İyi Ki Geldin!

On Dokuzuncu Bölüm

Merhaba!

Her ne kadar hikayeyi coktan yarilamis olsak da yeni yeni kesfedip yorum yapan arkadaslarimiz artiyor. Cok tesekkürler.Bu bölüm FatosTurhan´a ithaf edilmistir. Işte bölümümüz keyifle okuyun ve lütfen görünmez okuyucu olmayin.

Duyduklarina inanamayan Nilüfer donup kaldi.Ne diyordu bu adam. O kadar güzel anlar yaşadıktan sonra yüzüne soğuk su çarpar gibi kalkıp gitmis ve yüreğini buza çevirmişti. Aşık mıymış? Naz'ın durumundan dolayı doğru duyamadığını düşündü o an.

-Anlamadım?

-Aşığım dedim, Nilüfer. Sana aşığım. Gecem, gündüzüm, hayatım seninle dolu. Aklım hep sende, anlıyor musun?

Anlıyor muydu? Anlamak istiyor ve duyduklarına tüm kalbiyle inanmak istiyordu;  istiyordu da yine de bir şeyler eksik gibiydi. Ne cevap vereceğini bilmezken Naz´in ağlamasi ile kurtulduğunu düşündü Nilüfer.

-Naz´a bakmalıyım.

-Bir şey demeyecek misin?

-Ne dememi istiyorsun?

-Bilmiyorum.

-Ben de bilmiyorum.

-O halde buluşup bunu etraflıca konuşalım. Bana bir şans ver lütfen, dedi Türker.

-Naz...

-Anlaşıldı Nilüfer. Şimdi senden bir cevap gelmeyecek;  en azından numaranı ver de seni arayabileyim, dedi.

Nilüfer telefonunu çıkarıp Türker´e uzattı. Türker telefona kendi numarasını yazıp aradı ve telefonu tekrar Nilüfer´e verdi. Nilüfer baska bir konuşma daha yapmamak icin soluğu Naz´ın yanında aldı. Türker de tam arkasından gelmişti ve Naz´in ateşini ölçtü. Ateşi düşmüştü neyse ki.

-Ucuz atlattık Nilüfer, yoksa havale geçirirdi, dedi.

Nilüfer´in gözünden bir damla yaş aktı, "Ya Naz'ı da kaybetseydim?" diye bir üzüntü gölünde çırpınırken Türker onu kurtardı.

-Şimdi çok iyi. Artık onu giydirip götürebilirsin. Evde yeterince ilaci vardır zaten; aynen devam edersiniz. Sorun olursa beni ararsın, hemen gelirim,  dedi.

Nilüfer´in gözündeki yaşı  son anda fark etti çünkü o sırada  Naz´i muayene ediyordu Türker. Uzanıp o yaşı silmeyi, Nilüfer´i sinesine çekip her şeyin geçtiğini söylemeyi çok istiyordu, ama erkendi. Nilüfer´i korkutmamak adına bu hakkını başka zaman kullanmaya karar verdi. Nilüfer bir an önce Türker´in yanından ayrılmak için acele ediyordu. Bu adam biraz daha konuşursa boynuna atılıp Kanada´da yarım kalan öpücüğü tamamlayacaklardı, bunu biliyordu. Ama olmazdı, yine de kırgındı Türker´e- doğru dürüst bir açıklama yapmadan Nilüfer´i öyle bırakmıştı. Yo, yo;  öyle kolay olmayacaktı. Madem aşıktı, o zaman biraz sürünecekti. Derken Nilüfer´in telefonu çaldı.

-Efendim, Cihan?

...

-Hastanedeyim; Naz hastalandı.

...

-Endişe etme, şu an iyi, çıkıyoruz zaten.

...

-Tamam, deyip telefonunu kapattı Nilüfer ve Türker´e dönüp

-Teşekkürler, dedi.

-Bırakayım sizi, dedi Türker.

-Gerek yok Cihan geliyor cok yakinmis. Türker o anda gülümseyip kafasını salladi. "Ne oldu, neden güldün?" diye sordu Nilüfer.

-Cihan´i görüp senin kocan olduğunu sandığım günden bu yana onu ne kadar kıskandım biliyor musun? Simdi sen "Cihan" deyince birden ne düşüneceğimi bilemedim, dedi. Nilüfer de gülümsedi.