Met De Relatiehopper | Bankzitters

[20] Vrienden

Ik zit zingend in de auto onderweg naar Rotterdam. Inmiddels is het een week of twee geleden sinds incidentje... hoe zullen we het noemen? Incidentje fout die ik niet meer zal maken. Het gaat helemaal prima trouwens, ik heb de afgelopen weken totaal niet meer aan hem gedacht! Ik zat niet onze video's opnieuw te kijken of zijn insta in de gaten te houden. Ik ging helemaal niet langs het park waar de avond begon en zat vooral niet elke avond bij #mevy te kijken voor video's van ons, dat zou raar zijn aangezien ik helemaal niks meer om hem of 'ons' geef. Zoals ik die avond al tegen mezelf zei, hij heeft dit hoofdstuk weggegooid en ik zal in ieder geval niet degene zijn die zal herschrijven.

Ik had eigenlijk ook totaal geen reden om boos te zijn. Zoals die avond ook erg duidelijk gemaakt werd, hij was niet de mijne. We hadden niks, dus in principe had hij al het recht om te doen wat hij deed, ook al brak dat mijn hart in meerdere stukken. Ik had zijn acties duidelijk verkeerd begrepen en had dus geen enkele reden om op iemand boos te zijn behalve mezelf, maar geen zorgen daar ben ik afgelopen twee weken ook erg mee bezig geweest.

In het appje dat Koen stuurde waarin de verjaardagsplannen voor Robbie werden gedeeld had hij ook aangekondigd een campagne voor ons geregeld te hebben. Na een uitleg waarbij ik eerlijk gezegd mijn concentratie na de eerste 4 woorden verloor kwam ik op de conclusie dat het opnames waren voor een Nike campgane, iets waar ik geen nee tegen zeg. Het zou de hele dag duren maar dat heb ik er uiteraard voor over.

Ik arriveer bij de Kuip waar de opnames plaats zullen gaan vinden. Ik stap totaal onvoorbereid en spijt hebbende van het feit dat ik niet op had gelet toen Koen dit uitlegde het stadion binnen in de hoop Koen op het eerste gezicht te zien. In plaats daarvan;

"Hey"

Geen idee of mijn leven ongekend ongelukkig is of een of andere slechte film want in deze situaties werkt een persoon zich zelden. Ik hoef niet eens om te draaien, ik kon in bijna ruiken wie er momenteel achter me stond. Het horen van zijn stem alleen al rukte de diepe wond die afgelopen twee weken heelde compleet open. Er sprongen nog net geen tranen in mijn ogen terwijl ik een keuze maakte tussen welke strategie ik hiervoor moet gebruiken. Na een volle seconde van realisatie dat ik hier stil stond zonder iets te doen besloot ik met strategie 'het boeit me geen flikker' te gaan.

"Hey" zeg ik op dezelfde toon terug

Één woord en alles, maar dan ook alles waar ik de afgelopen weken aan werkte werd voor niets verklaard terwijl gevoelens terug mijn lichaam instroomde op elke manier mogelijk. Ik draai me om en ontmoet gelijk zijn blauwe ogen. Die verdomde ogen zorgde voor iets wat ik twee weken wel gemist heb. Het is gewoon dat gevoel, dat unieke gevoel dat alleen hij kan geven bij de simpelste aanraking of het onschuldige oogcontact dat nu plaatsvindt. Het is verslavend. Ik viel zo ongelooflijk hard voor deze jongen tot het punt dat ik naar hem verlangde of zo. Ik vond hem zo leuk tot het punt dat ik nu wenste hem nooit ontmoet te hebben.

"Alles goed?"
"Op zijn rolletjes" antwoord ik emotieloos

"Sletje!" Hoor ik ineens en draai vol enthousiasme om naar de blije ginger die me uit deze ongemakkelijke situatie redt.
"Hee ginger van me" zeg ik terwijl ik in zijn open armen vlieg. "Je had me op zich wel mogen vertellen dat hij hier ook aan meedeed" fluister ik in zijn oor
"Heb ik gedaan?" Reageert hij verbaasd als hij de knuffel verbreekt.

Ongemakkelijk lopen we stil met zijn drieën het stadion in waar een werknemer enthousiast staat te wachten.

De man begint met uitleggen over de eerste opname, het is een voetbal challenge die we opnemen in de nieuwe Nike collectie als eerst. Vervolgens een break voordat we voor de tweede video schoenen promoten en als laatst een escape room uit een kamer in dit stadion, die zich rond een goed doel afspeelt als een soort inzameling.