Story of JILA

Deel 5 : De picknick

Het was bijna zomervakantie. Charlie had het fantastische idee om samen met haar vrienden te picknicken in het park. Iedereen nam wat eten en drinken mee en Jonas' gitaar was ook van de partij. Ze zaten gezellig op een laken in het gras. Jonas zette in en meteen begon Charlie vrolijk mee te zingen. Mila zweeg, maar toen Jonas haar aankeek begon ze ook en al snel zongen ook Alex en Jimmy mee. Het was ontzettend gezellig. Er werd veel gelachen, lekker gegeten en bovendien was het ook nog eens mooi weer. Plots ging Mila wat verder in het gras op haar rug liggen. Jonas had meteen door dat er iets scheelde terwijl Jimmy en Charlie verder luisterden naar de mopjes van Alex. Hij ging naar haar toe en legde zich naast haar neer. "Hey Mila" ,zei hij rustig. "Wat doe je ?". "Gewoon ... naar de wolken kijken.", antwoordde ze terwijl ze naar de lucht staarde. Jonas zweeg. Hij keek opzij en zag een traan over haar wang rollen. Hij legde zijn hand op de hare. "Hey... wat scheelt er?". Ze begon rustig te snikken. Mila antwoordde niet en Jonas had zo'n klein vermoeden dat het alweer over haar ouders ging. Ze had het er de laatste tijd vaak moeilijk mee. Jonas zag dat gewoon aan de manier waarop ze zich gedroeg. Hij ging rechtop zitten en trok haar ook recht. Mila ging rustig met haar hoofd in zijn schoot liggen. Jonas probeerde haar rustig te krijgen, maar uiteindelijk besloot hij haar gewoon eens goed te laten uithuilen. Toen alle tranen uit Mila's lichaam verdwenen waren kon ze pas een woord uitbrengen. "Vroeger ging ik elke zondag picknicken... met mijn ouders. Papa speelde dan altijd gitaar. Hij zong mooie liedjes speciaal voor mij en mama. Ik zat dan altijd op haar schoot, maar al gauw sprong ik recht en begon te dansen. Ik hield van papa's liedjes.". Jonas wist niet wat zeggen. Hij was zo ontroerd door Mila's verhaal. Hij besefte hoe gelukkig ze vroeger was geweest en dit momenteel helemaal niet meer was. Het enige wat hij wilde was dat ze even gelukkig werd als toen. Daar zou hij echt alles aan doen. "En ken je nog één van z'n liedjes ?", vroeg hij. "Nee.. het is allemaal al zolang geleden. Ik zou er graag nog eens ééntje horen.", zei ze zacht. "Wel, dat kan toch ? Je kan je vader altijd gaan bezoeken. Ik ben er zeker van dat hij het geweldig zou vinden om je nog eens terug te zien.". Jonas had zijn woorden nog maar net uitgesproken of hij besefte al dat hij dit beter niet had gezegd. Wat een stom plan ook. "Nee! Daar is het nog veel te vroeg voor.",antwoordde ze bang. "Oké." ,zei Jonas geruststellend. "We gaan als jij er klaar voor bent.". Mila keek hem vragend aan. "Ja, we. Je denkt toch niet dat ik je alleen zou laten gaan? Ik blijf bij je. Als je dat wil natuurlijk.". Mila knikte glimlachend. Ze gingen weer naar de rest. Charlie wilde heel graag weten wat er met Mila aan de hand was. Ze was tenslotte haar beste vriendin. Al was ze wel blij dat Jonas naar Mila was geweest. Ze vond hen zo schattig samen. "Guys, ik moet naar huis gaan." ,zei Alex. "Ik ook. Het begint al laat te worden." ,antwoordde Jimmy. Charlie besloot om dan ook maar eens te vertrekken. "Ik euh... moet nog voor mijn konijn zorgen." ,zei ze. Mila lachte. Ze wist dat Charlie helemaal geen konijn had. Ze was zo slecht in excuses verzinnen. "Oké, wij ruimen het hier wel op.",zei Jonas. Ze vertrokken naar huis. Mila en Jonas ruimden alles netjes op. Ze wilden net op hetzelfde moment een bekertje oprapen. Hun hoofden botsten tegen elkaar en ze schoten allebei in de lach. Ze hieven hun hoofden op en toen werd het stil. Ze keken elkaar recht in de ogen aan. Ze kwamen allebei rustig dichter en dichter bij elkaar en net voor hun lippen elkaar zouden raken werd hun magisch moment onderbroken. "Hallo, ik was mijn tas vergeten.",riep Charlie blij en nietsvermoedend van wat er zonet gebeurd was. "Oh, hier ligt hij." ,zei Mila en ze gaf Charlie haar tas. "Tot morgen!", riep Charlie al huppelend. Het enige wat nog in het gras lag was Jonas' gitaar. Hij wilde hem net wegstoppen toen Mila zei: "Wacht! Speel nog een liedje.". Ze hield van Jonas' liedjes. Nog meer dan dat ze van die van haar vader had gehouden. Mila ging in het gras liggen. Het enige verschil met deze namiddag was dat ze nu naar een sterrenhemel keek in plaats van wolken. Na een tijdje was Jonas uitgespeeld en ging hij ook liggen. Mila was moe, maar ze wilde hier niet weg. Ze ging op Jonas' borstkas liggen. Het voelde alsof deze plaats gemaakt was voor haar, want haar hoofd paste er perfect op. Zijn ademhaling was rustig, want ze voelde zijn borstkas rustig op en neer gaan. Na een tijdje ging haar ademhaling in hetzelfde tempo. Ze wist niet hoe het kwam, maar ze werd altijd rustig als Jonas in haar buurt was. Terwijl het in haar hoofd soms tilt sloeg van de verliefdheid. Hier zou ze haar hele leven wel kunnen blijven liggen.