Μίλησα στ' αστέρια για εσενα...

Για εσενα το εγραψα

Τα ερωτικά συναισθήματα λένε μετατρέπουν τα αγόρια σε παιδιά και τα κορίτσια σε μαμάδες.. Εγώ αντίθετα , πιστεύω πως μας μετατρέπουν σε κάτι που δεν ξέραμε καν πως είμαστε , μας βγάζουν από τα νερά μας και μας πετάνε σε μέρη που δεν θα εξερευνούσαμε ποτέ.. Τα μέρη της ψυχής , που δεν σκεφτήκαμε πως μας αποτελούν.. Έτσι και εγώ αν και ντροπαλή , τρέχω με όλη την ώθηση του ανέμου να βροντοφωνάξω όσα κρατάω σε ψίθυρους χρόνια τώρα..

Καταφθάνω επιτέλους , λαχανιασμένη , προσπαθώ να πιάσω την αναπνοή μου - τα καταφέρνω - μα η καρδιά μου τρέχει ακόμα πιο πέρα και θα την ακούσει αν συνεχίσει να τρέχει.. Γυρίζει , με βλέπει , δεν φαίνεται ξαφνιασμένος , σαν να με περίμενε.. Χαμογελάει και εγώ του χαμογελάω πίσω , πλησιάζω αργά και κάθομαι πλάι του.. Για ακόμα μια φορά , στο ίδιο μέρος , οι δυό μας , μα ο τείχος της αμφιβολίας φαίνεται να γκρεμίστηκε πια..

- Είπα να κάτσω εγώ αυτή τη φορά στο σημείο σου , έτσι για αλλαγή.. Έμεινες εδώ όλη την νύχτα έτσι δεν είναι ; Δεν ήρθες καθόλου στο δωμάτιο.. Ανησύχησα..
- Ναι , η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα να έρθω.. Έπρεπε να σκεφτώ κάποια πράγματα.. Συγγνώμη , που σε ανησύχησα..
- Τα μάτια σου.. Είναι κόκκινα.. Έκλαιγες ;!

Ξεφύσηξα.. Τώρα δεν θέλω να κρύψω τίποτα.. Την πήρα την απόφαση μου..

- Ναι.. Έκλαψα αρκετά , αλλά με βοήθησε..
- Γιατί έκλαιγες ; Τι σου συνέβη ;!
- Μην ανησυχείς , δεν συνέβη τίποτα.. Για εσένα έκλαιγα..
- Για εμένα.. Μα γιατί ;

Άπλωσα τα χέρια μου , και του έδωσα ένα μεγάλο χαρτί , χειρόγραφο με το ποίημα μου για εκείνον.. Είχα προσέξει να μην έχει μουτζούρες , αλλά όσο έγραφα φαίνεται το χαρτί ποτίστηκε από αλμύρα..

- Θυμάσαι τι μου έλεγες για το ποίημα.. Πώς γράφω σαν ερωτευμένη; Λοιπόν.. Για εσένα.. Για εσένα το έγραψα το ποίημα....

Τα μάτια του ήταν σαν βροχή μετεωριτών , έπεφταν προς τα κάτω ρουφόντας κάθε πρόταση , κάθε λέξη που είχα γράψει.. Κατέβασε το χαρτί και κοίταξε εμένα , το δίπλωσε , το έβαλε στην τσέπη του και με αγκάλιασε.. Παρόλο που έχει δροσερά χέρια , η αγκαλιά του είναι τόσο θερμή , τόσο οικεία και νιώθω ασφάλεια , νιώθω θαλπωρή , νιώθω ολοκλήρωση.. Τόσο δυνατή είναι η αφή μεταξύ ατόμων..

- Πάντως θέλω να ξέρεις πως... Θέλω να σου πω και εγώ κάτι..
- Τι είναι ;
- Και εγώ.. Σ' αγαπάω..

Αναγνώριση.. Αποδοχή.. Ειλικρίνεια... Διαύγεια.. Υπάρχει τίποτε ωραιότερο ; Λαχταρούσα να ακούσω τα λόγια αυτά.. Με οποίο τρόπο και αν με αγαπάει.. Ξέρω , είμαι σημαντική για εκείνον..

- Ξανά! Πες το μου ξανά..
- Σ' αγαπάω..
- Και εγώ.. Σε εκτιμώ και σε αγαπώ πολύ , είσαι ιδιαίτερος άνθρωπος και με κάνεις να αλλάζω , με κάνεις να τολμάω μόνο με το να είσαι εκεί.. Είσαι μια πρόκληση , που με οδηγεί στην λύτρωση.. Είσαι όλα όσα ζητάω σε ένα άτομο.. Ευχαριστώ που έχεις έρθει στην ζωή μου..
- Δεν ξέρεις πόσο μου αρέσουν τα λόγια σου.. Το να τα ακούω από ένα αγαπημένο πρόσωπο τα κάνει ακόμα πιο ξεχωριστά.. Σε εκτιμώ και εγώ πολύ , σε μια εποχή που όλα είναι μαύρα έρχεσαι εσύ και τα κάνεις ρόδινα..

Η σύνδεση που νιώθαμε ήταν τόσο ισχυρή πιαστήκαμε χέρι - χέρι αυτή τη φορά χωρίς δικαιολογίες και κοιταχτήκαμε στα μάτια.. Εκεί που τώρα ούτε ο ήλιος μπορούσε να κλέψει τα πλούτη των αστεριών.. Υπήρχαν παντού μέσα μας.. Και υπάρχουν σε όλους τους ανθρώπους.. Κρύβουμε ένα μεγαλείο ανθισμένο μέσα μας και μόνο όταν βρούμε αυτούς τους ανθρώπους , μπορούμε να αρχίσουμε να ξεχωρίζουμε λίγα - λίγα τα αστέρια μας... Και αργότερα αρχίζουμε να διακρίνουμε των άλλων , που πάντα διαφέρουν από τα δικά μας και με δέος χανόμαστε στις διαφορετικές λάμψεις , που υπάρχουν στην ψυχή μας και στον καθρέφτη της..