wmmap ° two princess of the Siodonna

-5-

Bilin bakalım ne oldu diye başlayacaktım ama tahmin etmişsinizdir. Tamı tamına bir hafta boyunca denemediğim kıyafet kalmadı ve her gece ölü vaziyette yatağa atladım. Diana bundan keyif alıyor gibi göründüğü için bu ıssız, karlı, soğuk yolda yapayalnız kalmış gibiydim...

Bunlar sadece abartı.

Anneler için hazırlanıyorum, diyerek kendimi avutmaya çalıştım ama anneler için hazırlanmıyormuşum, bunu da kendi annemden öğrendim.

Kimin için hazırlanıyormuşsun gibisinden aptal bir soru kabul etmiyorum. İmparator için hazırlanacak halim yok ya!

Neymiş efendim, Alexia hangi prensi tercih edersinmiş.

KİMSEYİ TERCİH ETMİYORUM. HAYATIM BOYUNCA BEKAR BİR KADIN OLARAK YAŞAYACAĞIM.

HİZMETÇİLER SÜREKLİ ''fufu'' GÜLÜŞÜNÜ YAPIYOR. FUFU NE LAN?! FUFU. DUYDUĞUM İKİ KELİMEDEN BEŞİ YA FUFU YA PRENS. YETER LAN.

Neyse. Sanırım sakin kalmam gerekli.

Şu an Obelia'ya gitmek için hazırlanıyoruz. Tabii benim ailem büyü kullanmayacak kadar salak olduğundan aptal at arabasına binmek zorundayız. Neden at arabasına binmek zorundayız?! NEDEN?!

Daha şaşalı bir giriş için.

Hmm, ailem salak değilmiş, haklıymış. Pardon ailem.

''Alexia! Çok heyecanlıyım! Sen heyecanlı değil misin?!''

Diana'ya döndüm. 

Yaa, ne demezsin çok heyecanlıyım. ASIK SURATIMDAN BELLİ OLMUYOR MU?

Bu bölüm fazla gerginim. Kusura bakarsanız da banane.

Evet Dianacığım şimdi sana gelelim.

Manyak bir İmparator, sadist bir İmparatoriçe, hasta ve güzel bir cariye, biri köpek biri mazlum iki prens.

Mazlum olan kocan.

''Tabii ki heyecanlıyım!''

''Horraaayy~~'' diyerek yuvarlandı.

'Ne yapıyorsun lan?' bakışımı attım ama görmemesi için de uğraştım. Benim bu bakışım benim bile kalbimi kırıyor o yüzden Diana'ya bunu gösteremem.

Şu an annem ve babam yanımızda değil. At arabasında sadece ikimiz oturuyoruz. Bunun nedeni hediye olarak verecekleri mana taşı barındıran tacı unutmuş olmaları.

Sinirli biri olmak gerçekten zor. Eğer ailemi sevmeseydim tonla küfür edecektim.

Diana kafamı şişirmeye devam etti. Artık bayılacak bir duruma gelmişken annem ve babam geldi.

Obelia, Siodonna'ya uzak değil, sınırlar bitişik. Yolumuz fazla uzun değil. Yani katlanılabilir bir yolculuk olacak. Öyle umuyorum.

Arabacıya emir verildi. 

Böylece yolculuğumuz başlamış oldu.

🐎🚙💨

''Fufufu, geldiğiniz için çok müteşekkiriz.''

Puanım şimdiden sıfır. İmparatoriçe, fufufu, dedi. Artık kendimi senin için değil, oğlun için gelmiş olarak sayacağım.

Oğlundan da nefret ediyorum. Hepinizin canı cehenneme.

Büyükler konuşmaya başladılar. Tabii aradan 'Sikik çenenizi kapatsanız da biz uyumaya gitsek?' diyemediğim için katlanmak zorunda kaldım.

Adamım, görüyorsun ya, çok kibarım.

Nihayet İmparatoriçe ''Hizmetçiler size odanızın yolunu gösterecek. İyi geceler dilerim.'' dedi ve odalarımıza doğru yola koyulduk. Yol bir gün sürdü. Gece vakti vardık. Anastacius ve Claude şu an uyuyor. Piçlik olsun diye Anastacius'un odasına çığlık atarak girmek istedim ama korumam gereken kahrolası bir itibarım var.

Diana uykudan adam akıllı yürüyemediği için mecbur onu tutmak zorunda kaldım. Hizmetçiler ne kadar sevimli olduğumuz hakkında konuştu.

Evet sevimliyiz. Bu zaten bilindik bir şey de, yardım etmeyi düşünmez misiniz?

Düşünmediler.

Obelia'nın ana sarayındaki aşırı büyük misafir odamıza yerleştik. Bu sefer Diana ile odalarımızı ayırmışlardı. Sinirden yastığı ağzıma sokmayı düşündüm ama yapamadım. Şu an olmaz. Yorgunum. Yarın belki düşünürüm.

Kafamdan bir sürü şey geçti. Aslında çok gergindim. Kalbim çok hızlı çarpıyordu, çok düşündüm. Fakat sorunlarımın hepsini aniden sırtlanacak kadar iyi hissetmedim. Yatakta yuvarlandım.