wmmap ° two princess of the Siodonna

-13-

"Günaydın Prenses."

"Biraz daha uyusak olmaz mı?"

Dün gece yorucuydu. Bahçeyi dönüp durduk. Anastacius ve Diana bunu hazine arayışı sansa da biz Claude ile Lucas avındaydık.

Diana uyanmadı bile. Gözlerimi açmaya çalışırken uyumak için yalvardım.

"Ama Majesteleri sizi bekliyor..."

İşe yaramadı. Kalmak zorundaydık.

✥

"Dün gece geç mı yattınız?"

"Hayır."

"H-Hayır!"

Diana! Neden bu kadar belli ettin?!

Babam güldü.

"Ne yaptınız?"

"Konuştuk."

"Uyumaya çalıştık!"

Birisini Diana'yı susturmaya davet ediyorum.

Yüzü kıpkırmızı oldu ve bağırarak konuşuyordu. Tatlı bir görüntü ama lütfen sessiz kal. Ben hallediyorum.

"Anne, sen neden konuşmuyorsun?"

"Evet tatlım, bugün çok sessizsin."

Annem aniden bize baktı. Masada garip bir sessizlik oluşunca zorla gülümsedi.

"Kendimi biraz halsiz hissediyorum da..."

Siktir.

Yemeğim zaten bitmişti. Çatalımı masaya bırakıp sandalyeden indim ve babama doğru koştum.

"Uykum var baba."

Güldü ve beni kucağına aldı.

Diana da bize koştu.

"Baba! Ben de!"

Babam ikimizi de dizine oturttu. Diana da başını babamın göğsüne yaslayınca yüz yüze geldik ve kıkırdadık.

Ayağa kalktı.

"Güzel kızlarımı uyutmaya gidiyoruuum!"

Annem gergin bir şekilde güldü.

Özür dilerim anne. Ama iş işten çoktan geçmiş bile.

✥

"Hey, Daela."

Hm?

Biri beni omuzundan dürtüyor.

"Uyansana!"

Rüya mı acaba?

"Alexia!"

"NE OLDU?!"

Fırlayarak doğruldum. Dürten kişi Claude'muş.

"Acil gelmen lazım. Anastacius'a bir şey oldu. Düzeltemedim. Yardım edebilir misin?"

Aniden Anastacius'un yanına ışınlandım.

Odada tek olduğuna şükrettim. Sakin davranmaya çalışıyorum çünkü ölmeyeceğinden eminim.

Claude ben Anastacius'un yanına giderken arkamdan geldi. Manasını kontrol ettim.

Ağlarken gördüğüm kara büyü.

O zaman ne olduğunu anlayamadım. Ama şimdi anlıyorum.

✥

"Alexia, yapma."

Anastacius'a dikkatle bakan kıza söyledi.

Çünkü onun en ağır büyüsünü kullanacağını biliyordu.

"Yılanın başını küçükken ez, Claude."

Sinirli görünüyordu.

"Her yaşamımda bu orospu çocuğuyla uğraşmaktan bıktım."

Claude'a döndü.

"O yüzden şimdi bunu yapmak en iyisi olur."

Claude'un itiraz etmeye zamanı kalmadı.

Kızın elinden mavi ve mor ışıklar çıktı. Tüm oda parladı.

Hava akışından neredeyse geriye düşeceklerdi.

'Başardım!'

Alexia bilmediği bir yere düştü.

'!'

Burası ormanın ortasında bir yer, Obelia'da en sevdiği.

Geçmişte Anastacius ile çok geldiler.

"Hey! Gıdıklamayı kes! Gülmekten bebeğim düşecek!"

Kendi sesi.

Arkasına döndü.

Anastacius telaşla kızı gıdıklamayı bıraktı.

"Ne?! Ne demek bebeğimiz düşecek?! İyi misin?! Doktoru çağıracağım!"

Geçmiş yaşamından küçük ve güzel bir anı.

Ama burada daha fazla kalmak istemedi.