan ağlayamazsın. Lütfen karşısında ağlama. Daha fazla canımı acıtacak birşey söyleme anne. Lütfen...
"biliyor musun Defne senin geç gelmen geç vakitlerde çıkman yada seni ilgilendiren şeyler... Bunlarla ilgilenmiyorum. Birşey yapmak için benden izin alma. Sen babanın kızısın. Sen tecavüz sonrası oluşan bir kızsın. Benim hayatımı mahveden bir insansın ve bu halde sana sahip çıkmamı bekleme. Umrumda olan daha önemli şeyler var. Şimdi yapmak istediğin herşey sana kalmış. " cümlenin bittiği yerdi. O an ağzına gelen herşeyi saymıştı. Ve kendimden nefret etmeme neden olmuştu. Koşar adımlarla merdiveni inip evden çıktım. Ciğerlerime oksijen gitmiyordu sanki. Nereye gitmem gerektiğini bilmiyordum. Kafamda annemin söylediği cümleler yankılanıyordu. Başıma iki elimle baskı yapıp bağırmaya başladım.
"sus artık sus. Konuşma. Ben birşey yapmadım. Ben hiçbir şey yapmadım. Ben yapmadım. Yapmadım!"
Kafamdaki sesler biraz olsun susmaya başlamıştı. Ayaklarım beni nereye götürüse oraya gidecektim.
  Kafamı kaldırdığımda renkli ledlerle "yıldız haritası" yazan bir mekanın olduğunu gördüm. Ve içeri girdim. Çok sade ve şirin bir mekana benziyordu. İçerisi ledlerle donatılmıştı. Tavanda ise bir harita vardı. Küçük küçük yıldızlar işlenmişti haritaya. Adını burdan alıyordu sanırım. Hemen bir masaya oturdum. Adını söyleyemeyeceğim bir sürü içecek yazıyordu. Göze hitabeden bir içeceği gösterip sipariş verdim. Telefonumu alıp sayfama girdim. Ve birşeyler yazmaya başladım.
"çünkü ben en çok sana yenilmekten korkuyordum. Ne bileyim gözlerine bakarsam yüreğimdeki katliamlara dur diyemem gibi geliyordu. Nefesin değse tenime mahvoluşlarım dizilir diz kapağıma. Kirpiklerini saymaya kalksam sonu gelir dünyanın sanıyordum. Ben şuan korktuğum yerdeyim, yenildim. Kirpiklerinin sayısı ezberimde. Ben katliamlara dur demeye gidiyorum. Gelirsen sarıl bana. "
Bi an bunu neden yazdığımı düşünmeye başladım. Her yazdığım yazının sahibi yoktu ama gözlerim beynim bu yazının sahibini aradı.
O sırada siparişim gelmişti. Katman katmandı ve herbirinin aroması farklıydı. Sanırım burayı sevmiştim. O sırada alt kattan tanıdığım bir yüz kadrajıma girdi. Bu Egeydi. Saçları dağılmıştı ve inanılmaz havalı gözüküyordu. Heyecandan elimdeki içeceği kafama dikmemle öğürmem bir oldu.
"Defne iyi misin noldu?" bir yandan sırtıma vuruyordu bir yandan da soru soruyordu. Bense parfümünün kokusunu ciğerlerime kadar çekiyordum ve öksürüyordum.
"iyiyim. Sadece içecek öksürtüyomuş. Niye satıyorlar böyle şeyleri anlamıyorum ya." Ege bu halime gülerken oldukça eğleniyordu.
"içecek mi öksürtüyormuş?" Ege hala gülüyordu. Daha sonra yanıma sandalye çekip oturdu.
"Ee bu saatte ne işin var burda?" kafamı yere eğip konuşmaya başladım.
"Berkayı aradım açmadı. Onu merak ettim. Evdede annemle tartıştım. Ayaklarım nereye götürürse oraya gittim."
Kafamı kaldırdığımda Egenin ilgiyle beni izlediğini farkettim.
"iyi ki gelmişsin o zaman. Bence Berkay kötü birşey yapmamıştır." ona kafamı sallayıp konuyu dağıtmak için aklıma gelen soruyu sordum.
"peki sen burda napıyorsun?"
"çalışıyorum." bende hep kendi ayaklarımın üstünde durmak istemişimdir. İşte o zaman bağımsız olabilirdim. Aklıma burda çalışmamın nasıl olabileceği geldi.
"Ege bende burda çalışabilir miyim?" hayır demesi için neden yoktu. Bu banada iyi gelebiliridi.
"olmaz hayır. Yani eleman açığımız yok. Maalesef." hayat bana olan açık kapılarını kapatmaya devam ediyordu. O sırada Egenin yanına bir adam yaklaştı ve kulağına birşeyler fısıldayıp gitti.
"Ben gitmeliyim. Taksi çağırmamı ister misin?"
"hayır. Ben giderim."
"tamam o zaman sen bekle ben çağırıp geliyorum." işte yine Egenin gıcıklığı ve inatlığı tutmuştu.
"Ege ben hallederim. Anlıyor musun?"
"Tabiiki halledersin. Ama ben varken değil. Şimdi iki seçeneğin var. Bekle beraber gidelim. Taksi tutayım şimdi git hangisi?" hiçbiri Ege hiçbiri.
Kafamı masaya koyarak ilkini onaylamış oldum.
Egenin işi bitmişti ve gitme zamanı gelmişti.
"evin nerde?"
"bundan sonrasını ben hallederim sağol. Biraz yalnız kalmak istiyorum." olanlar yaşanılanlar o kadar yıprattı ki beni. Ben fazla takmam böyle şeyleri. Ama günü geliyor o üzülmediğin düşünmediğin herşey o gün boyunca beynini kurcalıyor. Rahat bırakmıyor seni. Duş alıyorsun başka şeyler düşünmeye çalışıyorsun uyuyorsun ama düşünceler seni bırakmıyor. Ben işte tam ordayım. O an aklıma şu söz geldi,