Met De Relatiehopper | Bankzitters

[22] Bekentenis

"Zes" zegt Raoul naast me
"Eef is dan" zegt Robbie
"Als ik 3 gooi win ik he" zeg ik met een grijns
"Als je dat niet gooit en ik gooi 5 win ik" zegt Koen zelfverzekerd
"Hier eef" zegt Mat terwijl hij de dobbelsteen in mijn hand legt

Bij elke aanraking, zelfs bij elk moment van oogcontact, gaat mijn lichaam automatisch in het bekende standje paniek. Ik weet niet hoe maar op een of andere manier zijn dingen ingewikkelder geworden nadat we allebei toegaven om elkaar te geven. Waarschijnlijk omdat we nu officieel gelabeld zijn met; 'niet in een relatie maar meer dan vrienden'. Ookal zei ik dat het nooit zo gebeuren, lijken dingen oprecht te zijn hoe het was, voor überhaupt de avond in het park. We zijn helemaal terug af bij vlinders bij een aanraking of spanning bij lang oogcontact. Hij en ik leken beide vergeten te zijn hoe we ons moeten gedragen rond elkaar aangezien er in de afgelopen week meerdere incidenten zijn geweest;

"Wow, echt heel lekker" zegt Raoul enthousiast

Vandaag had Raoul me spontaan opgebeld met het idee een koken met Roelie op te nemen, iets wat uiteindelijk gewoon een taart voor onszelf bakken werd.

"Hij is inderdaad echt lekker" zeg ik verrast, hij zag er namelijk als herkauwde babyvoer, wat knap is aangezien babyvoer er überhaupt al herkauwt uitziet.
"Wat ruikt er ongekend lekker hier" komt Koen met Mat de trap afgestormd. "Oh laat maar" zegt hij als hij ziet wat er zo lekker zou moeten ruiken.
"Nee hij is echt lekker"
"Evy jij bent niet te vertrouwen"
"Proef nou" zegt Roelie

Matthy neemt plaats naast mij en voordat ik hem überhaupt aan kan kijken ligt zijn hand op mijn bovenbeen, hoog en richting de binnenkant. Ik zie zijn gezicht naar mij draaien terwijl hij zonder schaamte zijn grip versterkt. Ik stik in de hap die ik zojuist nam terwijl ik hem niet terug aan durf te kijken.

"Ja doei, zij nekt al"
"Nee ik verslikte me" zeg ik zo goed mogelijk, half hoestend met mijn mond vol
"Neem nog een hap dan"
"Prima"

Ik pak nog een stuk op met mijn vork en breng die naar mijn mond. Voordat ik mijn mond überhaupt open kon doen, verplaatst Mat zich zodat hij degene is die de hap neemt. Vol verbazing kijk niet alleen ik maar de andere twee jongens hem aan.

"Hij is echt lekker" zegt hij alsof het niets is
"Proef dan" gaat hij door
"Oke" antwoord koen nog verbaasd

Zo gezegd, zo gedaan neemt Koen een hap en negeren ze Mat zijn gedrag. Alhoewel zijn hand ervoor zorgde dat ik een pop was en hij de touwtjes in handen had, ging ik erin mee.

"Ehem" Hoest Robbie sarcastisch terwijl ik en Mat elkaar verzonken aankijken. "Ga je die dobbelstenen nog geven of wil je haar hand vasthouden ofzo"

Iedereen, zelfs wij, hadden echt wel door dat er vroeg of laat iets zou gebeuren aangezien de spanning niet op kan blijven lopen, wat en waar is alleen nog de vraag.

Mat legt snel de dobbelstenen in mijn handen die ik met een gemaakte glimlach aanneem.

"Drie!" Roep ik blij. "Gewonnen maatjes"
"Neee" jammert Koen
"Goed gespeeld eefje" zegt Roelie terwijl hij zijn armen opendoet voor een knuffel die ik uiteraard niet afsla.
"Tijd om mijn verdriet weg te drinken" zegt Koen als hij opstaat
"Ik loop wel mee" zeg ik snel

"Verliezer moest een shotje" lachen Koen en ik in de keuken
"Prima, ik ben een grote speler"
"Tequila als je zo groot bent dan"

Koen is altijd al mijn beste vriend geweest, en al had hij het soms zelf niet door gaf hij meer steun dan hij dacht. Zelfs nu was hij een escape van niet alleen Matthy maar mijn eigen gedachtes.