"Hyung." dedi Taehyung çimlerde uzanıp bulutları izlerken. Yoonginin ağzından 'hm' sesi çıktığında merakla konuştu "Büyüyünce ne olacaksın?"
Yoongi yavaşça Taehyung'un yanına yattı. Diğerinin aksine o bulutları değil küçüğünün yüzünü izliyordu. Bir süre duraksadıktan sonra yutkundu. "Ne olursam olayım." dedi ve ekledi "Seninle olacağım." Taehyung'un yüzü hafif pembeleşirken kafasını yanına çevirmesiyle Yoongi'nin derin bakışlarıyla buluştu gözleri. Ne kadar süre öylece durduklarını ikisi de bilmiyordu.
Yoongi elini kaldırıp Taehyung'un yumuşak saçlarını okşadığında kendine geldi Taehyung. "Gitmeyeceksin değil mi?" diye sordu merakla. 'Gitme' diyordu gözleriyle Yoongiye. Yoongi elini yavaş hareketlerle karşısındakinin yüzüne indirdi. Baş parmağıyla akan göz yaşını sildiğinde anlamıştı Taehyung ağladığını. "Gitmeyeceğim Taehyung." dedi ciddiyetle.
Taehyung'un dudakları hafifçe kıvrıldı yukarıya doğru. Güven vericiydi Yoongi'nin sesi. "Tanrının beni sevmediğini düşünürdüm." dedi. Bu cümlenin devamının olduğunu biliyordu Yoongi. Taehyung'un alnına düşen saçlarını eliyle geriye doğru tarayıp ilgili bir biçimde baktı gözlerine. Taehyung devam etti "Ama sanırım Tanrı beni seviyor."
Gülümsedi Yoongi tanrının Taehyung'u ne kadar çok sevdiğini en iyi kendisi bilebilirdi. Zira tanrı Taehyung'a bir hak daha vermişti. Gerçi verilen hak Yoongi için de olabilirdi. Veya her ikisi için. Kim bilir tanrının işi değil mi?
"Tanrı seni seviyor Taehyung. Benim burada olmam kanıtı. Tanrının en sevdiği yaratılanlardansın sen." dedi karşısındakinin kendisini anlayamayacağını bildiği halde. Düşündüğü gibi de oldu anlamadığını belli eden sesler çıkardı Taehyung. Yoongi ise güven verici bir şekilde gülümseyip yanaştı küçük çocuğun yanına. Kollarını bedenine sarıp iyice bastırdı kendisine.
"Sen tanrının bana verdiği en güzel hediyesin." dedi saçlarına minik öpücükler kondururken. Taehyung konuşmayıp sarılışına karşılık vermeyi seçti. İlk defa görüyordu Yoongi'nin bu kadar duygusal olduğunu. Özlem doluydu dokunuşları. Ayrıca kaybedilen bir şeyi bulmuş olmanın huzuru vardı bakışlarında. Hem özür diliyor gibiydi hem de teşekkür ediyor gibi. Bunların hepsini tek bir kelime etmeden bile hissettiriyordu Taehyung'a.
O gün saatlerce aynı şekilde susarak konuştular. Kimsenin bilemeyeceği bir dilde, kimsenin anlayamayacağı hislerle.
.
.
.
