1.8

4.6K 234 33
                                    

1.7'yi atlamayın, iyi okumalar.

| Bora |

Her zamanki mekandaydım; teras.

Şu an bulunduğum yerden tüm şehir çok net bir şekilde görünüyordu.

Yüksek katlı binalar, kalabalık caddeler, çevre yolları...

Binaların ışıkları şehirle birleşince hoş bir manzara oluşturuyordu.

Bu manzaranın bir fotoğrafı olsa herkes hayran kalırdı.

Keşke, gerçekten de hayran kalınacak bir şehir olsaydı.

Dertten uzak, herkesin mutlu olduğu bir şehir...

"Hey!"

Duyduğum sesle irkilip düşüncelerimden sıyrıldım.

Gülümsedim.

"Hey."

"Naber?"

Omuz silktim.

"Öyküyle konuştunuz mu?"

Kaşlarımı çattım.

"Hayır?" Soru sorarcasına cevap verdiğimde içim gittikçe daha da bunalıyordu.

Şu an birde Öyküyle uğraşamazdım.

"Seninle olan fotoğraflarını tekrardan görünür yapmış, arşivdeydi."

Derin bir nefes alıp ofladım.

"Ne diyeyim Furkan?"

Omuz silkti.

"Onu üzmek istemiyorum, sevilmeye, gerçekten sevilmeye, ihtiyacı var. Ama... olmuyor."

Başını sallayıp dostça omzuma vurdu.

"Bira?"

Sırıtıp başımı salladım.

Birayı uzatıp yanıma oturdu. Bir süre sadece içtik ve hiç konuşmadan orada öylece oturup şehri izledik.

Kaç bira içtik, ne kadar süre hiç konuşmadan orada öylece oturup şehri izledik bilmiyorum bile.

Transta gibiydik.

Ve transtan çıkmamızı sağlayan şey telefonuma gelen bildirimdi.

Öykü: Seni seviyorum.

Okuduğum mesajla oflayıp telefonumu kapattım.

Furkan ise soru soran gözlerle bana bakıyordu.

"Öykü." dedim sadece bıkkınlıkla.

Kaşlarını çattı.

"Ne yazmış?"

Yüzümü buruşturdum.

"Seni seviyorum."

Furkan şaşkınlıkla kaşlarını kaldırdı ve hiçbir şey demeden başını salladı. Üstüme gelmek istemediğinin ama bana yardım etmek istediğinin farkındaydım.

Sorun şu ki; ben kimseden yardım istemiyordum. Her şeyi kendi başıma çözmek istiyordum ama olmuyordu, gerçekten yardıma ihtiyacım vardı.

Bir tarafta Öykü ve dengesizliği, diğer tarafta İdil... Resmen kapana kısılmıştım. Ama asla kabullenmek istemediğim bir gerçek vardı; Öykü olmasa bile biz İdille olamazdık. Olmamalıydık bile değil, olamazdık. İmkansızdık.

-



Umarım beğenirsiniz.

İdil | TextingHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin