Szybka i Niebezpieczna

Poznajcie mnie.

Jestem Natalia i mam 16 lat. Mam czarne włosy i błękitne oczy. Lubię ubierać się w czarne leginsy i skórzaną kurtkę. Tylko nie jestem zwyczajna, ale tego się dowiecie.

Może tak opowiem co porabiam w wolnym czasie. Wiec naprawiam i składam samochody wyścigowe w szkole Holtrider.

Jestem ich pupilkiem jak oni to mówią, ale często przez nich płaczę. Są zawiedzeni na mnie gdy zajmuje 2 miejsce albo gdy mam zły czas. A wtedy oni krzyczeli na mnie i kazali się tłumaczyć dlaczego. Często sobie z tym nie radziłam.

Ludzie mówili żebym zmieniła szkołę i poszła do takiej w której nie będę się cięła, ale ja nie chcę i w ogóle nie ma takiej 2 szkoły.

Nie ma takiej siły która by mnie zmusiła do tego. Kochałam to życie takie jakie jest.

Noszę swoją skórzaną kurtkę którą mam już od czterech lat spory okres ale skóra jeszcze dobra. Dostałam ją od mamy gdy jeszcze nie piła i mój tata był, wtedy była za duża, teraz jest już dobra. I mogę sobie po przypominać jak było kiedyś. Gdy ją zakładam marzę o tym, że jestem z całą rodziną. Tak piękne marzenie.

A i nie wspomniałam mój tata nie żyje. Zmarł gdy miałam 12 lat w tragicznym wypadku z moim bratem Olafem. Jechali wtedy na przejażdżkę, tata zawsze mnie zabierał, a gdy Olaf skończył 6 lat, to tata chciał zabrać nas razem. Ale ja miałam wtedy gorączkę i nie mogłam z nimi jechać.

Gdy teraz to wspominam czuję żal, wielki żal. Chcę się cofnąć do tamtych chwil i nie dopuścić do tego ale nie mogę.

Mój tata był wielkim mistrzem był to Robert Racer. Większość ludzi mnie z nim kojarzyła. Teraz pewnie kręci się w grobie widząc mnie, gdzie jestem, jak hańbię nazwisko i te cechy z których mój tata był znany i kochany przez wszystkich. Byłam znana z moich umiejętności i kojarzona przez wszystkich. Ale nie teraz dzięki Holtrider zapominam powoli kim tak naprawdę jestem. I o to właśnie mi chodzi. By się odciąć i zapomnieć co było.