«𝑴𝒂𝒇𝒊𝒂»

Part 6

֊Դե չգիտեմ ես այդ առումով չեմ մտածել երևի գրագետ կիրթ հարգալից ու գեղեցիկ😂 չգիտեմ,֊ծիծաղելով պատասխանեց Լիլին։
֊Լրիվ ինձ նկարագրեցիր,֊ասաց Չիմինը ծիծաղելով։
Լիլին նույնպես հասկացավ որ դա կատակ էր ու նա էլ ծիծիաղեց բայց հանկարծ լրջացավ երբ հայացքը առավ հեռախոսիսն։
֊Լիլի ինչ եղավ, այդ ինչ ես նայում,֊նկատեց Չոնգուկը։
֊Ման Սուն նա գրել է ինձ։{Լիլի}
֊Օհօ պետք է Նամջունին տեղեկացնենք ես հիմա կզանգեմ նրան,֊ասաց Չիմինը ու զանգեց Նամջունին։
֊Չի պատասխանում երևի արդեն սկսել են գործը։ {Չիմին}
֊Մյուսներին փարձիր զանգել։{Չոնգուկ}
֊Ոչ մեկը չի պատասխանում։ {Չիմին}
֊Լիլի դու զանգիր Թեհյոնին, նա որքան էլ զբաղված լիլին կպատասխանի։{Չիմին}
֊Իսկ ինչու պետք է ինձ պատասխանի։ {Լիլի}
֊Այյյ այդպիսի հարցեր մի տուր զանգիր։{Չիմին}
֊Լավ
Լիլին զանգեց Թեհյոնին, առաջին զանգը դեռ չեր գնացել երբ նա պատասանեց։
֊Ինչ է եղել։{Թեհյոն}
Չիմինը վերցրեց Լիլիի ձեռքից հեռախոսը ու ասաց
֊Որ զանգում եմ ինչի չես պատասխանում։{Չիմին}
֊Հաջողություն,֊ասաց Թեհյոնը և ուզում էր անջատել բայց լսեց Լիլիի ձայնը։
֊Ոչ ոչ ոչ չանջատես Թեհյոն լսիր ինձ Ման Սուն նա գրել է ինձ։{Լիլի}
֊Լսիր հանգստացիր, պատասխանիր նրան փորձիր հանդիպում խնդրել և հիմա այդքան մի լարվիր գնա փորձերի դու այսօր փորձեր ունես?
֊Այո ունեմ։
֊Ուրեմն գնա փորձերի մի քիչ ցրվիր, իսկ փորձերից հետո էլ կգնաս հանդիպման։
֊Լավ
֊Այն երկուսը թող հետդ գան, մենակ ոչինչ չանես հասկացար։
֊Այո
֊Հեռախոսը փոխանցիր Չիմինին։
֊Չիմին վերցրու նա քեզ հետ է ուզում խոսել։{Լիլին}
֊Ինչ է կարոտել է ինձ😂 տուր{Չիմին}
֊Չիմին Լիլիի հետ կլինեք ամեն տեղ, չթողնեք որ մենակ ինչ որ բան անի հասկացար։{Թեհյոն}
֊Այո մենք նրան մենակ չենք թողնի ,լսիր գործից ինչ կա,֊փոքր ինչ հեռանալով Լիլից ու Չոնգուկից ասաց Չիմինը ցածրաձայն։
֊Մենք դեռ չենք սկսել, պատրաստվում ենք։{Թեհյոն}
֊Լավ ձեզ հաջողություն եմ մաղթում հուսով եմ պատվով կավարտեք գործը առանց բացակաների։{Չիմին}
֊Այո լավ։{Թեհյոն}
֊Լսիր լսիր չանջատես։{Չիմին}
֊Ասաաա{Թեհյոն}
֊Դու չես ուզում Լիլին ինչ որ բան ասես։{Չիմին}
֊Ինչ {Թեհյոն}
֊Դե օրինակ ես քեզ... {Չիմին}
֊Հաջողություն Չիմին։ {Թեհյոն}
Չիմին պտտվեց Լիլիի ու Չոնգուկի կողմը և տեսավ որ նրանք ուշադիր նայում էին իրեն փորձելով հասկանալ թե ինչ պիտի ասեր Թեհյոնը Լիլին։
֊Լիլի Թեհյոնը քեզ ասում էր որ...
Չոնգուկը այդ պահին աչքերով ուտում էր Չիմինին։
֊Որ երեկոյան շուտ տուն գաս և իր համար ընթրիք պատրաստես նա շատ սոված է լինելու։
֊Դե իհարկե նման մի հրաման պիտի տար։ Ես նրա սպասուհին եմ ? ,֊փոքր ինչ բարկացած ասաց Լիլին։
֊Օյյ դու բարկանալ էլ գիտես?{Չիմին}
Լիլին ոչինչ չասաց։
֊Լավ Լիլիի գնա վերև պատրաստվի մենք քեզ կտանենք փորձի։{Չոնգուկ}
Լիլին պատրաստվեց և նրանք գնացին փորձի։ Ողջ փորձերի ընթացքում Չիմինը նայում էր բալետի խմբի աղջիկներին ինչևիցե փորձն ավարտեցին երեկոյան։ Չիմինի և Չոնգուկի հետ Լիլին գնաց այն շենքը որտեղ գտնվում էր Ման Սունի գրասենյակը։ Տղաները նստեցին շենքից մի փոքր հեռու գտնվող այգու նստարանին։ Իսկ Լիլին գնաց։ Ճանապարհին մտածում էր, լարվում, հետո վերջապես ներս մտավ։
֊Ման Սուն
֊Լիլի ողջույն,֊Ման Սունը մոտեցավ և գրկեց։
֊Ողջույն
֊Եկ նստիր.....հիմա ասա տեսնեմ ինչպես ես։{Ման Սուն}
֊Լավ եմ,բայց մի քիչ վախեցած։{Լիլի}
֊Այո այն օրը իսկապես ահավոր էր։
֊Շատ մարդ էր....
֊Այո բավականին, և լավ է որ դու հասցրել էիր փախչել, այն տղան որ այդ պահին քեզ հետ էր նրան էլ են սպանել։
֊Իսկ ոստիկանություն դիմել ես։
֊Այո իհարկե բայց ապարդյուն։
Լիլին հասկացավ որ խաբում էր։
֊Ման Սուն լսիր ովքեր են նրանք ինչ կապ ունեն քո հետ։
֊Լիլի ես չգիտեմ թե ովքեր են և ինչ են ուզում ինձանից։ {Ման Սուն}
֊Ես իսկապես վախենում եմ, քաղաքում մարդասպաններ կան և այն էլ ազատության մեջ։{Լիլի}
֊Պետք չէ այդքան վախենալ, բայց պետք է զգույշ լինես։ Մադասպանները նրանք ուղղակի սովորական մարդիկ են։ Նրանք կարող են հանգիստ շփվել խոսել ,բայց վերջում մի օր նրանք սպանում են։ Թմրամոլի պես նրանք չեն կարողանում զսպել իրենց։ Գիտես մեր շրջապատում հնարավոր է որ մենք հանդիպած լինենք մարդասպանի բայց չհասկանանք որ նա մարդասպան է, նրանք սովորական են բայց այդ սպանելու ցանկությունը.....{Ման Սուն}
Լիլիի մտքում խառնաշփոթ էր։ Նա գիտեր որ իր դիմաց հենց այդ մարդասպան է նստած, նա գիտեր որ տանը էլի մարդասպանն է սպասում իրեն։ Նա վախենում էր։
֊Ման Սուն որտեղից այդքան բան գիտես նրանց մասին,֊մտքերը հավաքելով ասաց Լիլին։
Ման Սուն մի պահ խառնվեց իրար։
֊Հեյ Լիլի ես քեզ ասացի զգույշ եղիր, բայց դա չի նշանակում որ պետք է ինձ էլ կասկածես։
֊Ես քեզ չեմ կասկածում։ Ես քեզ վստահում եմմմ։ Ուղղակի դու այնպես ես խոսում նրանց մասին կարծես հազար տարի շփվել ես նրանց հետ։
֊Ես իհարկե չեմ շփվել նրանց հետ, բայց իմ մանկության ընկերը մասնագիտությամբ ոստիկան է և շատ է շփվել։ Հետո ինձ է ասել որ զգուշանամ, իսկ հիմա ես քեզ եմ ասում որ դու էլ զգուշանաս։
Լիլին այլևս չէր դիմանում որքան շատ սուտ կար նրա խոսքերի մեջ։
֊Լավ ես զգույշ կլինեմ։ Գիտես այսօր այնքան շատ ենք պարապել։ Մատներս ցավում են։
Լիլին փոխեց թեման և ուզում էր շուտ դուրս գալ այդ տեղից։
֊Այո դուք շատ եք պարապում։ Պարոն Պակը ինչպես է։
֊Լավ է լավ
Լիլին ոտքի կանգնեց։
֊Ման Սուն ես էլի կմանայի բայց շատ հոգնած եմ, ուզում եմ տուն գնալ։
֊Այո իհարկե գնա հանգստացիր։
֊Ես դեռ էլի կգամ իմ հարցերով😂,֊ասաց Լիլին կեղծ ծիծաղելով։
֊Այո արի ես քեզ միշտ սպասում եմ։
֊Լավ բարի գիշեր։
֊Բարի գիշեր
Վերջապես վերջ խաղին։ Նա դուրս եկավ շենքից մինչ հասնելը Չիմինին ու Չոնգուկին նա մտածում էր Ման Սունի ասած խոսքրի մասին։ Թմրամոլի պես սպանելու ցանկություն մասին։
֊Լիլիի վերջացրեցիր , ինչ որ կարևոր բան ասաց։{Չիմին}
֊Ոչ ուղղակի զրուցում էինք։ {Լիլի}
֊Այյ լավ ոչինչ աիր գնանք տուն։{Չոնգուկ}
Լիլին տարօրինակ էր։ Լուռ էր մտածմունքների մեջ։ Մթության մեջ լսվում էր միայն նրա բարձրակրունկների ձայնը։ Լիլին ավելի շատ էր վախենում այդ լռությունից իր հետևից քայլում էին երկու մարդասպան և նրան ուղեկցում էին մյուս մարդասպանի տուն։
֊Լիլի ինչ որ բան այն չէ? Ինչու ես լուռ։{Չոնգուկ}
֊Ես ես վախենում եմ։ {Լիլի}
֊Ինչից ես վախենում մենք այստեղ ենք։ {Չիմին}
Լիլին լռեց։ Չոնգուկը հասկացավ որ Ման Սուն նրան ինչ որ բան է ասել և նա հիմա վախենում է իրենցից։
֊Լիլի մի վախեցիր։,֊ասաց Չիմինը ու ձեռքը դրեց Լիլիի ուսին։
Լիլին միանգամից հետ քաշվեց և ձեռքը գցեց ուսից։
֊Լիլի ինչ է եղել ինչու ես քեզ այդպես պահում։{Չիմին}
֊Խնդրում եմ հանգիստ թողեք ինձ,֊ասաց Լիլին արցունքոտված աչքերով։
֊Լիլի չգիտեմ թե ինչ է քեզ ասել Ման Սուն բայց մենք քեզ չենք վնասի ,խնդրում եմ հանգստացիր։{Չոնգուկ}
Նրանց կողքին մեքենա կանգնեց, դա Թեհյոնի մեքենան էր։ Նա եկավ մոտեցավ Լիլին ու ասաց
֊Ինչ է եղել?
Լիլին ավելի շատ վախեցավ գլխավոր մարդասպան իր դիմաց կանգնած էր։ Նա ուզում էր թողնել ամեն ինչ մոռանալ բայց....
֊Ինչ է եղել,֊Թեհյոնը մետեցավ և բռնեց Լիլիի թևից։
֊Խնդրում եմ թող ինձ,֊լացելով ասաց Լիլին։
֊Թեհյոն,֊մոտեցավ Չոնգուկը և փորձեց հայացքով հասկացնել որ պետք չէ կոպիտ խոսել ու բարկանալ։
֊Միայն չասես որ հավատացել ես այդ հիմարի խսքերին ու վախենում ես մեզնից,֊Թեհյոն լսել էր նրանց ողջ խոսակցությունը Նամջունի հմտության շնորհիվ։
֊Խնդրում եմ թող գնամ։
֊Ես քեզ ոչինչ չեմ անի,֊Թեհյոնը քաշեց Լիլի ձեռքից ու ամուր գրկեց նրան։
֊Ինձ թվում է մենք պետք է գնանք,֊ասաց Չոնգուկը կամաց Չիմինին։
֊Այո գնացինք,֊պատասխանեց Չիմինը և երկուսով հեռացան այդտեղից ։
Լիլին վախենում էր բայց նրա համար այնքան հարազատ էր դարձել այդ գրկախառնությունը։ Նա լաց էր լինում գլուխը դրած Թեհյոնի կրծքավանդակին։ Նա ամուր իրեն սեղմեց Թեհյոնին ու լաց լինելով հոգին թեթևացնում էր։ Թեհյոնը բաց թողեց Լիլին ձեռքերի մեջ առավ նրա թաց այտերը։
֊Մի վախեցրի ինձնից և ընդհանրապես ոչինչց մի վախեցիր ես քեզ կպաշտանեմ,֊ասաց Թեհյոնը ու համբուրեց նրա այտը։
Թեհյոնը մաքրեց Լիլիի արցունքները և ասաց
֊Նստիր մեքենան մենք տուն ենք գնում։
Լիլին նստեց մեքենան, ճանապարհին լուռ էր գլուխը հենել էր պատուհանին ու դուրս էր նայում։
֊Ինչու ոչինիչ չես խոսում ? Դու հարցեր չունես ինձ? {Թեհյոն}
֊Դու ինձ կսպանես եթե 《ոտքերիտ տակ ընկնեմ》?
֊Ոչ,֊կարճ պատասխանեց Թեհյոնը։
֊Իսկ ինչ կպատասխաներ մարդասպանը ով օգտագործում է աղջկան իր նպատակին հասնելու համար?,֊ասաց Լիլին և գլուխը թեքեց Թեհյոնի կողմը։
֊Չգիտեմ,֊թեթև ժպտալով ասաց Թեհյոնը, փորձելով նրա ասածը կատակի տալ։
֊Թույլ տուր օգնեմ քեզ։ Նա կասեր Ոչ,֊ասաց Լիլին հանգիստ ձայնով։
Թեհյոնը լռեց։ Բայց հետո ասաց։
֊Ուզում ես քեզ քո տուն տանեմ ?,֊անսպասելի էր և Լիլիի և Թեհյոնի համար։
֊Իսկ ինչ պեքտ է անեմ դրա դիմաց չէ որ դու դա հենց այնպես չես անի?
֊Դու պետք է տանես իմ ներկայությունը։
Լիլին թեթև քմծիծաղ տվեց։
֊Իսկ ինչ տարբերություն ես որտեղ կգիշերեմ , եթե միևնույն է դու ինձ հետ ես։
֊Քո որոշումն է ընտրիր կամ քո տանը կամ իմ տանը։
֊Ինձ համար միևնույն է։
Անտարբերություն դա ավելի վատ էր քան Թեհյոնը էր մտածել։ Թեհյոնը Լիլին տարավ նրա տուն։ Լիլին բացեց դուռն ու նրանք ներս մտան։ Թեհյոն գնաց նստեց բազմոցին։ Նա շատ էր հոգնել իսկապես ծանր օր էր։ Լիլին գնաս խոհանոց, փոքրիկ ընթրիք պատրաստես ու անձայն բերեց դրեց Թեհյոնի առաջ ու ուզում էր գնալ բայց Թեհյոնը ասաց։
֊Հեյ, արի նստիր դու էլ կեր։
֊Ես չեմ ուզում։
֊Իսկ ես երբ քեզ հարց տվեցի որ դու պատասխանում ես, քեզ ասացի արի՛։
Լիլին լուռ նստեց սեղանի կողքին։ Կոկորդով ոչինչ չէր անցնում։ Նա փոշմանում էր որ այդպես վախեցավ Չիմինից ու Չոնգուկից, նա փոշմանում էր որ հավատաց Ման Սունի խոսքերի, բայց դրանք ճիշտ խոսքեր են նա դա էլ էր հասկանում։
֊Ինչի մասին ես մտածում ?
Լիլին ոչինչ չասաց։
֊Եթե Ման Սունի խոսքերի մասին ես մտածում այդքան մի տանջվիր նա ճիշտ է։
Լիլին նայեց Թեհյոնի աչքերին։
֊Այո նա ճիշտ է , բայց դա չի նշանակում որ փողոցում ամեն պատահական մարդու սպանում ենք.....այս ամենը մաֆիա է։ Մաֆիաների խաղ,֊ասաց Թեհյոնը ժպիտով և շարունակեց ուտել։
֊Գիտեմ մաֆիաները մուկն ու կատու են խաղում ոստիկանների աչքի առաջ,֊ասաց Լիլին հիշելով տատիկի խոսքերը։
֊Օհ որտեղից գիտես?,֊զարմացած հարցրեց Թեհյոնը։
֊Ինձ ասել են։ Թե չէ ես իմ կյանքում երբեք չեմ հետաքրքրվի նման բաներով։
֊Դե այո դու քո կյանքում ջութակ նվագելուց բացի ոչինչ չգիտես,֊ասաց Թեհյոնը և տեղից վեր կենալով գնաց պատերի մոտ ու նայում էր Լիլիի նկարները։ Նկարները շատ էին որ գրեթե ողջ պատը ծածկել էին։
֊Ինչքան էլ շատ նկարներ ունես,֊ասաց Թեհյոնը ծիծաղով և ուշադիր նայելով նկարներին հասկացավ որ պարոն Պակը ճիշտ էր ,նկարների մեծ մասում նա մենակ էր։
Լիլին հավաքեց սեղանը ու գնաց իր սենյակի կողմը։
֊Հեյ սպասիր ես որտեղ եմ քնելու?,֊ասաց Թեհյոնը Լիլիի հետևից գնալով։
Լիլին կանգնեց իր սենյակի դիմաց, ձեռքերը դնելով դռան կողքեին ասաց Թեհյոնին որը ուղիղ կանգնել էր իր դիմաց։
֊Այստեղից բայց որտեղ ուզում ես։
֊Իսկ եթե ես հենց այդտեղ եմ ուզում։
֊Ես չեմ ուզում այլևս խոսել, Թեհյոն խնդրում եմ գնա քնելու։
֊Այս անգամ լավ,֊ասաց Թեհյոնը և գնաց Լիլիի սենյակին կից սենյակը։
Լիլին ներս մտավ, հանգիստ պարկեց անկողնուն ու այնպիսի հանգստություն զգաց, վերջապես կարողացավ հանգիստ քնել չհիշելով ոչինի մասին։ Բայց Թեհյոնը նա այդքան հեշտ հանձնողներից չէ, մի քանի ժամ քնելուց հետո արթնացավ։ Նա ուզում էր մոտ գտնվել Լիլին նա չէր կարողանում հանգիստ քնել։ Վեր կացավ տեղից ու գնաց Լիլիի սենյակ։ Նա հանգիստ քնած էր և հանկարծ արթնացավ այտին ինչ որ հպում զգալով։ Երբ աչքերը բացեց տեսավ մթության մեջ փայլող սև աչքեր։ Վախից ճչաց ու հետ գնաց։
֊Ինչու ես գոռում , այդ ես եմ։
Լիլին լսելով որ դա Թեհյոն է մի քիչ հանգստացավ բայց ասաց
֊Ինչու ես եկել իմ սենյակ, ես ասեցի որ այստեղ չգաս,֊ասաց Լիլին ու ձեռքը տարավ որ լույսը միացնի բայց Թեհյոնը բռնեց ձեռքը։
֊Ինձ համար միևնույն է թե դու ինչ ես ասել, ես չեմ կարողանում քնել։
֊Թող գոնե լույսը միացնեմ։
֊Ոչ
֊Թեհյոն ինչ ես ուզում, խնդրում եմ գնա թող հանգիստ քնեմ։
֊Եթե գնամ ես չեմ քնի, ես կգնամ եթե այն գիշերվա "երազը" կրկնվի։
֊Դա ընդհամենը երազ էր և չի կրկնվի։
֊Ես կսպասեմ որ կրկնվի նույնիսկ ողջ գիշեր....մի կողմ գնա,֊հրելով Լիլին պառկեց նրա խողքին։
֊Թեհյոն գնա.....խնդրում եմ,֊ասաց Լիլին նեռվայնացած բայց հանգիստ տոնով։
֊Ես ասացի եթե ուզում ես որ գնամ պետք է երազը կրկնվի այլապես ես կմն......
Չէր հացրել ավարտել խոսքը երբ Լիլիի այդքան քաղցր շուրթերը զգաց իր շուրթերին։ Դա այնքան քաղցր համբույր էր, որ Թեհյոնը չէր ուզում բաժանվել, բայց Լիլին հետ գնաց ու ասաց.
֊Գնա
֊Իսկ դու ասում էիր չի կրկնվի,֊ասաց Թեհյոնը պառկած տեղից նստելով։
Լիլին ոչինչ չասաց գլուխը կախեց, կարծես ամաչեց։
֊Ես գնում եմ, ֊ասաց Թեհյոնը համբուրեց Լիլիի այտը ու գնաց։
Լիլին ձեռքերով փակեց դեմքն ու պառկեց անկողնուն։
֊Ինչու եմ այսքան հիմար, ատում եմ ինձ,֊ասաց ինքն իրեն ու սկսեց նվնվալ։ Ինչ որ դրխկոց լսվեց կողքի սենյակից.
֊Հեյ լռիր, թող քնեմ
Թեհյոնն էր ով լսում էր Լիլիի նվնվոցը։ Լիլին իրեն ավելի վատ զգաց
"Ես ատում եմ ինձ ատում եմ ատում եմ, ինչքան հիմար եմ։ Ինչու արեցի դա......Ամենաահավորը այն է որ ինձ էլ դուր եկավ այդ համբույրը։ Ատում եմ ինձ։ Այս ամենը ավելի ցավոտ է քան մեռնելը։ Ինչու ես պետք է սիրահարվեի մարդասպանի։ Ես հիմար եմ կատարյալ հիմար" Ողջ գիշեր մտքում այս ամեն էր տեղի ունենում։ Առավոտյան Թեհյոնը արթնացավ, գիտեր որ Լիլին չի արթնացել որովհետև ողջ գիշեր նվնվալով լաց էր լինում և առավոտյան վերջապես քնել է։ Թեհյոնը գնաց խոհանոց ինչ որ բան ուտելով զանգահարեց Չիմինին որ պատմի գիշերը տեղի ունեցածի մասին։
֊Ալ~ոոոո{Չիմին}
֊Դեռ չես արթնացել?{Թեհյոն}
֊Արդեն արթնացա , ինչ է եղել ինչու ես առավոտ շուտ զանգել, Լիլի հետ ամեն ինչ կարգին է,?{Չիմին}
֊Այո նա լավ է, բայց ես ավելի լավ եմ։{Թեհյոն}
֊Ինչու ինչ է եղել։ {Չիմին}
֊Նա ինձ համբուրեց ոչ թե գաղտնի այլ բացահայտ կերպով համբուրեց։ {Թեհյոն}
֊Ինչչչչչ չեմ հավատում դու հաստատ մի բան արել ես հնարավոր չէր որ նա քեզ համբուրի այն էլ բացահայտ կերպով։ {Չիմին}
֊Դե այո արել եմ , բայց դա չի նշանակում որ ստիպելով համբուրել եմ։{Թեհյոն}
֊Եվ ինչ ես արել? {Չիմին}
֊Ասել եմ եթե ուզում է որ իր սենյակից գնամ պիտի համբուրի ու նա համբուրեց։{Թեհյոն}
֊Այյյյյյ Թեհյոն մի բան իմացիր նա հաստատ քո նկատմամբ անտարբեր չի թե չէ նա քեզ չէր համբուրի երբեք։ {Չիմին}
֊Անտարբեր չլինել դա դեռ ոչինչ չի նշանակում։ Քո կարծիքով նա կանտեսի իր սկզբունքները հանուն այդ ինչ որ համակրանքի?{Թեհյոն}
֊Այո՛ կանտեսի ամեն ինչ։{Չիմին}
֊Սխալվում ես...{Թեհյոն}
֊Թեհյոնննն չեմ սխալվում եթե դու նրան ոչինիչ չանես նա կընդունի քեզ։{Չիմին}
֊Եվ ինչ պետք է անեմ?{Թեհյոն}
֊Դե չգիտեմ հնարավոր է որ չդիմանաս ու.....
֊Հեյ ինձ քո հետ մի շփաթիր։{Թեհյոն}
֊Լավվվ😂{Չիմին}
Թեհյոնը ոտնաձայններ լսեց։
֊Չիմին հաջողություն նա կարծես գալիս է։
֊Լավ
Լիլին եկավ և նույնիսկ չնայեց Թեհյոնին....ամաչում էր, փոշմանում։ Թեհյոնը միանգամից նկատեց նրա անքնությունից կարմրած աչքերը։
֊Ինչու չես քնել գիշերը?{Թեհյոն}
Լիլին ոչինչ չասաց, չնայեց Թեհյոնին գլուխը կախ հավաքում էր իրերը բազմոցից։ Թեհյոնը մոտեցավ Լիլին , իսկ Լիլին զգալով որ մոտենում է իրեն պտտվեց և հետ գնաց դեպի սենյակի կողմը։ Թեհյոնը բռնեց Լիլիի թևից և քաշեց իր մոտ։ Ուշադիր աչքերին նայելով ասաց
֊Ինչ է եղել ինչու չես խոսում?
֊Չեմ ուզում, բաց թող։
֊Ախխ դու ամաչկոտ, չես կարողանում մոռանալ գիշեվա տվածդ համբույրը,֊ասաց Թեհյոնը քմծիծաղով։
֊Ես չեմ ուզում քեզ այդքան մոտ լինել, ֊ասաց Լիլին արցունքոտված աչքերով նայելով Թեհյոնի աչքերին։
֊Ինչու ես ստում, դու ուզում ես ուղղակի քո այդ սկզբունքները։ Եվ քո ցանկությունները ինձ համար միևնույն են դու չես ուզում ,ես եմ ուզում։
֊Ինչու չես հասկանում ես չեմ ուզում ինչ որ կապի մեջ լինել մարդասպանի հետ։
Այդ խոսքերը ցավեցրեցին Թեհյոնին։ Նա իրեն քաշեց Լիլին և ամուր իրեն սեղմեց։ Լիլին փորձում էր հետ հրել բայց չէր ստացվում։
֊Թող ինձ.....Թեհյոն բաց թող
֊Լռիր
֊Թեհյոն, ֊լացելով ասաց Լիլին և զգալով որ չի կարողանում ազատվել Թեհյոնից գլուխը հենեց նրա կրծքավանդակին։
֊Իսկ հիմա գնում ենք, կարգի բեր քեզ,֊ասաց Թեհյոնը և բաց թողեց Լիլին մի քանի քայլ հեռանալուց հետո հետ եկավ որ համբուրի Լիլին բայց Լիլին ձեռքերը դրեց Թեհյոնի կրծքավանդակին և պահպանեց նրանց միջև հեռավորությունը։ Թեհյոնը բռնեց Լիլիի ձեռքը և համբուրեց։ Լիլին հետ քաշեց ձեռքը և գնաց սենյակ։ Մեկ ժամ անց նրանք գնացին Թեհյոնի տուն։ Բոլորը այնտեղ էին։ Լիլին ամաչում էր Չիմինի և Չոնգուկի հետ կատարվածի համար։ Նա մոտեցավ նրանց ու գլուխը կախ առանց աչքերի մեջ նայելու ասաց
֊Տղաներ խնդրում եմ կներեք ես չէի ուզում.....ուղղակի այդ օրը։
֊Լիլիի մեք քեզնից չենք նեղացել այնպես որ ներողության կարիք չկա։{Չիմին}
֊Այո դու մեր ընկերն ես դարձել, իսկ ընկերները չեն նեղանում միմյանցից,֊ասաց Չոնգուկը ու ձեռքը Լիլիի ուսերին գցելով նրան սեղմեց իրեն։
Լիլին մեղմ ժպտաց և կարծես համաձայնվեց Չոնգուկի ասածի հետ։ Չիմինը հարցական հայացքով նայեց Չոնգուկին փորձելով հասկանալ թե ինչու է Լիլիին այդքան մոտ և այն էլ Թեհյոնի ներկայությամբ։ Չոնգուկը Չիմինի հայացքից հասկացավ և բաց թողեց Լիլին։ Թեհյոնը տեսավ այդ ամենը մոտեցավ նրանց բռնելով Լիլիի ձեռքից քաշեց դեպի առաջ հեռվացնելով Չոնգուկից։
֊Ես այսօր ուզում եմ որ Լիլին իմ հետ գա,֊ասաց Թեհյոնը պտտվելով մյուսների կողմը։
֊Թեհյոն դու մտածում ես թե ինչ ես խոսում ։ Նա չի կարողանա։{Չոնգուկ}
֊Նա պետք է գնա որ սովորի Չոնգուկ։ {Չիմին}
֊Դա այդքան էլ մեծ գործ չէ այնպես որ ինձ թվում է որ նա կարող է գալ Թեհյոն։ {Յունգի}
֊Ես ուր պետք է գնամ, ինչ գործ,֊անքնությունից կարմրած աչքերով նայեց Թեհյոնին։
֊Դա ընդհամենը մի փոքրիկ խաղ է լինելու և հետո ես քեզ հետ եմ դու այնտեղ ոչինչ չես անելու ուղակի ինձ հետ պետք է լինես։ {Թեհյոն}
֊Բայց ես չեմ ուզում։ {Լիլի}
֊Լիլիի Թեհյոնը քեզ հետ է լինելու և հետո դու այնտեղ ոչինչ չես անելու,֊ասաց Չոնգուկը ու սովորության համաձայն դրխկացրեց Լիլիի մեջքին։
֊Հեյ Չոնգուկ այդպես անելու փոխարեն գնա մի բան պատրաստիր։ {Ջին}
Սկսվեց նրան մտերմիկ խոսակցություններն ու փոքրիկ վեճերը։ Արդեն երեկոյան Լիլին պատրաստ էր նա գեղեցիկ զգեստ էր հագել քանի որ Թեհյոնը ասել էր որ նրանք հարսանիք պետք է գնան։ Նրանք գնացին այնքան շատ մարդ կար , ամեն ինչ շատ գեղեցիկ ձևավորված էր նրանք նստեցին սեղանի շուրջ և սկսվեց հարսանեկան արարողությունը։ Լիլին հիացմունքով նայում էր։
֊Հարսնացուն գեղեցիկ է չէ?,֊հարցեր Թեհյոնը։
֊Այո շատ գեղեցիկ է,֊հիացմունքով նայելով հարսնացուին ասաց Լիլին։
֊Սերիական մարդասպան Կիմ Ռաոնա, գազանաբար սպասում է մարդկանց նախկինում ամուսնացած է եղել ևս երեք անգամ նախկին բոլոր ամուսինները մահացել են։
Լիլին ապշած լսում էր։ Այսքան գեղեցիկ ու նուրբ կինը մարդասպան է և այն էլ գազանաբար է սպանում։
֊Տեսնում ես առաջին հայացքը միշտ էլ խափուսիկ է։
֊Ինչու է սպանում միգուցե նրան վիրավորում կամ նեղացնում էին նախկին ամուսինները։
֊Ոչ չեմ կարծում, ինձ թվում է այս դեպքը Ման Սունի ասած թմրամոլի պես դրա կարիքը զգալու դեպքն է։ Դրանից նա ուղղակի հաճույք է ստանում։
֊Եվ այսօր դու պետք է սպանես նրան?
֊Այո
֊Իսկ ինձ ինչու ես բերել? Աաա երևի ուզում ես տանջել, դու շատ լավ գիտես որ ես վախենում եմ նման բաներից։
֊Լսիր որտեղից քեզ այդքան համարձակություն ինձ հետ այդպես խոսելու, իսկ ինչ վերաբերում է քեզ տանջելուն ասեմ որ եթե ես ուզենաի քեզ ուրիշ ձև կտանջեի։
Հարսնացուն արդեն տվեց ամուսնական երդումը և խորանի մոտից հետ գալու ճանապարհին նրա հայացքը հանդիպեց Թեհյոնի հայացքին։ Թեհյոնը ժպտաց նրան և ինչ որ բան փորձեց հասկացնել մի ունքը վերև հանելով։ Հարսնացուն դա նկատելով արագ ավարտեց շնորհավորանքի խոսքերը և գնաց սրահի այն սենյակը որը նախատեսված է հարսնացուի համար։ Նրա հետևից Թեհյոնը վեր կացավ բռնելով Լիլիի ձեռքից գնաց։ Լիլին անընդհատ փորձում էր ազատել իր ձեռքը Թեհյոնի ձեռքից բայց չէր ստացվում։
֊Հանգիստ պահիր քեզ,֊ասաց Թեհյոնը նայելով Լիլիի աչքերին մեջ։ Նրանք մտան հարսնացուի սենյակ։
֊Օհհ ինչպիսի պատիվ պարոն Թեհյոնը եկել է իմ հարսանիքն։{Ռաոնա}
֊Այո եկել եմ բայց ինձ թվում է դու պետք է գնաս....կյանքից։{Թեհյո}
֊Դա դեռ մենք կորոշենք, իսկ ով է այս գեղեցկուհին ընկերուհիդ....թե կինդ?։
֊Քո ինչ գործ։
֊Այյշ ինչու չես ասել որ ամուսնացել ես, ես կգայի քո հարսանիքին։
Թեհյոնը հոգոց հանելով փակեց դեմքը հետո պտտվեց և Լինիին նայեց։ Նա շատ հանգիստ կանգնել էր և ոչինչ չէր խոսում։ Դա ավելի հանգստացրեց Թեհյոնին։
֊Ես քո ժամանակը չունեմ ինչ ես ուզում ինձանից, ինչու ես եկել։
֊Ուզում եմ որ մեռնես։
֊Օհ ինչպիսի խենթ ցանկություններ։
֊Դրանք խենթ չեն,֊ասաց Թեհյոնը և մոտեցավ ու բռնես Ռաոնաի կոկորդից։Նա կարողացավ հետ շպրտել Թեհյոնին և մի քանի հարված հասցրեց նրան։ Թեհյոնը խփեց նրան, նա ընկավ գետնին հետո վեր հանեց զենքը դրեց գլխին ու ասաց
֊Հիմա վերջ կդնեմ քո զզվելի կյանքին։
Չէր հասցրել քաշել ձգանը երբ Ռաոնան ձեռք հետ տանելով բռնեց ծաղիկների համար նախատեսված երկաթե հարմարանքը ու հարվածեց Թեհյոնի դեմքին։ Թեհյոնը ընկավ գետնին։ Այս ընթացքում Լիլին սարսափած նայում էր բայց դեմքին ոչ մի զգացմունգ չէր երևում։ Երբ Թեհյոնը ընկավ Ռաոնան մոտեցավ նրան ձեռքին երկաթե ձողը։ Լիլին այդ պահին ամեն ինչ պատկերացրեց թե ինչպես է գազանաբար պատառ պատառ անելու Թեհյոնին իր աչքի առաջ։
֊Հիմա ես վերջ կդնեմ Կիմ Թեհյոն սարսափելի առասպելին։
Լիլին չէր կարող դա թույլ տալ։ Նա հանգիստ քայլերով մոտեցավ Ռաոնային։ Թեհյոնը լսելով կտկտացող բարձրակրունկների ձայնը ավելի վախեցավ քանի որ Լիլին խառնվում էր այս ամենի մեջ։
֊Եթե հիմա այստեղ մնաս կմեռնես, նա արդեն հասցրել է տեղեկացել ընկերներին ու նրանք գալիս են։
֊Ինչ ինչ ես ուզում ասել դրանով։
֊Ես քեզ կօգնեմ որ փախչես, ես գիտեմ նրանց պատրաստած բոլոր թակարդները ու քեզ կօգնեմ որ դրանից խուսափելով փախչես։
Թեհյոնը խառնվեց իրար ինչ է անում։
֊Խելագարվել ես ինչ ես անում?
֊Օհօ փաստորեն կինը հակառակվում է ամուսնուն։
֊Ես նրա կինը չեմ, նա ինձ համար ոչինչ է։
֊Ինչպիսի դրամաա։
֊Լիլիի չհամարձակվես նման բան անել լուսմ ես։
֊Արի գնացինք,֊ասաց Լիլին Ռաոնային։
Ռաոնան արագ քայլերով առաջ անցավ Լիլից և շտապում էր դուրս գալ բայց հանկարծ կանգնեց զգալով որ իր հետևից եկող Լիլիիի բարձրակրունկների ձայնը կանգնել էր հետ պտտվեց և տեսավ որ Լիլին ատրճանակը պահել է իր վրա։
֊Չփորձեց փախչել։
֊Օյյյ ինչ հիմարնեն եմ ես, կնոջ խորամանկությունն, ողջ կյանքս ես դրա շնորհիվ հաղթել եմ իսկ այսօր պարտվեցի դրան։
Թեհյոնը սարսափած նայում էր ինչ է լինելու Լիլին չի կարողա