Met De Relatiehopper | Bankzitters

[12] Begin van een geluksdag

"Dames, heertjes bedankt voor het kijken naar deze leuke video, hopelijk kunnen we elkaar allemaal nog fatsoenlijk aankijken, en anders hebben jullie dikke vette pauper pech want dan zien jullie me nooit meer met deze wankers"  sluit ik de video af.

Na afscheid met ons Andre en het bestellen bij een of andere turk zat ik aan de salade, grapje tuurlijk niet, zat ik aan de döner terwijl koen naast me fanatiek aan een kapsalon zat te vreten.

"Lekker koentje?" Vraag ik
Een knik waarbij wat sla uit zijn mond hangt is het enige wat ik terug krijg
"Had niet verwacht dat we na die video zo vredig zouden eten samen" zegt Rob

Na de video waar overduidelijk wat dingen tussen Mat en mij naar voren kwamen was het, niet ongemakkelijk tussen ons maar meer, geen idee spannend? Er hing in ieder geval iets in de lucht. Na veel ontkennen had ik zelf ook wel door dat ik Mat nooit als alleen een vriend zou kunnen zien, en na vorig feestje al helemaal niet. Maar zelfs als dat niet plaats had gevonden zou Andre nee knikken als ik de vraag 'heb je gevoelens voor Matthy' opnieuw ontkende. En na die vragen van hem vertelt iets in me dat Matty en ik daarbij op dezelfde pagina zitten. Die blik in zijn ogen is dan ook het enige wat ik nodig heb om die spanning op te vatten als iets goed.

Na wat geklets en leuke video voor Koens kanaal was het tijd om weer naar huis te gaan voordat alcohol mijn slokdarm in vliegt. Eenmaal thuis maak ik wat schoolwerk af, en ondanks dat dit natuurlijk hartstikke leuk is vallen mijn ogen gek genoeg dicht dus besluit maar te gaan slapen.

Het is half 9 als mijn wekker afgaat. Met ongekend veel zin in deze dag stap ik depressief onder de douche. Mijn wekker stond zo vroeg omdat ik na lang uitstellen besloten had om langs papa en die strontvlieg Nicole te gaan. Deze dag was sowieso kut dus dat schepje kon er wel bovenop. Plus die mensen hebben me afgelopen week minimaal 30 keer gevraagd dus langer uitstellen was niet echt een optie meer. Mijn vader woont nog in Haarlem dus na een uurtje klaarmaken en een minuutje of 20 rijden stond ik voor hun huis.

Ik zucht en kijk nog even goed in de spiegel terwijl ik mezelf wat motivatie inspreek. Vol vertrouwen bel ik aan hopend dat mijn vader open doet.
"Daar is mijn kleine meid!" zegt papa veel te enthousiast
"Ah fijn om te weten dat je nog steeds in de ontkenningsfase zit!" zeg ik even enthousiast terwijl ik hem knuffel
"Voor mij blijf je altijd klein"

Ik lach ongemakkelijk terwijl ik naar binnen loop

"Hee Evy lieverd!" Zegt Nicole enthousiast
"Oh hey Nicole, leuk je weer te zien" zeg ik totaal niet gemeend en veel te enthousiast terug

Ik kom misschien wel over als die irritante dochter van je nieuwe vriend maar kom op, wat verwacht je van me? "Hey mammie, heb je gemist?" Want dan kan ik je wat heel leuks vertellen Nicole, gaat niet gebeurden. Nu niet, nooit niet.

"Hoe is het met je?" Vraagt papa
"Druk, maar alles goed."
"Ja? Ook met de afgelopen weken, met je weet wel?" zegt hij op de minst soepele manier ooit
"Ja prima, spreek hem niet echt meer. Met jullie?" Vraag ik terwijl ik hun beide aankijk
"Heel goed" antwoord Nicole met een brede smile terwijl ze haar hand op die van mijn vader legt.

Nog een zo'n move en ik barf ter plekke.

"We hebben nieuws" zegt mijn vader
"Ja? Jullie wilden mij graag spreken volgens mij, wat waren het? 5 appjes per uur?" Antwoord ik sarcastisch

Ze laten allebei een zenuwachtig lachje vrij wat intens op mijn zenuwen werkt.

"Wat is het nieuws?" Vraag ik nerveus

Het bekende gevoel van mijn vitale functies die tijdelijk uitschakelen flitst weer door mijn lichaam wanneer mijn vader het nieuws bekend maakt:

"We gaan trouwen"

Ik verstijf compleet, van ogen tot tenen kan ik niks bewegen. Hans en Nicole gaan trouwen. Papa trouwt met iemand anders dan mama. Weet niet of ik nu ter plekke mijn lege maaginhoud eruit ga gooien of de inhoud van mijn traanbuizen. Alle goede herinneren, alle slechte herinneringen, alle ruzies en alle keren dat mama me gerust stelde met een 'het komt vast goed' herspelen zich in mijn hoofd. Ik leefde in een gezin waarbij het woord gezin voor mij geen betekenis had. Ik leefde in een gezin waarbij de enige reden dat het woord gebruikt kon worden was omdat ik het bloed van die twee mensen in me had. En nu, nu gaat papa zonder moeite, zonder ooit na te denken over wat voor kut jaren ik gehad heb, door met haar.

"Evy?" Haalt papa me uit mijn gedachten
"Serieus?" Vraag ik
"Ja" zegt Nicole lachend
"Wat leuk" zeg ik met een glimlach terwijl ik vanbinnen compleet afbreek. "Het spijt me maar ik moet helaas gaan" zeg ik na een tijdje stilte
"Nu?" Vraagt papa
"Ja ik moet door, maar gefeliciteerd" zeg ik lachend terwijl ik opsta en zo snel mogelijk de deur uitloop, compleet de woorden die nu nog naar me geroepen word negeer.

Ik stap de auto in, het liefste wat ik nu doe is alles eruit gooien. Al het verdriet, niet alleen van nu maar ook van de afgelopen weken. Ik ben niet makkelijk in gevoelens. Ik prop alles op, en dan als het moment aanbreekt gooi ik het er vast wel uit. Kleine frustraties zijn het niet waard om op te proppen, en een vriendin als Sara ziet die gelijk. Maar de grote gevoelens, stop ik zo snel mogelijk weg zodat niemand, niet eens Sara, aan me kan zien dat het niet goed gaat. Ik kijk mezelf aan in de spiegel en zie de tranen in mijn ogen op mijn wangen rollen. Ik veeg ze snel weg en zoals ik al zei, prop het snel op.

Voordat ik de school binnen stap oefen ik nog wat glimlachjes en vertel mezelf dat er niks aan de hand is.
"Focus" fluister ik tegen mezelf

Een stap verwijderd van de ingang hoor ik mijn naam;
"Evy?"

Die stem, die verdomde stem liet zowat de tranen weer toe in mijn ogen. Na een volle 10 seconden hopen dat dit niet echt aan het gebeuren was draaide ik me om. Oog in oog met de persoon die ik minder dan een week of twee geleden hoopte nooit, en dan ook nooit meer te zien.

"Sjoerd"

————-
Evy in de mud wat sneu. Oeh wat zou er gebeurd zijn hihi. Trouwens, prop alsjeblieft niet je gevoelens op echt praten helpt serieus. Ik met ook niet goed met gevoelens maar ze voelen is het beste wat je kan doen, hoe kut het ook is. Mijn dmmetjes zijn altijd open voor alles. Ook als je lekker wilt kletsen natuurlijk. Super mega bedankt voor het lezen weer. Laat weer een leuke comment achter zodat ik er 2 minuten naar kan staren met alleen maar liefde voor jullie lieve supporters 😫😫🤞. Vergeet dat sterretje niet! Dikke vette loev van liv <33