His Denial (Swayed Series #1)

SC: Giving Birth

Rachel woke up with abdominal cramps. Her due date is one week from now, so she didn't expect to give birth today.

Mahinahon siyang bumaba ng kama at naglakad lakad sa loob ng kwarto habang hinihimas ang tiyan. Nahihiya siyang gisingin ang asawa at alam niyang pagod ito at saglit lang ang naging tulog nito dahil sa tambak na trabaho.

Tiningnan niya ang wall clock na nakasabit at nakitang alas dos pa lang ng madaling araw.

Nang tumigil sa paghilab ang kanyang tiyan ay kaagad niyang inilabas ang mga naka-reading gamit niya at ng baby.

Nang masigurong walang nakalimutan ay kaagad siyang lumabas ng kwarto nila ni Cevon, bitbit ang bag na naglalaman ng damit nilang mag-ina ay maingat siyang bumaba ng hagdan at nagtungo sa sala.

Isa lang ang taong hindi siya nahihiyang isturbuhin at bulabugin ito kahit madaling araw, lalo na at madalas din naman din nitong gawin sa kanya. Tinawagan niya ang kuya Reagan niya para magpasundo patungong ospital, naka ilang ring lang at antok na antok naman nitong sinagot.

"Kung bumabawi kaman sa pang-iisturbo ko sa inyo ni Cevon, bawing bawi ka na lil sis" kahit hindi niya ito nakikita ay alam niyang magkasalubong ang kilay nito ngayon at nakasimangot.

"Kuya, i need to go to the hospital." ani niya at napapikit muli ng bigla na namang humilab ang tiyan niya.

"Why?" Bakas ang pagtataka at pangamba sa boses nito. "Is the baby coming out?" Tarantang tanong nito.

Kung hindi lang talaga sumasakit ang tiyan niya ay kanina niya pa ito pinagtawanan.

She gasp when her water broke and she feel excruciating pain.

"Nasaan si Cevon? Teka tatawagin ko si jess. Bakit pa kasi ako pinatulog sa guest room," Ng namatay ang tawag ay agaran niyang kinuha ang bag na inilagay niya kanina sa sofa saka  lumabas ng bahay nila ni Cevon.

Bago nawala ang kuya niya kanina sa telepono ay narinig niya itong natulog sa guest room, siguro nag-away na naman ito at si jess at ang kaibigan niya parati ang nasusunod kaya outside de kulambo palagi ang kuya niya. Buti nga rito at palagi silang iniisturbo ni Cevon.

Maya maya lang ay huminto ang Fortuner ng kuya niya sa harap niya at lumabas kuya niya at si jess.

"Are you okay?" Tanong kaagad ng kuya niya ng makalapit ito sa kanya.

"Tumigil ka nga kakatanong! kita mo ng namimilipit na sa sakit ang kapatid mo." Pangaral ni jess sa kapatid niya saka ito bumaling sa kanya.

"Akin na ang bag mo, chel." Agad niyang inabot rito ang bag niya.

"Salamat jess, kuya." Aniya.

"Ikaw," turo ni jess sa kuya Reagan niya. "Ako na ang bahala sa bag ni Rachel, alalayan mo siyang makapasok ng sasakyan."

Ilang minuto lang yata ang naging byahe patungo sa hospital dahil sa sobrang bilis ng pagpapatakbo ng sasakyan ng kuya habang inaaliw naman siya ni jess sa pagtatanong ng gusto niyang ipangalan sa anak niya.

"Ayaw mo ba talagang gisingin ko ang asawa mo para papuntahin rito? Karapatan niyang makita ka at ang anak niyo." Umiling siya sa kuya niya habang hawak niya ang kamay nito at nakahiga naman siya sa hospital bed na itinutulak ng mga nurse at kuya niya patungong emergency room.

"Pagod 'yon at wala pa sa isang oras ang naging tulog niya. Balitaan mo nalang siya pagnakauwi ka, o 'di kaya paghinanap niya ako sa inyo." I give reassuring smile to my brother before the door of the emergency room close.

Sa wakas mahahawakan na din kita Louis Antonio.

Grabe ang kaba ni Cevon ng magising at wala na ang asawa niya, ilang beses niyang sinuyod ang buong bahay nila at ni anino ng asawa ay hindi niya man lang nakita.

Nangangamba siyang baka napahamak na ito o hindi kaya ay may masama ng nangyari rito, buntis pa naman ang asawa niya kaya hindi niya mapigilang hindi mangamba kung ano na ang nangyari rito.

Ng tingnan niya ang wall clock na nakasabit sa dingding ay nakita niyang alas singko na ng umaga, nag-uumpisa narin magpakita ang haring araw.

Palakad lakad rin siya at hindi alam ang gagawin o sino ba ang una niyang tawagan para hanapin ang asawa. Pagdating sa kaligtasan ni Rachel at ng magiging anak nila ay nawawala siya sa sariling katinuan, ni hindi siya makapag-isip ng dapat na gawin.

Nangangamba rin siyang baka maulit muli ang nangyaring pangingidnap sa asawa niya.

Lumipad ang tingin niya sa pintuan ng bahay nila ng bumukas ito at pumasok ang makukulit niyang kaibigan, ang nakapag pakunot-nuo pa sa kanya ay ang hawak ng mga itong cake, balloons at birthday popper na agad na ipinutok ni Carl at dwayne.

Hawak naman ni Zeus at Greg ang cake na may nakasulat na "Congrats Daddy" at balloons naman ang hawak ni Anthony at Zeke.

"Bat ayaw maputok nito?" Iritadong tanong ni Carl sa popper na hawak nito at patuloy nitong sinusubukan paputukin 'yon.

"Abnoy ka ba? That's not the proper way to use that popper!" Inis na ani ni Dwayne saka inagaw na kay Carl ang poppers at ito na mismo ang nagpaputok nun at nakaharap pa mismo kay Carl.

Ang ending ay naghabulan ang dalawang abnoy sa bahay niya. Si Carl na hinahabol si Dwayne habang tinatanggal nito ang mga makukulay na confetti na lumabas sa popper kanina.

Umiling iling siya sa ginawa ng dalawa saka binalingan ang mga natitirang matino niyang kaibigan.

"Late naman yata ang pagco-congrast niyo sa akin, manganganak na nga ang asawa ko!" Aniya sa mga kaibigan.

"Exactly! Nanganak na nga ang asawa mo kaya ka namin kino-congratulate." Si Zeke.

Hindi niya alam ang magiging reaksyon niya magiging masaya ba siya o hihimatayin siya sa gulat.

Ang asawa niya nanganak na, ng hindi niya alam.

Wala siyang kaalam-alam

"Bakit hindi mo ako ginising? Para akong hihimatayin sa takot ng magising akong wala ka ni hindi kita makita sa loob ng bahay." Hawak niya ang kamay ng asawa niya at pinatakan ito ng mumunting halik.

Ng marinig niya ang balitang nanganak na ang asawa niya ay agad siyang nagpahatid sa mga kaibigan niya sa hospital kung nasaan ang asawa niya. Dahil kung siya lang ay baka nahimatay na siya sa daan, ni hindi niya mailakad ang mga paa ng hindi ito nanginginig.

"Wala kang sapat na tulog dahil sa trabaho at pag-aasikaso sa akin, magmula pa ng maglihi ako at mahirapan sa paglalakad pananakit ng likod ko. Nakaka-guilty rin na gisingin ka at sobrang himbing ng tulog mo at saka.... A-ayaw kong nandito ka habang nanganganak ako, baka mamura kita sa sakit."

Nawala ang munting tampo at inis niya sa asawa sa hindi nito pag-gising sa kanya para sabihin manganganak na ito dahil sa naging paliwanag nito.

He kissed his wife forehead and caress her hair. "I love you, hon till eternity." Madamdaming aniya saka pinatakan ng mabilis na halik ang labi nito.

"I love you, too." Anito.

Sabay nilang tiningnan ang pintuan ng bumukas ito at pumasok si Jess at Reagan na tulak tulak ang cart kung nasaan ang anak.

Ang anak niya.

Punong puno ng saya ang puso niya, na hindi niya maipaliwanag ang sayang nararamdaman ng masilayan ang sariling anak.

Akala niya nuon masaya na ang makuha niya lahat ng gusto niya mapa-babae, sasakyan, yaman at iba pa, hindi niya akalaing mas may i-sasaya pa pala siya. Sayang ayaw niyang mawala sa kanya, sayang hindi niya akalaing dadating sa buhay niya.

Maingat na ibinigay ni Jess ang anak niya sa bisig ng asawa niya.

They gasp when his son smile in his wife arms. A tear of joy escape his eye's and before he could wipe his tears away, Reagan saw it and smirk at him as if mocking him for crying like a gay.

Seeing his wife tears of joy and his son smiling makes him so happy. A happiness that cannot buy by money, a happiness that cannot be replaced by anything nor anyone.

His wife Rachel Villanueva-Bustamante and his son Luis Antonio Villanueva-Bustamante, the love of his life, his treasure.

>>>>>Grammatical and typos are present. Be with me and enjoy this Sc next Sc will be the life of having a child and many more....