KANKALAR ARASINDA

BÖLÜM 9

             Kahvaltıda müthiş olmuş.Kuzen ya sen birtanesin.Betül ile ben kahvaltımızı yaptıktan sonra odama gidip giyindik.Sinan da sofrayı topluyordu.Hamarat çocuk.Odun olmasına rağmen seviyorum.

Betül benim saçımı maşa yaparken de bende tabletten kıyafetlere bakıyordum.Saçım bittiğinde ise bende onunkini tost yaptım.Çok güzel olmuştuk.Şimdi sıra giyinmekte.Dolabı açtığımda gözüme ilk çarpan kırmızı kolsuz mini elbiseydi.Betül ise kot yırtmalı kapri üstüne siyah kolsuz badimi giymişti.Altına siyah topuklu ayakkabımı giydim,Betül de siyah topuklu ayakkabı giydi.Yeni aldığım deri çantayı Betül taktı.Baya güzel olmuştu.Bende el çantası aldım ve takılarımızı taktıktan sonra aşağı bizimkilerin yanına gittik.Betül'ün aklında bir plan var.Onu denicez.

-Ooo bayanlar çok şık olmuşsunuz.(Sinan ve Emir)
-Teşekkürler..(Betül ve Ben )
-Eee böyle nereye gidiyorsunuz ? (Emir)
-Süpriz.Siz daha hazırlanmadınız mı ya ? (Betül)
-Tamam tamam bekleyin.(Emir)
-Arabayı ben kullanıcam.(Betül)
-Tamam (Emir)

Onlar da hazırlandıktan sonra arabayı otoparktan aldık.En önde Betül ve Emir.Arka da Sinan ve ben.Gözlerini benden alamıyordu.Ben de ona umursamaz şekilde bir bakış attım.Sonra telefonuma mesaj gelmişti.
'Neden böyle yapıyorsun ?Üzülüyorum bak.Sana bir süprizim var '

Cevap olarakta Sinan'a bakarak gülümsedim.

Sonun da arabadan inebildik.Geldiğimiz yer Betül'ün halasının cafesiydi.En üst kata çıktık.Çatı katı da boştu.Betül önceden çatı katını hazırlamıştı.Emir'in doğum gününü kutlucaktık.Emir'in gözlerini kapatıp yukarıya çıkmasına yardım ettik.Pastanın olduğu yere ilerleyince Sinan da mumları yaktı.Gözünü açtıktan sonra çok şaşırmış haldeydi.İçinden bir dilek tutmasını istedik.Mumları üfledi , hediyelerini verdik, hepimize tek tek sarıldı.Canım kuzenim ya....

Sinan'da bana hediye almış.Süprizim var dediği de ikimizin fotoğrafı vardı eskilerden.Saate o fotoğrafı koydutturmuş.İkimizinde aynı saatleri.
-Bu ne demek oluyor şimdi ?
-Esra sana aşığım.Kaç kere dememi istiyorsun.Diğer kızlar umrumda bile değil.
-Yaa tabi canım belli oluyor.Al saatini.!
-Esra bunu takıcaksın!
-Zorlamı ?
-Evet , zorla..

İstemez bir şekilde nefretle bakarak koluma taktım.Aslında çok güzel ama ona sinirliyim.Daha sinirim geçmedi.

Pasta harikaydı.Bitirinceye kadar bi güzel yedik.Etrafı topladıktan sonra Betül halasının yanına indi,Emir ise arabayı almak için park ettiğimiz yere indi.Sinan ve ben çatı katında kalmıştık.

Yerdeki minderlerde oturuyordum.Arkadan  Sinan'ın ayak sesleri duyuluyordu.Sanırım bana yaklaşıyodu.Yine ne dicek.Aptal çocuk.

-Esra!
-Sinan!
-Yapmasana böyle güzelim...
-Ne yapıyormuşum?
-Sinirin hala geçmedi mi ?
-Sence ?
-Hayır demi ?
-Aynen bay çok bilmiş.!.
-Özür dilerim bitanem lütfen barışalım!
-Bitanem?
-Pardon çıkmıyoduk demi?
-Aynen arkadaşım.
-Hayalimin gerçekleşmesi için hayalimdeki prensesim olurmusun?

Dedi bana sarılarak.Hemende ona karşı yumuşayıverdim.Seviyom ya öküz falan ama iyi çocuk.Şimdi bu fırsat bir daha ayağıma da gelmez kabul edeyim yani.

-Hayalimde ki  beni bırakmayan prensim olursan Evet.!
-Yani Evet.Olurum tabiki.
-Seni seviyorum.
-Bende bitanem

Barıştığımıza göre aşağı inebiliriz.Elimden tutarak aşağı indik.Betül ve Emir görünce şok oldular.'Hayırlı olsun,mutluluklar..'demelerinden sonra arabaya bindik.Betül bana herşeyi en baştan anlatıcaksın bakışı attı.Bende onaylamak anlamında kafamı salladım.

Herkes evlere dağıldı.Emir haftaya gidicekti.Gidiceği için üzülmüştüm.Her neyse belki buraya taşınırlar.Karşı ev boş.

Üstümü değiştirdim ve uyumaya çalıştım.Mutluluktan her ne kadar uyuyabildiysem işte....