မိုးလင်းတော့ လစ်လပ်နေတဲ့အိပ်ရာကိုသာSingစမ်းမိတယ်
Singနိုးလာတဲ့အထိတောင်သူကမစောင့်နိုင်ဘူးလား
အိပ်ရာပေါ်ကထ ရေမိုးချိုးပြီးအဖော်မဲ့အထီးကျန်ဆန်တဲ့နေ့ရက်တစ်ရက်ကိုစတင်ရတယ်အားလုံးပြီးတော့ အခန်းထဲဝေ့ဝိုက်ကြည့်တော့စားပွဲပေါ်ကစာလေးတစ်စောင်ကိုတွေ့တယ်
"Sing အစားမှန်မှန်စားနော် မှန်မှန်လည်းအိပ် ဒီထက်ပိုပြီးပြည့်ပြည့်လေးဖြစ်စေချင်တယ် ငါကအမြန်ပြန်လာမှာမို့စောင့်နေပေးမယ်မလား အရမ်းလည်း၀မ်မနည်းပါနဲ့ ငါ့ကိုအမြဲသတိရနေနော် ငါကတော့မင်းကိုအမြဲလွမ်းနေမှာ"
Singရဲ့မျက်ရည်တွေကအတားအဆီးမရှိကျလာခဲ့တယ်
ဒါပေမယ့် Singကပြုံးနေတယ်သူများမြင်ရင်ရူးတယ်လို့ထင်နိုင်ပေမယ့်လို့ပေါ့
သူအနားမှာရှိမနေဘူးဆိုတဲ့အသိက Singကိုအစားပျက်အအိပ်ပျက်ဖို့လုံလောက်တယ်
ဒါပေမယ့်လည်းလေ Singရဲ့ချစ်သူကပြောတယ် အစားလည်းမှန်အောင်စား အိပ်ရေးလည်းမပျက်စေနဲ့တဲ့
သူ့စကားနားထောင်တဲ့အနေနဲ့ မ၀င်၀င်အောင်စားပေမယ့် အိပ်ပျော်ဖို့တော့ခက်ခဲနေတယ်
ကုတင်ပေါ်မှာအတူတူလှဲအိပ်ပြီး စကားတွေပြောခဲ့ဖူးတယ်
TVကြည့်ကြမယ်ဆိုပြီး TVဖွင့်ထားပြီးတော့လည်း နှစ်ယောက်သားစကားများငြင်းခုံကြဖူးတယ်
စားရင်းသောက်ရင်းနဲ့လည်း စကားပြောတာအရှိန်ပါပြီး ၂နာရီ၃နာရီစားမပြီးဖြစ်ခဲ့ဖူးတယ်ဘယ်နေရာကိုကြည့်မလဲ ကြည့်တဲ့နေရာမှာ အမှတ်တရတွေရှိတယ်။
အမှတ်တရတွေဆိုပြီးချန်ထားခဲ့တာမဟုတ်ပေမယ့် အမှတ်တမဲ့တွေကအမှတ်တရတွေဖြစ်လာတယ်လေ။ယောင်ချာချာနဲ့တနေ့ပြီးတနေ့ကုန်လွန်သွားခဲ့တယ်။
ကျောင်းတက်တယ်၊စာပဲဖိလုပ်တယ်၊အခုဆိုအချိန်ပိုင်းအလုပ်တွေပါလုပ်တယ်၊မင်းအကြောင်းမတွေးမိအောင်နေပေမယ့် ကံမကောင်းစွာပဲဘာလုပ်လုပ်မင်းပုံရိပ်ကအမြဲပါတယ်။မင်းထွက်သွားတာ၃လရှိပြီ။
အခုထိကိုယ်မင်းရဲ့အရိပ်အယောင်ကိုတောင်မမြင်ရဘူး။၆လရှိသွားပြီ။မိုးရာသီတောင်ရောက်နေပြီ Kitရယ်။
၁နှစ်ရှိသွားပြီKit.နွေရာသီရောက်နေပြီ။ကိုယ်မင်းကိုလိမ္မာစွာနဲ့စောင့်နေသေးတယ်။ကိုယ့်ကျောင်းတောင်ပိတ်သွားပြီလေ။
ကိုယ်စောင့်နေသေးတယ်ဆိုတာမင်းသိရဲ့လား
ကိုယ့်ဆီပြန်လာဖို့မင်းသတိမေ့နေတာများလား
ဒီနေ့လည်းအရင်နေ့တွေလိုပဲတစ်ယောက်တည်းအိမ်မှာပဲရှိဖြစ်တယ်
နဂိုကတည်းကလမ်းထွက်ရတာမကြိုက်တဲ့သူမို့ မင်းကိုအိမ်မှာပဲအချိန်ပြည့်စောင့်နေမိတယ်။အိပ်လိုက် ဖုန်းသုံးလိုက် TVကြည့်လိုက်နဲ့
ခက်လိုက်တာ ဘာပဲလုပ်နေလုပ်နေမင်းကိုပဲမြင်နေရတာပဲ။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ဒီလိုနဲ့မနက်ခင်းတစ်ခုမှာSingtoရဲ့အိမ်တံခါးလေးကိုလာပုတ်သံကြားလိုက်ရတယ်။Singဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အဝါရောင်ကြောင်ပေါက်လေးကိုတွေ့တယ်
"အိုး မင်းလေးကဘယ်ကရောက်လာတာလဲ"
ဒီနားမှာလည်းကြောင်မွေးတဲ့အိမ်တွေမရှိပါဘူး။
ကြောင်လေးကသူ့မျက်နှာကိုမျှော်လင့်ချက်တွေပြည့်နေတဲ့မျက်၀န်းဝါဝါလေးတွေနဲ့စိုက်ကြည့်လာတယ်
မြန်မြန်ကောက်ချီလိုက်ပြီးအိမ်တံခါးကိုဆွဲပိတ်လိုက်တယ်။
ဒီမှာကတိရစ္ဆာန်မွေးခွင့်မပြုဘူးလေ။ကြောင်ဝါလေးကိုချီရင်းနဲ့ကုတင်ပေါ်ထိုင်လိုက်တယ်။
"မင်းသိလား ငါ့ရဲ့ချစ်သူကလည်းအစကအဖြူရောင်အမွှေးလေးတွေရှိတဲ့ကြောင်လေးတစ်ကောင်လေ သူကငါအိမ်မှာမရှိတော့ရင် လူပုံစံပြောင်းပြီးအိမ်ထဲမှာလျှောက်သွားနေရော"ကြောင်လေးကလည်းခေါင်းလေးမော့ပြီးနားထောင်နေတယ်
"မင်းနားထောင်နေတာလား ဒါဆိုဆက်ပြောပြမယ် အဲ့လိုနဲ့ပဲသူကချစ်စရာကောင်းတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်မှန်းငါသိသွားတယ်လေ အဲ့လိုနဲ့ငါကသူ့ပုံစံအစစ်ကိုဖော်ထုတ်လိုက်တယ်လေ သူကငါ့ကိုအချိန်တွေအကြာကြီးအဖော်ပြုပေးတယ်"
နောက်ပိုင်းမှာတိမ်၀င်သွားတဲ့အသံလေးကြောင့်ကြောင်ပေါက်လေးကသူ့မျက်နှာလေးကိုမော့ကြည့်ပြီးတချက်အော်တယ်
"မင်းလေးခဏတော့နေပေးမယ်မလား"
"ညောင်..."
"ငါကသူ့ကိုစောင့်နေဦးမှာ ဘယ်နှနှစ်ကြာကြာစောင့်နေဦးမှာ"
❤️.
Momijilay
To be continued 😘