LCS 6: Mikael Hunter Salazar (Completed)

Chapter 6

EZECQUIEL didn't know that sneaking out without going back to their house was this fun. Imbes na makaramdam siya nang kaba, all she can feel was the excitement! Hindi na siya nag-abala na mag empake ng damit. Mikael assured her that he'll buy her a lot of clothes.

Kampante siyang naglalakad sa daan. Hindi siya dumaan sa hagdanan pababa sa kwarto ng mga maid. Delikado at baka pati sila ay madamay sa kagagahan niya.

"They will surely find me tomorrow..." she whispered to herself as she walked slowly and kicking the small stones. Ezecquiel smiled bitterly.

Of course, hahanapin siya ng mga ito. Sino ang gagamitin ng Daddy at kapatid niya para tuloy tuloy ang panalo ng lampa niyang kapatid sa pagkakarera? Sino na gagamitin ng mommy niya para sa mga charity works kuno nito? Sino ang ihaharap ng mommy niya sa mga media as a proof that the Mayor's wife raised a lovely daughter? For sure her Amiga's will bugged her if they found out that she's missing, they're so fond of her, after all.

"You look happy and sad at the same time."

Umangat ang ulo ni Ezecquiel nang marinig ang baritonong boses ni Mikael. He was smiling at her warmly and spread his arms. Ezecquiel chuckled and run towards him. Agad niya itong niyakap.

"Let's go to my friends house first." inakbayan siya ni Mikael at iginiya sa sasakyan nito. "Kumain ka na ba?" he asked while putting her seatbelt on.

"Oo." she replied.

Mikael grinned mischievously. "Sana all."

Nagsalubong ang kilay ni Ezecquiel at agad tinampal ang balikat ni Mikael. "Bakit hindi ka kumain?!" singhal niya.

"Babe, I was waiting for you. Malay ko ba na magtatagal ka sa inyo? Chichibog ka pala di ka man lang nag-abalang mag text." pabalang na sagot nito sa kanya. Tumalim ang tingin ni Ezecquiel kay Mikael.

While the man in front of her just smirk playfully at her and pinch her chin. "Galit ka na niyan?"

Hindi kayang panatilihin ni Ezecquiel ang galit galitan na mukha niya. Lalo na at hindi mabura ang pag ngisi sa labi ni Mikael habang nakatingin sa kanya.

"Smile babe. Hindi bagay sayo ang naka simangot." he said and leaned forward to kiss her lips. It was just a peck but the butterflies in her stomach rumbled. A soft kiss that send her heart into frenzy.

Ezecquiel rolled her eyes and chose to stay silent. Isa pa, ninamnam niya pa ang kilig na nararamdaman niya nang halikan siya ni Mikael sa labi. She wants more, but she needs to consider their situation too. Sa simpling halik nito sa kanya, nawala na sa utak niya na tumatakas pala siya sa mga magulang niya. At hindi pa kumakain ang baliw na kasama niya.

Hawak hawak ni Mikael ang kamay niya habang prente itong nagmamaneho, at paminsan minsan ay hinahalikan ang likuran ng palad niya. At sa tuwing ginagawa nito 'yon, nag-iiwas ng tingin si Ezecquiel. Hindi niya mapigilan ang mapa ngisi sa simpling paglalambing nito sa kanya.

And she was never expecting that Mikael would be like this.

Ezecquiel looked at Mikael when they entered a subdivision. The village is cozy, naglalaban sa ganda at laki ang mga bahay na nadadaanan nila. But one house caught her attention, more like a mansion na may mataas na pader kumpara sa mga ibang bahay na nadaanan nila.

Nauna nang bumaba si Mikael sa sasakyan pagtapos ay umikot para pag buksan siya. She smiled as he intertwined their hands again. Hinila siya ni Mikael sa isang bahay na malapit sa mansyon na naka kuha sa atensyon niya, she was fascinated by the house design that she can't take her eyes off.