Flikken Maastricht #Wattys2016

Hoofdstuk 35

Beste dagboek,

Het is vandaag zaterdag 11 februari 2014. Gisteren heb ik de meeste erge school week ooit gehad. Maandagochtend moest ik het vierde uur naar school. Ik had het biologie. Op een gegeven moment kwam de teamleider langs. De teamleider vroeg ik samen met mijn mentor (de biologie lerares) even mee kwam naar buiten. De rest van de klas mocht de rest van de les weg. Wat ongeveer nog een halfuur was. Ik ging samen met de teamleider en mijn mentor naar buiten toe. We gingen buiten op een bankje zitten voor de school.  De teamleider begon te vertellen waarom ik uit de klas werd gehaald. Maandagochtend waren mijn ouders net na mij de deur uitgegaan. Ze hadden samen een afspraak in Rotterdam. Mijn vader zou misschien nieuw werk krijgen, maar daarvoor moest hij eerst een gesprek in Rotterdam hebben. Dat gesprek zou vandaag plaats vinden. Mijn ouders waren onderweg naar Rotterdam toe, terwijl ze onderweg beschoten zijn door een andere auto. Mijn moeder was meteen op slag dood geweest. Mijn vader leefde nog na de eerste kogels. Hij heeft de auto aan de kant weten te zetten. De politie en de ambulance werden meteen gebeld, maar voordat de politie of de ambulance er überhaupt was, was mijn vader al overleden. De daders waren meteen door gereden. Nou ja, uit de daders oogpunt snap ik dat ze zijn doorgereden. Ze hebben wel een moord gepleegd.  Maar ik ben boos op ze. Ze hadden tenminste mijn vader kunnen helpen. Mijn vader leefde nog. Ze hadden me tenminste kunnen helpen. Hij is nu dood.

Terwijl ik hoorde dat mijn ouders om gekomen waren door een ongeluk brak ik tranen uit. Ik stond op en rende weg. Zo hard mogelijk rende ik weg van alles. Weg van de teamleider, weg van mijn mentor, weg van mijn school.  Naast het bankje was een grasveld. Ik rende het grasveld over. Aan de overkant van het veld kwam ik huilend op de grond terecht naast een boom.  Mijn mentor kwam achter me aan gerend. Ze ging naast me zitten en zorgde dat ik stopte met huilen. Ze was heel erg voor mij. Dat was fijn. Even iemand die me hielp. Even niet alleen voelen, maar naar een paar minuten kwam de stress. Een leraar mag dit toch niet doen bij een leerling. Mijn mentor reageerde: "Dat klopt. Een leraar hoort een leraar niet te doen. Een leraar mag een leerling eigenlijk niet troosten, maar er zijn uitzonderingen. Niet elke dag overlijden je ouders. Dus maak je geen zorgen. "

Ik loop samen met mijn mentor terug naar het bank terug, waar de teamleider zat. We gingen terug naar het kantoortje van de teamleider, omdat het buiten koud begon te worden. We liepen namelijk zonder jas buiten, terwijl het drie graden was.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Heeey lieve lezer :),

Ik weer een deeltje af. Bij 50 lezers, 5 votes en 5 comments komt een nieuw deel. Ik heb heel veel inspiratie opeens weer gekregen. Ook lekker veel zin om een nieuw delen te schrijven. De delen worden vanaf nu ong. 500 woorden per stuk. Ik heb niet veel tijd, maar ik heb het er voor over. Dus hopelijk vinden jullie het leuk. Een comment, vote en follow zijn gratis, hé.

Oh ja bijna vergeten. Het is vandaag kerstavond. Dus hopelijk hebben jullie een fijne kerstavond. En natuurlijk fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar.  De leukste tijd van het jaar is aangebroken. Er zijn ook weer de leukste kerstfilms op tv. Dus ik ga zo weer een leuke kerstfilm kijken. Ik vind home alone de leukste films. Wat vinden jullie de leukste kerstfilms???

Maar ik ga maar weer eens en laat jullie genieten van een leuke kerst.

Xxxxx Me

P.s. Ik schrijf wat extra deeltjes alvast zodat we 2016 goed kunnen beginnen met leuke delen.

Nu laat ik jullie echt met rust hoor voor vandaag. Maak je je geen zorgen ;)