İNAN BANA

2.Bölüm

Mardin , çoğu insanın hayatını cehenneme çeviren hayallerini umutlarını birer birer elinden alan o koca şehir...

Kader demişler buna töre demişler buna alın yazısı demişler böyle böyle vicdanlarını yumuşatmışlar.Oysaki hiçbir kelime yarattıkları ateşi soğutmazdı.

Çok yalvarmıştım çok ağlamış çok zırlamıştım babama, okula gitmek için okumak için ama onun her seferinde ki duruşu hiç değişmemişti
Buralarda kızlar okutulmazdı ayıptı yani öyle görürlerdi benim babamın onlardan kalır hiçbir hali yoktu kesin di netti İZİN YOKTU!

Küçüktüm 7-8 yaşlarında felan ama her şeyin farkındaydım okumak için tek çaremin bu olduğunu biliyordum iyi tanıyordum babamı
İşte o aramızdaki iğrenç sır benim hayallerimi gerçekleştirmişti okula gidebilmeme yol açmıştı...
Lisenin bitmesine tam iki hafta vardı bu günde son sınav yapılacaktı olabildiğince erken kalkmıştım babama görünmemeliydim son senemdi belkide en zor senemdi babamın okul için çıkarttığı kavgalar iyice artmıştı fakat yinede gitmiştim,liseyi bitirmiştim bile denilebilirdi.
Okula geldiğimde bir kaç kişi vardı gözüm Nevin' i aradı ama yoktu Nevin benim kuzenim ayrıcada en yakın arkadaşımdı biraz deli doluydu benim zıttıma. Daha sesiz olandım ben belkide hayatım boyunca hep susturulduğum içindir bu sessizliğim bilmiyorum.

"Günaydın"

"Günaydın"

"Dün konuşamadık naptın ben gittikten sonra o Azad pisliği yine çıktı mı karşına?"

"Hayır,direk eve gittim bende zaten kolay kolayda rahatsız etmez bence artık ağzının payını verdik sonuçta!"

"Bilmiyorum Dilan o GERİZEKALI' ya belli olmaz bence hiç"

Zil çalmıştı kantine doğru indiğimizde ne kadar aç olduğumu ve kahvaltı yapmadığımı hatırladım biran.Biz kahvaltımızı yaparken yanımızdaki dörtlü kız gurubunun yüksek sesli kahkahaları dikkatimizi o yöne çevirmemize neden olmuştu

"Dün annemler konuşurken duydum Behram Ağa'nın oğlu Baran KOZOĞLU dönmüş Mardin'e"

Diğer kızlar bir anda şaşkınlık ve sevinç içine boğuldular bunu hareketlerinden ve gözlerinden bile anlayabilirdik

Yine aynı kız söze atıldı;

" Ben bir keresinde uzaktan görmüştüm çok yakışıklıydı uzaktan böyleyse..."dedikten sonra hepsi biranda kahkahalar atmaya başladılar.Kızların sözlerine daha fazla aldırış etmeden sınıfımıza doğru yol aldık.sınavımızı olmuştuk hatta bir kaç derslikte bitmişti artık son dersteydik yanımda duran Nevin'e baktığımda sıraya kapanmış bir şekilde uyuyordu bense kara kara o pisliği düşünüyordum ya bir daha karşıma çıkarsa ya yine beni rahatsız ederse yine saçma sapan şeyler zırvalarsa en çokta sonuçlarından korkuyordum eğer abimle babam öğrenirse işte o zaman hiçbir şey şuanki gibi olmazdı bunu çok iyi biliyordum.bir derste ben bu korkunç düşüncelerle boğuşurken su gibi akıp geçmişti Nevin, Azad pisliği beni yine rahatsız etmesin diye benimle birlikte yürüyecekti.

Eve varmamıza bi kaç sokak vardı hem babam gelmeden evde olmam gerektiği için hemde Azad pisliğinin dün ki gibi karşıma çıkmaması için hızlı yürüyordum.Ama hızlı yürümem çokta işe yaramamıştı bu sefer.Arkamızdan gelen ses ile birlikte Nevin ile bir anda irkildik ve birbirimize baktık

Bu oydu bu bu Azad pisliğiydi...