Story of JILA

Deel 1 : De ruzie

Mila zat op een bankje in Park Spoor Noord. Ze had met Trisha afgesproken, maar die kwam zoals gewoonlijk niet op tijd opdagen. Veel maakte het haar eigenlijk niet uit, ze zat met andere dingen in haar hoofd : Jonas. Ze kon hem maar niet uit haar hoofd zetten. Jonas was al een week boos op haar, maar ze begreep niet waarom. Ze zocht naar een manier om het goed te maken met hem, maar haar inspiratie wilde precies niet meewerken vandaag. Ze miste hem echt ! Plots zag ze Jonas in de verte staan. Ze had zin om weg te rennen, maar haar lichaam bleef zitten op de bank waar ze al een halfuur zat. Een paar seconden later stond hij voor haar neus. "Hey Mila.", zei hij. Ze was verbaasd dat hij naar haar toe was gekomen. "Je was niet thuis, dus ik dacht wel dat ik je hier zou vinden.". Mila keek hem verbaasd aan. Jonas zette zich naast haar neer. "Ik moet je iets zeggen... Het spijt me echt ontzettend hard dat ik zo grof tegen je deed. Ik wist gewoon niet wat ik moest doen na wat er met Brandon is gebeurd.". Mila keek hem aan, maar zei niks. "Zou je me kunnen vergeven ? Alsjeblieft ?", smeekte hij bijna. "Misschien", zei ze plagend. Hij was best wel schattig zo. "Wacht !", zei hij. Jonas haalde zijn gitaar boven en begon te spelen. Mila begon spontaan te glimlachen. Ze werd altijd vrolijk van Jonas' gitaarspel. Hij speelde altijd vol passie en dat vond ze echt indrukwekkend. "Wat is dat voor liedje ?", vroeg Mila. "Oh, zelf geschreven ... voor ... jou.", antwoordde hij verlegen. Mila wist even niet wat zeggen. "Vind je het mooi ?". "Ik vind het ... prachtig !", zei ze. Jonas glimlachte alleen maar. Toen speelde hij het allerlaatste liedje dat hij voor haar schreef. Deze keer zong hij er ook bij. Mila keek hem aan en smolt helemaal weg. De zon scheen recht op zijn gezicht, wat hem nog mooier maakte dan gewoonlijk. Mila kon alleen maar lachen. Jonas speelde zijn laatste noot. "Waauw, dat was echt super lief!". Mila schoof wat dichter naar hem toe en gooide zich in zijn armen. Zo bleven ze een paar minuten zitten, tot Mila haar telefoon plots afging. Het was een sms van Trisha: "Mila waar zit je ? Ik wacht al 20 minuten bij het skatepark!". Mila stond op, "Sorry, ik moet gaan.". "Mila, wacht ! Is alles nu weer goed tussen ons ?" . "Euhm, ja." . "En ... Brandon ?" vroeg hij aarzelend. "Brandon en ik ... dat stelde niks voor. Het is een toffe gast, maar ..." . Jij bent veel leuker wilde ze zeggen, maar het kwam er niet uit. Ze besloot dan maar om hem een snelle kus op de wang te geven en liep dan vlug weg naar Trisha. Jonas keek even voor zich uit met de breedste glimlach die hij ooit heeft gehad, nam zijn gitaar en vertrok blij naar huis.