LoveBugs Co. [TaeKook] ShortStory

[LoveBugs] 7 - "Gitmiş"

"Sanırım bu kadarı yeter, değil mi ama?" Hayır. Sadece kendimle konuşuyordum. Buna alışmıştım. Çuvalı sırtıma atıp kulübenin yolunu tuttum. Bu sırada düşünceler yeniden beynime hükmetmeye başlamıştı. Jungkook haklıydı. İstersem gerçek arkadaşlar edinebilirdim. Tanıdığım birçok insan vardı fakat istemiyordum. Nedeni yoktu işte. Sadece.. istemiyordum. 

Onunla ayrıldığımız ilk zamanlar her şey eskisi gibiydi fakat zaman geçtikçe yokluğunun verdiği acı da artmaya başlamıştı. Başkalarının gülümsemesi, insanların benimle arkadaş olmaya çalışması. Her şey bana batıyordu. İstemiyordum. Hiçbir insan evladı ile yakın olmak istemiyordum. Hala arkadaşlarım vardı fakat onlarla sınırlı süre görüşüyordum. Kendi kendimi bu yalnızlığa itmek beni iyi bir ruh haline götürmüyordu, zaten biliyordum. 

30 Aralık. Doğum günüm. 

En yalnız hissettiğim güne özel etkinlikler düzenlemem de böyle başlamıştı. Her sene bana yılda birkaç günlüğüne arkadaşlık edecek birilerini bulmak rahat ve eğlenceliydi. Bir daha görüşmeyeceğimizi biliyordum. Bu bana bir rahatlama hissi veriyordu.

Bunların hepsini bir kenara bırakırsak, belki de sadece koca bir korkaktım. 

Korkuyordum. Belki de birine bağlanmaktan korkuyordum. Başkası onun yerine geçsin istemiyordum işte. Ah Kim Taehyung. Yine bencilsin. Yine kendini düşünüyorsun. Sen busun işte. Ama o burada. Şu an burada. Belki de bir şeyleri değiştirmek için koca kıçını hareket ettirmenin vakti gelmiştir.

Neden cesur olmaktan bu kadar korkuyorum? O gün olanları Jungkook'a hiçbir zaman gerçek yüzü ile anlatmadım. Ondan açıkça bir özür dilemedim. Gerçekten hislerimi doğru bir şekilde yüzüne söylemedim. İnatçıydım. Umursamazdım. Gururumu hiç kırmadım. 

Parçalanmayı ve dağılmayı hak ettim.

Ama o etmedi. 

Bir kere de onun için hareket etsem, cesaret göstersem, olmaz mı?

Heyecanlı bir şekilde kulübeye adım attım. Gerçekten sıcak basmıştı ve mutlu hissediyordum. 

"Jungkookah!" Heyecanlı ve nefes nefese kalmış sesimle içeri girer girmez seslendim ve etrafa bakındım kimse yoktu. Kaşlarımın çatılmasıyla dışarıya tekrar kendimi attığımda kalbim büyük bir çıtırtı ile kırılmıştı.

Arabam.

Yerinde yoktu.

---

7. Bölüm Sonu

Poiiiiiiing~ Eliyon