Story of JILA

Deel 8 : De geest

Mila opende haar ogen. Ze zag Jonas naast haar liggen, glimlachte breed en ging dan weer dicht tegen hem aan liggen. Even later werd ook Jonas wakker. "Mila, slaap je nog ?", vroeg hij zacht. "Mmmh", antwoordde ze. Hij veegde de pluk haar van voor haar gezicht, "Kom, we moeten opstaan. We hebben zometeen repetitie.". "Nog eventjes.",zei ze bijna smekend. Ze lag zo goed naast hem. Jonas moest toegeven dat hij ook niets liever wilde dan hier met haar te blijven liggen en sloeg zijn arm om haar heen. "Nog heel eventjes dan.".

Een klein uur later waren ze op weg naar het DAM. Daar hadden ze met z'n vijven afgesproken om te repeteren voor de reeks concerten die ze deze zomer zouden spelen. Jonas had Mila rond haar middel vast. Toen hij Jimmy zag staan, liet hij haar los. "Hey Jimster, is de rest er nog niet ?", net op dat moment kwam Charlie aangehuppeld. "Goeiemorgen bevers!", riep ze vrolijk. "Goeiemorgen, Charles.", antwoordde Jimmy. Mila nam subtiel Jonas' hand vast. Ze kon hem gewoon niet meer loslaten. Ze was zo ontzettend verliefd op hem. Ze haakte haar vingers in de zijne en Jonas wreef met z'n duim over de rug van haar hand. Mila smolt helemaal. "Alles goed met jullie ?", vroeg Charlie terwijl ze Mila en Jonas aanstaarde. Eigenlijk wilde ze alleen weten hoe het nu tussen hen zat. Voor ze konden antwoorden kwam Charlie's volgende vraag al. "Seg, die beverpootjes.", zei ze terwijl ze naar hun handen keek. "Betekent dat dat jullie nu een koppeltje zijn ?", vroeg ze enthousiast. Een beetje geschrokken lieten ze elkaars handen los. Ze keken elkaar in de ogen en schoten in de lach. "Kabonga ! Ik wist wel dat het ervan zou komen.", riep Charlie vrolijk. Ze hadden het er eigenlijk nog niet over gehad of ze nu officieel een koppeltje waren, maar aangezien die kus en alles wat er de afgelopen dagen gebeurd was voor hen allebei goed voelde hadden ze allebei aangenomen van wel. Alex kwam aangelopen. "Wat is er aan de hand ?", vroeg hij verbaasd. "Nou, Mila en Jonas die zijn nu een koppeltje.", zei Jimmy trots. Hij was blij dat z'n beste vriend er eindelijk in geslaagd was om Mila voor zich te winnen. "Super. Kom we gaan repeteren.", zei Alex blij.

Mila was blij dat ze bij haar vrienden was, zo kon ze eventjes vergeten wat haar straks te wachten stond. Jonas had agent Frank gebeld om te vragen of ze haar vader konden bezoeken. Straks gingen ze al naar hem toe. Ze plaatste zich achter haar microfoon. Mila kreeg het moeilijk en ademde zwaar. Ze keek Jonas bang aan, maar die begreep helemaal niet wat er aan de hand was. De muziek begon, maar tekst kwam er niet. Mila kreeg geen noot uit haar keel. "Mila, zing dan !", riep Alex een beetje geërgerd. Mila liep de kelder uit. "Milaaaa",riep Charlie bezorgd. Jonas legde zijn gitaar meteen aan de kant en liep achter haar aan. "Mila, wat is er ?". Mila's hoofd draaide, ze moest gaan zitten. Jonas zette zich naast haar neer. Hij nam Mila vast en wreef over haar rug om haar te kalmeren. "Rustig Mila. Wat scheelt er ?". Jonas had wel zo'n vermoeden dat het iets te maken had met haar vader en zingen, al dacht hij al lang dat ze daar overheen was. "De geesten. Het leek wel of ze contact probeerde te maken met mij.". "Waarom zouden ze dat doen ?". "Het leek wel of.. of het de geest.. van mijn mama was.", Mila geloofde zelf amper wat ze zei. "Je moeder.. waarom zou die nu plots contact met je willen maken ?". "Geen idee, maar het heeft vast iets te maken met het feit dat ik straks m'n vader terugzie.", antwoordde ze vastberaden. "Kom, we gaan terug naar de kelder. Ik moet weten wat hier aan de hand is.". Mila stond recht en Jonas liep haar achterna. "Gaat het wel ?", vroeg Charlie. "Jaja, niks aan de hand.", zei Mila vrolijk. Charlie glimlachte naar Jonas, hij had er waarschijnlijk voor gezorgd dat ze zich meteen beter voelde. Iedereen nam weer plaats en de muziek begon. Deze keer zong Mila wel.

Alles is stil.
Alles is voorbij.
Nee er is geen morgen meer.
Voor jou en niet voor mij.

Plots begon er een heel ander nummer. Iets wat ze nog nooit gehoord hadden. "Wat is dit ?", vroeg Jimmy een beetje in paniek. Er ging een heel raar gevoel door Mila's lichaam en ze beefde helemaal. Zij kende dit nummer wel. De eerste woorden kwamen als vanzelf uit haar mond.

Jij en ik hier samen.
Onze eerste dans.
'T is vast niet voor altijd.
Maar geef het toch een kans.

Precies wat ze dacht. Dit nummer was van haar vader. Hij zong het altijd voor haar moeder toen zij nog heel klein was. Het was haar lievelingsnummer. Ze bedacht zich dat het zeker de geest van haar moeder was die de Freebirds gevraagd had zijn nummer te spelen. Maar wat bedoelde ze hiermee ? Wat wilde Mila's moeder haar lieve dochter meegeven voor ze haar vader na jaren eindelijk terug zou zien ?

De muziek stopte. Mila trilde helemaal. Tranen stroomde langs haar wangen. Weer liep ze de kelder uit. "Laat mij gerust. Ik moet nu alleen zijn.", riep ze nog. "Zo, wat heeft die vandaag ?". Het enige antwoord dat Alex kreeg was een boze blik van Jonas.