Ik spring omhoog van blijdschap. "Yeeehhh", schreeuw ik en vlieg mevrouw Schroot om der hals. Meteen laat ik los. "Sorry, sorry ik was iets te blij", zeg ik. "Het is een andere reactie dan normaal, maar ik snap het helemaal", zegt mevrouw Schroot lachend.
Vrolijk ren ik het lokaal uit. Ik ben nog nooit zo vrolijk het scheikunde lokaal uitgerend. Rennend over de trappen. Ik hoor nog leraren schreeuwen dat ik niet mag rennen door de school. "Jaja", schreeuw ik terwijl ik verder de trappen af ren. Zonder enig gevoel van moeheid ren ik verder naar mijn fiets. Ik spring op mijn fiets en pak mijn telefoon. "Mam, schreeuw ik door de telefoon, ik heb een 6,7 voor scheikunde". "Goedzo, maar niet fietsen en bellen tegelijkertijd, hé", zegt mijn moeder. Ik hang de telefoon op en fiets snel naar huis.
Kim en Freek zijn dan wel niet mijn ouders, maar ze voelen als mijn ouders. We hadden na een goed gesprek afgesproken dat ik ze pa en ma mag noemen.
Vijf minuten was ik sneller thuis dan normaal. Wat zo'n cijfer allemaal kan doen. Opeens heb ik energie voor duizend. Rennend kom ik de woonkamer binnen rennen. Mijn moeder roept: "Hallo, we hoeven geen storm in het huis. Even rustig aan."
Tijdens het avondeten, dezelfde dag
Ik kan geen seconde stil zitten tijdens het avondeten. Normaal vinden mijn ouders het totaal niet fijn, maar ze snappen het deze keer. Om de drie seconde verschuif ik, sta ik op of moet ik even bewegen.
Na het avondeten had ik besloten om mijn energie kwijt te kunnen. Ik ging hard lopen. Na tien kilometer hard te hebben gelopen, was ik nog steeds hyper.
Dit wordt waarschijnlijk een gevalletje dat ik hyper mijn bed in ga.
JE LEEST
Flikken Maastricht #Wattys2016
FanfictionIn dit verhaal gaan Eva van Dongen, Floris Wolfs, Romeo Sanders en Marion Dreesen verschillende soorten misdaden oplossen. De misdaad die ze oplossen verschillen van elkaar. Dus als je van Flikken Maastricht houd ben je hier aan het goede adres. Dus...
