მ.ლი– უნდათ რომ ლაივში გახვიდე და გაეცნო...
– ვალდებული არვარ ვიღაცის სურვილები ვასრულო...
მ.ლი– ისინი ფანები არიან...
– მათი და არა ჩემი... ჩემს მოვალეობაში არ შედის მათი ფანების მსახურება...
ჯკ– ჯივუნ დაუკვირდი რასაც ამბობ...
– ვუკვირდები და ამიტომაც ვამბობ... არ გავალ ლაივში...
მ.ჯო‐ სერიოზული შიფები იდება უკვე შენსა და ჯონგუკზე...
– ასე უცბად?... კარგით რაა... ისინი თავისი ფანტაზიით ცდილობენ ააწყონ არარსებული ფაქტორები რაც რეალური არასდროს იქნება... გათამამებული ბავშვები არიან... დაგენიძლავებით 14 წელს ზემოთ არიქნებიან...
შუგა– მაგით რისი თქმა გინდა... ზედმეტები ნუ მოგდის... რა უფლებით უწოდებ არმის გათამამებულ ბავშვებს...
– ზუსტად ავღნიშნე... შენ კარგად იცი რატომაც არ მინდა ხალხში გარევა მითუმეტეს ამ გზით... და თანაც რატო ითხოვენ ჩემს გამოჩენას... შეეგუონ იმას რაც არის... ფანტაზიორები... ჩემს ოთახში მივდივარ და არ შემაწუხოთ ამ საკითხთან დაკავშირებით...
მ.ჯო– ხვალამდე დრო გაქვს‐ წამოსულს უკნიდან მომაძახა...
ოთახშე შევედი და კარი რაც შემეძლო ხმაურიანად მივაჯახუნე ნივთები გაბრაზებულმა მივყარე და საწოლზე მძიმედ დავჯექი... შუგაზე ისე ვიყავი გაბრაზებული... ცხელ გულზე მისი ნომერი ტელეფონიდან წავშალე... საერთო ჩათიდანაც გამოვედი... ვიცი ყველაზე ბანძი საქციელია რაც გავაკეთე მაგრამ როდესაც იმ ადამიანს ვერ ხედავ რომელმაც გაგაბრაზა და მასზე ვერ იყრი ჯავრს... იძულებული ხდები მასთან არსებული ყველაფერი გააქრო... აი ასე გავბრაზდი ზუსტად... შუგამ იცის რო ბევრ ხალხში გამოჩენის მეშინია... მითუმეტეს კამერების მხრივ... მოყოლა მეზარება მარა მაინც გეტყვით... იმ პერიოდში როდესაც პატარა ვიყავი... დაახლოებით 4-5 წლის ვიქნებოდი... არასრული პოლიტიკის გამო ჩვენს ქალაქში აქციებს აწყობდნენ... ადამიანი რომელიც კამერებში ხშირად ჩნდებოდა ხოლმე და ისიც იმიტომ რომ ხალხი ითხოვდა... საზიზღარი არაამყვეყნიური ხალხი მას ძალიან ცუდად მოექცა... ხალხი თავისი მოსაქმებულის დასაფარად ამ კაცს იყენებდნენ და საბოლოოდ ისე მოხდა რო მიტინგზევე გაასხმევინეს ტვინი... ამ ყველაფერს კი მეც ვუყურებდი... რა საოცარი ადამიანი ვარ ყველაფერი უბედურება ჩემზეა დაწერილი... ამის შემდეგ გამიჩნდა შიშები რო თუ ბევრ ადამიანს ვენდობოდი შეიძლება მოვეკალი... ან საერთოდ თუ ცნობილი ვიქნებოდი და ხალხსიგამო რამეს გავაკეთებდი მეგონა ჩამომახრჩობდნენ... ამიტომაც ვიკავებდი თავს... ვიცი იფიქრებს ეგ რა სისულელეაო მაგრამ დამიჯერეთ... ბავშვობიდან თავს ვაჯერებდი და საბოლოოდ იმ შედეგამდე მივედი რო შიში გამიჩნდა... მეც ადამიანი ვარ🙂...
