Story of JILA

Deel 11: Voor altijd

Mila draait zich om en kijkt met een verbaasde blik naar Jonas. Jonas plaatste zijn gitaar weer op de houder en ging in de zetel zitten, gevolgd door Mila. "Wat betekent dit nu weer?", zei Mila. "Euh, ze hadden het over sleutel tot het eeuwige geluk.". "Ook over een kus en een boom ofzo", vulde Mila hem aan terwijl ze verleidelijk naar hem keek. Jonas bloosde, staarde even in haar mooie ogen en gaf haar dan een zacht kusje op haar lippen. "Bedoelen ze zoiets?", zei Jonas met een glimlach. Mila lachte terug. "Ik geraak echt niet wijs uit die tekst.", zei Mila teleurgesteld. "Ik ook niet. Het is laat. Laten we er een nachtje over slapen. Wie weet lukt het morgen beter.", stelde Jonas voor. Mila knikte kort en verliet samen met hem het DAM. "Jonas ? Mag ik bij jou blijven ?", vroeg ze zacht. Afgelopen nacht was verschrikkelijk geweest. Na dat hele gedoe rond haar ouders had ze echt geen zin om alleen te zijn. "Natuurlijk.". Jonas nam haar hand vast en samen liepen ze naar zijn huis.

Jonas werd wakker van zijn wekker. Mila lag dicht tegen hem aan, maar leek niet wakker te worden van het geluid. Voorzichtig drukte hij een kusje op haar wang. "Mila, opstaan. Straks komen we nog te laat op school.", fluisterde hij in haar oor. Rustig opende Mila haar ogen. Ze glimlachte breed toen ze zag wie er naast haar lag. "Goeiemorgen", zei ze vrolijk. Ze was zo gelukkig. Door hem. Ze had ook zoveel beter geslapen. Ze wenste dat ze deze nacht elke nacht kon overdoen. "Ik ga alvast het ontbijt klaarmaken. Maak jij je maar rustig klaar.", zei Jonas lief. Een paar minuten later stond Jonas weer in de kamer. "Klaar om lekker te ontbijten?", vroeg hij. Mila knikte. Jonas trok snel zijn jeansbroek, T-shirt en hemd aan en ging dan mee aan tafel zitten. Snel smulde ze hun ontbijt naar binnen en vertrokken naar school.

Hun eerste twee lesuren waren voorbij. Mila had twee uur intensief gedanst en was best moe. Jonas was onderweg naar de balletzaal, toen hij Alex en Jimmy tegenkwam. "Guys, Charlie vroeg zich af wanneer we nog eens gingen repeteren.", zei Alex. "Vanmiddag ?", stelde Jonas voor. "Oké.". Mila kwam net naar buiten. "Zo, jij ziet er moe uit.", merkte Jonas op. "Ben ik ook.", lachte Mila terug. Ze liepen samen naar het drankautomaat. "Ik heb tijdens de les nog eens naar die tekst gekeken, maar ik snap nog steeds niet wat ze willen zeggen.", zei Jonas. Teleurgesteld keek Mila naar de grond. "Hé, we geraken er wel aan uit.", zei hij en gaf haar een kusje op haar hoofd. De bel ging. Ze gingen elk weer een andere kant op. "Oh ja, vanmiddag repeteren we.", zei Jonas nog snel.

De lessen waren afgelopen. De vijf bevers slopen de kelder in. "Oké, dit is de setlist voor ons concert van volgende week.", zei Jimmy terwijl hij een blad in lucht hield. "Zullen we dan maar beginnen ?", stelde Charlie voor. Ze gingen elk achter hun instrument staan. Ze begonnen met 'Gillende gitaren', waar ze elk concert mee openden. Het voelde nog steeds vreemd dat ze nu helemaal alleen konden spelen, zonder geesten. Daarna gingen ze over naar 'Help Mij'. Maar toen gebeurde er iets wat niemand had verwacht. De geesten namen het weer van hen over. Allemaal begonnen ze iets totaal anders te spelen dan de noten van 'Help Mij', iets wat ze nog nooit eerder hadden gehoord.

Lente lente in mijn hart en in mijn hele lijf
Lente lente denk maar niet dat ik nog binnen blijf
Lente lente alles is zo fruitig en zo blij
Vier de lente mee met mij

Het gras is groener nog dan groen
Ik weet al wat ik nu ga doen
Jouw naam en mijn naam in een boomstam krassen

Toen was het weer stil.
"Wat was dat nou ?", riep Jimmy. Snel schreef Alex te tekst op. Mila en Jonas keken elkaar met grote ogen aan. Een nieuw nummer voor hún zoektocht. "KABONGA ! De geesten hebben een nieuwe zoektocht voor ons.", schreeuwde Charlie. "Nee Charlie. Laat het.", zei Mila bot. Ze had geen zin dat haar andere vrienden zich hiermee bemoeiden. Dat was iets tussen haar en Jonas. Verbaasd keek Charlie Mila aan. "Wat denk jij Jonas?", vroeg Alex. "Geen idee.". Hij keek naar Mila. "Ik denk dat het niks betekent", zei hij dan uiteindelijk. "Hoezo niks betekent?", zei Charlie kwaad. "Ja jongens, ik denk dat de repetitie is afgelopen.", zei Jimmy. Als zelfs Jonas al geen zin had om aan de zoektocht te beginnen, dan had het helemaal geen zin. Charlie liep vrij boos de kelder uit. Jimmy en Alex liepen haar achterna. Mila's oog viel op de tekst die nog op Alex' piano lag. Jonas kwam naast haar staan. Samen lazen ze de tekst voor. Bij het woord 'boomstam' stopte Jonas. "Nog iets over een boom.", merkte hij op. "Misschien moeten we op zoek gaan naar een bepaalde boom.", stelde hij voor. "Ja, welke? Er bestaan zoveel bomen?", antwoordde Mila wanhopig. "Misschien moeten we gewoon letterlijk doen wat er in de nummers gezegd wordt?", bedacht Jonas zich opeens. "We kunnen het altijd proberen.". "Ik heb nog heel de namiddag dansrepetitie.", zei Mila. "Oké. Vanavond spreken we af in het park. Om 21u ?", stelde Jonas voor. "Is goed. Tot straks.", zei Mila. Ze gaf hem nog een zoen en liep naar de danszaal.

Het werd al stilletjes donker. Allebei waren ze bijna bij het park. In de verte zag Jonas Mila lopen. Hij ging zo snel mogelijk naar haar toe. "Hey.". Hij gaf haar een kusje en zei zacht: "Ik heb je gemist.". "Ik jou ook.", antwoordde ze.
Ze nam zijn hand vast en ze liepen door het park. Op zoek naar een wilgenboom. Ze waren op bijna elke plek geweest, tot ze plots de grote boom voor hen zagen staan. Het maanlicht verlichte de boom. Hij was echt prachtig. Jonas haalde een zakmes uit zijn jaszak. "Voorzichtig.", waarschuwde Mila hem lief." Hij kraste de eerste letter van haar naam in de schors van de boom. Vervolgens tekende hij een hartje. "Wacht.", stopte Mila hem. Ze nam het zakmes uit zijn hand en kraste zelf de letter 'J' in de boom. Jonas glimlachte. "En nu ?", vroeg hij. "En nu.." Mila drukte haar lippen op de zijne. Ze kuste hem zoals ze hem nog nooit eerder had gekust. Haar vingers streken door zijn haren. Jonas' hand wreef over elk plekje van haar rug. Boven hen de sterren en de maan die hen en de boom, waar hun liefde vereeuwigd was, verlichte. Toen besefte Mila wat haar moeder haar duidelijk had willen maken. Ze moest voor eeuwig bij Jonas blijven. Hij was haar eeuwige geluk. Ze wilde hem nooit meer kwijt.

Omdat het vandaag Valentijn is moest er wel Jila gepubliceerd worden ❤️!!!
Helaas is dit wel het laatste deel van mijn verhaal...
Maar geen paniek. Ik begin gauw aan een nieuw verhaal.
Alvast bedankt om dit verhaal zo voltallig gelezen te hebben en ook voor alle fijne reacties!
X Olivia X

#TEAMJILAFOREVER ✊❤️