Μίλησα στ' αστέρια για εσενα...

Η κοκκινη κλωστή δεν χάνεται

Όσο όμορφα νιώθαμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου , για να μιλήσουμε έπρεπε να κάτσουμε κάτω και πραγματικά να συζητήσουμε. Με κοίταξε με αγωνία στα μάτια και ήμουν και εγώ τώρα έτοιμη να ακούσω ό,τι είχε να μου πει..

- Απλά νιώθω πως δεν ξέρω τι  ακριβώς πρέπει να κάνω  , πως να διαχειριστώ τα αισθήματα μας.. Είναι η πρώτη φορά που νιώθω έτσι για κάποια και έχει και εκείνη αντίστοιχα συναισθήματα..
- Δεν ζητάω ούτε εγώ ούτε εσύ κάτι παραπάνω  , θέλουμε απλά να είμαστε μαζί.. Εξάλλου τα πάντα θέλουν τον καιρό τους , μην σε ανησυχεί αυτό..
- Ναι μα.. Δεν θέλω.. Μάλλον να το θέσω πιο σωστά  , φοβάμαι να χάσω αυτό που έχω μαζί σου.. Δεν λέω πως δεν επιθυμώ να είμαι κοντά σου  , να σου κρατώ το χέρι άφοβα αλλά δεν θέλω να σε χάσω.. Με τίποτα..

Ακούμπησε με το χέρι του το πρόσωπο μου και ένιωσα τα μάγουλά μου να πονάνε από το πόσο του χαμογελούσα.. Αλλά δεν με πείραζε.. Εξάλλου και εγώ τον ίδιο φόβο είχα  , όσο καιρό τον αγαπώ άλλο τόσο φοβόμουν.. Και για δες πως έρχονται καμμιά φορά τα πράγματα , τώρα ο άνθρωπος που έχω απέναντι μου  , που πάνω του βρίσκω όλα όσα είχα φανταστεί και υπάρχουν και αλλά που θα ανακαλύψω , έχει τον ίδιο φόβο με εμένα.. Έπιασα τρυφερά το χέρι που χάιδευε το πρόσωπο μου και ήταν ώρα και εγώ να εκφράσω τον ίδιο ακριβώς φόβο..

- Και εγώ το ίδιο φοβόμουν  και ακόμα και τώρα με φοβίζει.. Ό,τι και αν γίνει δεν θέλω να σε χάσω από την ζωή μου.. Αλλά ειλικρινά δεν νομίζω πως είναι δυνατόν αυτό που υπάρχει μεταξύ μας να χαθεί.. Αλλά θέλω να δώσουμε υπόσχεση ο ένας στον άλλον.
- Αφού φοβόμαστε το ίδιο  , δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να μας εμποδίζει , αρκεί μόνο να το ξεπεράσουμε και να έχουμε εμπιστοσύνη σε εμάς!

Χαμογέλασε τόσο αληθινά  , εγώ διέκρινα μια βαθύτερη ομορφιά  , μια συγκίνηση. Μια αγάπη αμοιβαία  , που μπορούσαμε πια να μοιραστούμε  , χωρίς φόβους  , χωρίς αμφιβολίες..

- Έχεις δυναμώσει πολύ το ξέρεις  ; Μ' αρέσει που είσαι τόσο αισιόδοξος  , μου δίνει δύναμη να συνεχίσω να πιστεύω στην ευτυχία μας...
- Άλλαξα , όπως έπρεπε να γίνει , μου έδωσες δύναμη και τελικά τα κατάφερα. Τώρα απλά επιστρέφω λίγη απ' όση πήρα  , σε εμάς..
- Από την μεριά μου , στο λέω καθαρά , σε αγαπάω πρώτα σαν άνθρωπο και αυτό δεν αλλάζει.. Υπόσχομαι όμως , πως τα αισθήματα  που έχω τώρα ποτέ δεν θα επιτρέψω να εξαφανίσουν την αγάπη που υπάρχει για εσένα ήδη ως άτομο.. Ό,τι και αν γίνει!
- Και εγώ .. Όπως και αν πάνε μεταξύ μας τα πράγματα  , ποτέ δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να χάσει ένα άτομο σαν εσένα.. Δεν γίνεται να χαθούμε εμείς οι δυο.. Οπότε δεν θα το επιτρέψω , ακόμα και αν έχω συναισθήματα αγάπης  , όπως και εσύ , δεν θα σε χάσω , επουδενί!

Στην ζωή μπορούμε να τραβήξουμε πολλές κλωστές  , διάφορες.. Άλλες θα κοπούν  , άλλες θα μπλεχτούν και άλλες θα έχουν φθορές από τον χρόνο.. Μα οι κόκκινες κλωστές απεριόριστης και πραγματικής αγάπης , που υπάρχουν ανεξαρτήτως του είδους της δεν χάνονται ποτέ.. Ούτε αλλάζουν , μπορούν μόνο μείνουν δεμένες μαζί όσο θέλουν και όσο αντέξουν.. Μα ποτέ δεν θα χαθούν...