Met De Relatiehopper | Bankzitters

[18] Klaar mee

Ik voel dat alle ogen op mij vliegen zodra iedereen doorheeft wie er binnen is gelopen. Wie er binnen zijn gelopen. Iedereen hier wist echt wel dat er iets was tussen Mat en mij, dat ze niet wisten wat maakte niet uit zodra zij ook zagen dat hij niet alleen was.

Ik herkende haar uit duizenden. Ik had haar gezicht deze afgelopen dagen iets meer gezien dan gewenst. Ik voel Saar haar handen op de mijne terwijl ademen ineens niet meer zo automatisch gaat. Voordat Matthy zijn ogen überhaupt naar mijn regio kunnen komen, draai ik weg.

"Gaat het" fluistert Sara in mijn oor

Ik geef een knikje en gooi het restant van de inhoud van mijn glas mijn keel in. De muziek dringt langzaam weer mijn oren in terwijl ik strak sta van de zenuwen. De zorgen maar vooral de gedachtes die even weg leken te zijn komen binnenstromen, terwijl ze deze keer verdubbeld zijn. Wie is zij? Wat is zij van Mat? Wat ben ik van mat? Wat betekent dit voor 'ons'? Maar vooral; is er een 'ons'?

Na een half uurtje doen alsof ik het prima naar mijn zin had en alsof Matthy niet een meter of 10 verder stond te dansen met een of andere slet, kwam Robbie met een fantastisch idee. Iets minder fantastisch; Matthy hoorde er ook bij, dus die viskut naast hem waarschijnlijk ook.

"Pak even drie kratjes buiten" Vraagt Rob

Ik loop de voordeur uit aangezien het kratje bij rob zijn auto staat. Na een stap op 5 hoor ik ineens iemand achter me. Ik hoef niet eens te kijken wie het is want op een of andere manier hoor ik aan zijn voetstappen dat hij het is. Matthy.

Ik draai op de meest onsoepele manier mijn hoofd over mijn schouder maar zodra mijn instinct goed blijkt te zijn en een bepaalde kwal me recht in mijn ziel terug aanstaart draai ik terug. Zonder ook een letter uit te wisselen lopen we naar Rob zijn auto.

"Pak jij die twee, pak ik deze" verbreekt hij stilte als we aangekomen zijn

Serieus? Leuke avond gehad, vervolgens er 3 kutte dagen voor terug gekregen maar dit is hoe je het eerste gesprek wilt laten verlopen? Hij komt binnenlopen met het meisje die daar mede verantwoordelijk voor was, maar dit is hoe je wilt beginnen? Prima.

"Hoezo pak jij die twee niet? Twee tegelijk ben je volgens mij wel goed in" zeg ik terwijl ik hem onschuldig aankijk

Een spottend lachtje is het enigste wat ik terug krijg terwijl hij met de kratten weg wilt lopen.

"Serieus?" Floep ik eruit waardoor hij stopt met lopen. "Doen alsof er niks aan de hand is, ben je echt zo cliché?"
Hij staat stil met zijn rug naar me toe zonder iets te zeggen.
"Heb ik ook maar iets van waarde voor jou?"
Na die zin draait hij zich om.
"Ik weet echt niet wat je wilt dat ik zeg Evy"
"Iets! Betekende die avond dan echt niks voor jou? Beteken ik serieus niks voor jou?"
Mijn stem slaat over nadat ik hem verhef waardoor de gezichtsuitdrukking van Mat ook veranderd.
"Wie is zij?" Vraag ik nu op een normale toon. "Niet het 'gewoon een vriendin' onzin excuus gebruiken, je weet dat ik het filmpje heb gezien"
"Het zou je niets moeten boeien Evy"
"Nou het boeit me Matthy" zeg ik sarcastisch terwijl dit gesprek langzaam pijnlijk word. "Het boeit me heel veel en ik snap oprecht niet wat de fuck er in jouw hoofd omgaat dat je denkt dat ik jou ooit op dezelfde manier zou behandelen als jij me nu behandeld"

Hij wilt zich omdraaien terwijl tranen mijn ogen vullen.

"Wat zijn wij Matthy?"

Hij draait zich terug om en zet de kratjes die hij nog in zijn handen had neer. Hij zet een stap naar voren waardoor niet alleen de afstand tussen ons veranderd, maar zijn gezichtsuitdrukking na het zien van mijn ogen en hoeveel het me nou precies boeit ook.

"Serieus?" Vraagt hij
"Ja serieus, en nogmaals niet het 'gewoon vrienden excuus', ik zag de blik in je ogen die avond"

Hij geeft me opnieuw een spottend lachje die deze keer dieper snijdt dan de vorige

"We weten allebei dat we nooit 'gewoon vrienden' kunnen zijn, ik dacht overduidelijk dat wij meer waren maar maar jij maakt nu ook duidelijk dat het minder zal zijn" zeg ik vervolgens
"Wij zijn niks Evy"

Enige emotie verlaat mijn gezicht na die zin. Alles in mijn lichaam is momenteel bezig met het binnenhouden van de tranen die er het liefst uit willen stromen.

"Ik ben niet de jouwe"

Ik kon me niet bewegen, kon de tranen die over mijn gezicht vielen niet wegvegen terwijl ik hem zag weglopen alsof het niets was. Ik stond daar gewoon en probeerde op adem te komen nadat ik het blijkbaar inhield. Want zie je het probleem is, hij kende niet alleen mijn zwakke plek, hij was mijn zwakke plek.

Ik stond er minimaal een minuut te staren naar het punt waar ik zijn silhouet voor het laatst zag. Todat ik me realiseerde wat hij zei. Met de tranen die nog steeds over mijn wangen vielen, was het alsof er een knop in me omging nadat ik me realiseerde welke woorden er nou precies net uit zijn mond kwamen. Ik ging van ongelofelijk gekwetst, naar ik weet niet.. boos? wraakzuchtig? Ik wilde niet meer vluchten en huilen, een deel in mij was daar zo ongekend klaar mee. Ik wilde hem precies laten voelen hoe ik me voelde. Ik wilde hem net zo gekwetst laten voelen als hij dat bij mij deed. En datzelfde deel in mij wist precies hoe dat te doen.

——————
Ooh oh oh wat zal onze Evy doen??? Daar komen we volgend hutshoofdstuk achter! (Die komt snel zo ben ik dan ook wel weer he) Mensen dikke so naar jullie voor de kaulo 2k reads echt fk ziek. Volg even mijn hutsinsta als je dat nog niet gedaan hebt: banksletje. Super bedankt voor het lezen weer, laat weten wat je ervan vond! Vergeet dat sterretje niet en zoals altijd dikke vette loev van liv <33