Flikken Maastricht #Wattys2016

Hoofdstuk 11

Pov Eva

Daar zat ze dan het  lievelingetje van vroeger het meisje die alles kon (Lisa). Het enige dat ik niet aan het turnen had gemist was zij.
'Heey Eva werk jij hier, toen je wist dat je niet de beste was in turnen ben je naar naar iets anders op zoek gegaan.' Hoorde ik haar lachend zeggen. Ik keek naar beneden en wist niks uit te brengen. 'Maar ze is in dit werk trouwens wel heel goed en heb jij iets bereikt want als je bekend ben ben ik jou naam even kwijt' hoorde ik Wolfs zeggen die naast me stond. 'O oké dan kan ik vast zo gaan want ik heb niks gedaan' zei Lisa.' Zei ze terwijl ze opstond. 'Waar ga jij heen we zijn nog lang niet klaar met jou.' Riep Wolfs terwijl hij haar tegen hield. 'Lisa ga zitten nu dan kan je gaan als er bewijs is dat je niks hebt gedaan.' Was het enige dat ik kon uitbrengen. Ze liep terug naar haar plaats en ging zitten, Wolfs en ik namen tegenover haar plaats. Wolf begon het verhoor maar ik kreeg er niet heel veel van mee, maar dat liet ik maar niet merken want anders mocht ik deze zaak toch niet meer doen. 'We gaan morgen veder' hoorde ik Wolfs zeggen en stond op.' Jullie mogen mij niet zomaar opsluiten dat recht hebben jullie niet.' Hoorde ik haar schreeuwen toen we de verhoor kamer uit liepen. Het voelde eigenlijk best goed, ze kon nu niks tegen me doen en ik was een keer de baas. 'Kom je mee Eef het is al 7 uur we gaan naar huis.' Zei Wolfs die zijn jas al aan had en mijne voor me neus hield. Op de terugweg was het stil in de auto maar gelukkig waren we snel thuis.  Toen we tuis waren en onze jassen hadden opgehangen kwam Wolfs naar me toe lopen en keek me met zijn mooie ogen aan en toen gebeurden er waar ik altijd al van had gedroomd.

Bij 7 likes, 77 reads en 7 comments komt een nieuw Hoofdstuk