İdil | Texting

2.4

Bora'dan

İdillerin bahçesinde salıncakta sallanıyorduk. Arkada ise The Neighbourhood çalıyordu ve biz de mırıldanıyorduk.

Biraz hızlandığımda İdil bana bakıp kaşlarını çattı ve "Bak geçiyorum şimdi seni." diyip gülerek hızlandı. Gülüşü çok güzeldi.

"Emin misin? Senden çok daha hızlıyım." diyip ben de gülerek hızlandım.

"Ama sen sallanmaya önce başladın zaten sayılmaz ki!"

"Huysuzluğun yine üstünde."

"Kim? Ben ve huysuzluk mu? Yok artık." Havaya kalkan tek kaşı, mimikleri...

"Gerçekler acıdır İdil Aras."

"Ben gerçeği de acıyı da göstericem sana Boracım."

Ön kapının çalan ziliyle İdil salıncaktan atlayıp içeri koştu. Ben de salıncakta yavaşlamıştım. Akşamüstü olduğu için gökyüzü hafif kızıl bir renk almıştı ve çok güzel gözüküyordu. İdil ile gökyüzünün fotoğrafını çekmek aramızda bir alışkanlık haline geldiği için çekmek istedim. İdil'in telefonunu elime aldım, onun kamerası daha kaliteliydi. Birkaç gökyüzü fotoğrafı sonrası ufak bir kendimden parça da bıraktım telefonuna. Tam telefonu salıncağa geri koyarken art arda bir sürü bildirim geldi.

Bilinmeyen Numara: İdil, sana bir şey söylemeliyim.

Bilinmeyen Numara: Bunu sana söyleyip söylememek konusunda çok düşündüm ve bir karar verdim.

Bilinmeyen Numara: Bilmeye hakkın var.

Bilinmeyen Numara: Benden bıktığını biliyorum ama bu sefer gerçekten önemli.

Bilinmeyen numara mı? Bu işin bittiğini sanıyordum. Ne iş çeviriyor bunlar? İdil şu anda böyle şeylere hiç hazır değil. Bu mesajları görmemeli.

Bilinmeyen Numara engellendi.

-

Yaşam belirtisi vermek istedim. Bu kitaba devam eder miyim bilmiyorum, çünkü bu kurguyu kafamda başlatalı seneler oldu ve aslında şu anki kendimle uyuşmuyor, içime sinmiyor. Ne yapıcam bilmiyorum sadece şu anlık birkaç bölüm daha atmayı düşünüyorum. Yazmayı seviyorum tek bildiğim bu.
Her neyse, sizleri seviyorum. Şu ana kadar bir şekilde yanımda olduğunuz için teşekkür ederim. Kendinize iyi bakın, sevgiyle kalın.🤍