Hoofdstuk 21

295 15 1
                                    


Pov. Wolfs

Ik ging nog langs Eva haar deur maar ik kreeg geen reactie dus ging er vanuit dat ze al sliep. Zelf was Ik ook al erg moe geworden en besloot om maar te gaan slapen. 'Tuuttuuuttuut' luide de wekker. 'Waarom zijn die dingen altijd zo hard' mompelde Ik in mezelf. Ik besloot er meteen uit te gaan en me aan te kleden. Nadat ik helemaal was omgekleed liep ik naar beneden en make een heerlijk ontbijt voor Eva en mij. Ik hoorde dat ook Eva is opgestaan terwijl ik de warme broodjes op tafel zette. 'Waar is dit aan te danken' Hoe ik Eva zeven dat ze beneden kwam. 'Ik vond dat wij zo hard bezig zijn met werk dat wij dit wel verdienen.

Commemt
Vote
Like
Follow


Flikken Maastricht #Wattys2016Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu