De minuten kropen langzaam voorbij. Elke seconde leek een uur te duur. We waren allebei zo zenuwachtig. Tien minuten later zaten we nog steeds wachten. Elke tien seconden keken we elkaar aan. We hadden allebei een zenuwachtige blik.
Na een eeuwigheid ging eindelijk de deur van het lokaal open. In de deuropening verscheen mevrouw Schroot. Ik ben nog nooit zo blij geweest dat de deur van het lokaal open ging. Eindelijk verlost van die vreselijke spanning. Mevrouw Schroot zei: "Jongens, ik ben klaar met nakijken. Komen jullie je cijfer ophalen?" Om ste beurt gingen we ons cijfer ophalen. Ik ging als tweede mijn cijfer ophalen. De weg naar het lokaal was vreselijk. Zo meteen zou ik mijn cijfer weten. Ik heb daar vele uren aan besteed. Dus ik hoop dat het me heeft uitbetaald. Langzaam open ik de deur. Met de zenuwen van mijn gezicht af te lezen, loop ik naar binnen. Binnen in het lokaal zie ik mevrouw Schroot met een verbeten gezicht zitten. Meteen zakt de moed me in de schoenen. Heb ik mijn examen verpest?
Vijf seconden gaan voorbij. Tien seconden gaan voorbij. Een halve minuut gaat er voorbij. Een minuut gaat er voorbij zonder dat er iets gezegd wordt. Dan verschijnt er een grote big smile op het gezicht van mevrouw Schroot. Ze zegt: "Je hebt het beter gedaan dan ik had gedacht. Je stijgt boven alle verwachtingen uit. Je hebt niet net aan een voldoende gehad, maar je hebt een ruime voldoende gehaald voor scheikunde. Ik ben trots op je. Gefeliciteerd met je 6,7.
JE LEEST
Flikken Maastricht #Wattys2016
FanficIn dit verhaal gaan Eva van Dongen, Floris Wolfs, Romeo Sanders en Marion Dreesen verschillende soorten misdaden oplossen. De misdaad die ze oplossen verschillen van elkaar. Dus als je van Flikken Maastricht houd ben je hier aan het goede adres. Dus...
